Ενας χρονος μετα... ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ-ΡΩΣΙΑΣ

Yulia Klimchuk,
η μητέρα του φωτορεπορτερ Αλέξανδρου Klimchuk κλαίει
κατά τη διάρκεια της κηδείας του στην Τιφλίδα, Γεωργία.
Οι Γεωργιανοί φωτορεπόρτερ, Αλέξανδρος Klimchuk
και Γρηγορης Chikhladze
σκοτώθηκαν ενώ καλύπταν την πρόσφατη σύγκρουση
στην περιοχής της Νότιας Οσετίας.
αναδημοσίευση Δευτέ -->ρα, 18 Αυγούστου, 2008
-->φωτογραφια GEORGE ABDALADZE

Yulia Klimchuk,
mother of photojournalists Alexander Klimchuk cries during his funeral
in Tbilisi, Georgia. Photojournalists, Georgian citizens, Alexander Klimchuk
and Grigory Chikhladze were killed while covering the recent conflict in the breakaway region
of South Ossetia. Monday, Aug. 18, 2008.
-->From AP Photo by GEORGE ABDALADZE

Ενας χρονος μετα ...και τα ερωτηματικα παραμενουν

λιγα λογια .....
Μετα απο ερευνα μεσω διαδικτυου και αφου συγκεντρωσαμε αρκετες φωτογραφιες που περιγραφουν(διαδοχικα) την συγκεκριμενη σκηνη επισημανουμε:
Οι φωτογραφιες ηταν απο δουλεια δυο φωτογραφων που ειχαν βρεθει ταυτοχρονα στην ιδια περιοχη κατα την διαρκεια πολεμικης εμπλοκης μεταξυ Ρωσιας και Γεωργιας το καλοκαιρι του 2008 . Τοτε για καποιες φωτογραφιες ειχαν υπαρξει αμφισβητησεις.
Οι δυο φωτογραφοι συμμετειχαν στο φετινο διαγωνισμο World Press Photo με καποιες απο τις πιο πανω φωτογραφιες. Οι διακρισεις τους ηταν 3α βραβεια στις κατηγοριες spot news, stories news. Γνωριζοντας τι ειχε συμβει αμεσως στειλαμε τις παρατηρησεις μας οπου μπορουσαμε (ελλαδα και εξωτερικο) με την παρακληση αν μπορουν να το ψαξουν καλυτερα.
Η σιωπη υπηρξε σχεδον εκκωφαντικη.

Μονο το περιοδικο PHOTObusiness, το διαδικτιακο καναλι tvxs,
και το σαιτ του φωτογραφικου περιοδικου ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ανεφεραν το γεγονος. Μαλιστα στελεχος ενος αλλου φωτογραφικου περιοδικου οταν εκφρασαμε την απορια γιατι δεν το επεσημανε, μας απαντησε ως εξης : Ρωτησαμε το Πρακτορειο του Φωτογραφου απο οπου δημοσιευτηκαν οι φωτογραφιες και μας ειπαν οτι ολα ειναι ενταξει....
Μεσα απο την σιωπη των νεκροταφειων των αδικοσκοτωμενων ενος ακομα πολεμου οπου οι φωτογραφοι ρισκαρουν με την ζωη τους και ορισμενοι και με την εντιμοτητα,
ρωταμε τους ιθυνοντες:

Υπαρχουν κωδικες δεοντολογιας των επαγγελματιων φωτογραφων;

Η Πνευματική Ιδιοκτησία & Η Τραγωδία των Κοινό�

Η Πνευματική Ιδιοκτησία & Η Τραγωδία των Κοινόχρηστων πραγμάτων

Η Πνευματική Ιδιοκτησία υποτίθεται πως είναι ένας θεσμός για την ανάπτυξη της δημιουργικότητας. Με την παροχή οικονομικών κινήτρων η ΠΙ εμφανίζεται ότι ενθαρρύνει τους δημιουργούς στην παραγωγή πνευματικών έργων. Απώτερος στόχος είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαθεσιμότητα πνευματικών έργων στην κοινωνία. Γι’ αυτό τον λόγο τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας υποτίθεται ότι είναι δομημένα, ώστε να επιτρέπουν στο κοινωνικό σύνολο την πρόσβαση υπό ορισμένες συνθήκες και ώστε να διαρκούν περιορισμένο χρόνο, μετά τη λήξη του οποίου το προστατευόμενο πνευματικό έργο καθίσταται κοινόχρηστό. Όλα αυτά υποτίθενται. Πριν κάποιες ημέρες ένας χρήστης του διαδικτύου ονόματι Derick Coetzee πόσταρε στη Wikipedia ορισμένα διάσημα έργα ζωγραφικής, που είναι πλέον κοινόχρηστα γιατί τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας των δημιουργών τους έχουν παρέλθει. Ο Coetzee πόσταρε, όπως ήταν φυσικό, τα έργα αυτά στην ειδική κατηγορία εικόνων της Wikipedia, που έχουν ένδειξη κοινόχρηστου και είναι ελεύθερες προς χρήση. Αυτή όμως η ενέργεια προκάλεσε την άμεση κινητοποίηση της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου, όπου εκτίθενται τα έργα αυτά. Οι δικηγόροι της Πνιακοθήκης έστειλαν προειδοποιητική επιστολή προς τον κ. Coetzee και ζήτησαν την αφαίρεση των συγκεκριμένων φωτογραφιών.

Πως γίνεται να απαγορεύεις σε κάποιον τη διάδοση πνευματικών έργων, τα οποία ακόμη και με τους κανόνες της αστικής δικαιοσύνης έχουν καταστεί κοινόχρηστα?

Όλα γίνονται. Η αστική δικαιοσύνη εξ ορισμού εξυπηρετεί τις αρχές του καπιταλισμού, μεταξύ των οποίων είναι και η πλήρης εμπορευματικοποίηση της γνώσης, της πληροφορίας και της κουλτούρας. Αυτά τα κοινωνικά αγαθά πρέπει να καταστούν πάση θυσία και εσαεί εμπόρευμα και να παγιωθούν ως τέτοιο στις καρδιές των ανθρώπων, ακόμη και αν μία τέτοια εξέλιξη φαίνεται παράλογη και έχει καταστρεπτικές για το κοινωνικό σύνολο συνέπειες. Βασική στρατηγική για να καταστεί το παράλογο ως κανόνας είναι η αρχική θεσμοθέτησή του ως εξαίρεση και στην συνέχεια η συνεχής επέκτασή του μέχρι το σημείο ώστε η εξαίρεση να έχει καταστεί ο κανόνας. Όπως αυτό συμβαίνει στην κοινωνία της επιτήρησης, το ίδιο έχει συμβεί χρόνια τώρα στο δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας. Τα περιορισμένα οικονομικά κίνητρα, που αρχικώς θα παρέχονταν ως αντάλλαγμα για την δρέψη των καρπών της ατομικής δημιουργίας από το κοινωνικό σύνολο, μετατράπηκαν σε διαρκώς διευρυνόμενα απόλυτα δικαιώματα που θα ιδιωτικοποιούσαν και θα εμπορευματικοποιούσαν πλήρως κάθε ψίγμα γνώσης, πληροφορίας και κουλτούρας. Ο υποτιθέμενα απώτερος σκοπός της πνευματικής ιδιοκτησίας, για τον οποίο αυτή άλλωστε συμπύχθηκε στην ανθρώπινη ιστορία, δηλαδή η ωφέλεια του κοινωνικού συνόλου μέσα από την όσο πιο μεγάλη διάδοση της επιστήμης και της τέχνης χάθηκε πια στη μετάφραση.

συνεχεια στο μπλοκ http://inlovewithlife.wordpress.com/2009/08/04/tragedy_of_the_anticommons/

'Hello mum, this is going to be hard for you to read ...'

απόσπασμα απο γραμμα ενος Αγγλου στρατιωτη (19 ετων) που υπηρετουσε στο Αφγανισταν προς την μητερα του:
Γεια σου μαμα, αυτο που προκειται να διαβασεις ειναι σκληρο....
'Hello mum, this is going to be hard for you to read ...'

At 19, Rifleman Cyrus Thatcher was one of the youngest victims of the Afghan war.
These letters – given to The Independent by his family – reveal the excitement of a teenager sent to fulfil his dream, and his maturity in confronting the possibility that he might not make it home
Cyrus Thatcher as a rifleman.
He was killed on 2 June 2009
In the spring of this year, the 2nd Battalion, The Rifles deployed to Afghanistan. Halfway through the battalion's tour, it has lost nine soldiers, with dozens injured. Of those to have given their lives, four were teenagers. Here Rifleman Cyrus Thatcher, who was 19 when he was killed by an explosion near Gereshk seven weeks ago, tells his own story, through letters home and the last letter he left behind to bid farewell to his family – his mother Helena, father Robin and brothers Zac, 21, and Steely, 17. Following are the words of a proud soldier described by his officers as possessing "a rucksack full of potential", and by his friends as a rascal always cracking jokes and helping to keep morale high. Most of all, they are the words of a young son to his mum, dad and brothers.
Written by Adrian Cousins
Friday, 10 July 2009
http://www.mfaw.org.uk/index.php?option=com_content&task=view&id=478&Itemid=1

αναδημοσίευση απο το σαιτ Οικογενειες Στρατιωτων εναντια στο πολεμο (Αγγλια)
http://www.mfaw.org.uk

Military Families Against the War
is an organization of people directly affected by the war in Iraq. Our relatives and loved ones are members of the British Armed Services. We are opposed to the continuing involvement of UK soldiers in a war that is based on lies. We call on Gordon Brown to withdraw our troops immediately. The soldiers in Iraq and their families at home have the most at stake in this conflict. For some of us, our loved ones have been killed in Iraq. Our brave men and women risk injury and death while our government continues an unjust war for political ends. We say quite simply this is wrong. Bring our Troops Home Now!
Written by Adrian Cousins