απο το μπλοκ της αγωνιστικης συνεργασιας φωτογραφων
http://agosynfoto.blogspot.com/Διά βίου αμόρφωτοι
Η «Διά Βίου Μάθηση» έχει χαρακτηριστεί από την κυβέρνηση «εθνικός στόχος». Προχτές διοργανώθηκε ολόκληρη «τελετή» για την πρώτη συνεδρίαση του «Συμβουλίου Διά Βίου Μάθησης και σύνδεσης με την απασχόληση» (ΣΕΒ, ΓΣΕΕ κ.ά.), όπου μίλησε και ο πρωθυπουργός. Το υπουργείο Παιδείας παρήγγειλε και «μοίρασε» δημοσκόπηση, για να αποδείξει ότι πρέπει να ενισχυθεί η «Διά Βίου Μάθηση» στη χώρα μας. Παρ' όλα αυτά - σύμφωνα με τη δημοσκόπησή τους - πάνω από 70%, στην ουσία, δε γνωρίζει περί τίνος πρόκειται.
Τι είναι, τελικά, αυτή η «Διά Βίου Μάθηση»; Ενας σχεδιασμός που ξεκινά από αλλαγές στην εκπαίδευση, όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, με αντικατάσταση της μόρφωσης από διάφορες καταρτίσεις, και φτάνει ως τη διαμόρφωση ενός εργατικού δυναμικού, που θα 'ναι εφ' όρου ζωής αμόρφωτο και θα κυνηγά διάφορα χαρτιά, που να πιστοποιούν ότι κάτι έμαθε εδώ και κάτι παραπέρα. Το πρώτο που κάνουν σ' αυτήν τη διαδικασία είναι να αφαιρέσουν από την εκπαίδευση την ίδια την ουσία της, δηλαδή τη μόρφωση των ανθρώπων. Ταυτόχρονα, συνδέουν την εκπαίδευση με τις ανάγκες των καπιταλιστών. Το στόχο τον περιέγραψε αναλυτικά η υπουργός Εργασίας: Ενας νέος «θα χρειαστεί στη ζωή του να αλλάξει ίσως επάγγελμα κάτω απ' τις σημερινές συνθήκες τέσσερις και πέντε, αν όχι περισσότερες, φορές», άρα, συμπλήρωσε, «προετοιμάζουμε τον νέο άνθρωπο, τον εργαζόμενο να προσαρμοστεί σε αυτές τις αλλαγές που γίνονται». Γιατί; Το κεφάλαιο παράγει για το κέρδος, επενδύει όπου βγάζει μεγαλύτερο κέρδος, επομένως άλλοι τομείς συρρικνώνονται, άλλοι ενισχύονται, αναδιαρθρώνεται η παραγωγή σε έναν κλάδο, μιαν επιχείρηση κ.λπ. Αυτή η κινητικότητα απαιτεί τέτοιες αλλαγές. Ετσι, ο αυριανός εργαζόμενος, που μπορεί να έχει σπουδάσει, π.χ., μηχανικός, κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να εργαστεί σε άλλη δουλειά που δεν έχει σχέση με το αντικείμενο που σπούδασε. 'Η θα χρειαστεί να αλλάξει ειδικότητα στον ίδιο εργοδότη ή στον ίδιο κλάδο. 'Η θα χρειάζεται να χρησιμοποιείται σε διαφορετικές ειδικότητες στην ίδια επιχείρηση. Γι' αυτό χρειάζεται πολυκατάρτιση, επανακατάρτιση. Και, κυρίως, να είναι φτηνός. Ωθούν στην απόσπαση του πτυχίου από τα επαγγελματικά δικαιώματα, ανοίγουν το δρόμο μείωσης των εισαγόμενων στα ΑΕΙ και δημιουργίας φτηνών καταρτισμένων εργατών.
Πρόκειται για επιβολή μιας νέας κατάστασης, που συνδέεται άμεσα με τις απαιτήσεις των μονοπωλίων για τις εργασιακές σχέσεις και τον «τύπο» του «νέου» εργαζόμενου. Η κατάρτισή του δεν προκύπτει από κάποιο πτυχίο, αλλά από ένα σύνολο πιστοποιητικών και «βεβαιώσεων», τη λεγόμενη πιστοποίηση προσόντων μέσα από διάφορα προγράμματα, το οποίο θα ανανεώνεται διαρκώς και η πιστοποίηση θα δίνεται από τους επιχειρηματίες με βάση τις εκάστοτε απαιτήσεις τους.
Οι αναδιαρθρώσεις που προωθούνται συνολικά στο σχολείο και το πανεπιστήμιο έχουν άμεση σχέση με τη «Διά Βίου Μάθηση». Το εκπαιδευτικό σύστημα, η κάθε δομή εκπαίδευσης έχει μια κυρίαρχη λογική: Δε μορφώνουμε, αλλά πουλάμε «χρηστικές» γνώσεις και πληροφορίες, που χρειάζεται η "αγορά"». Με λίγα λόγια, ο μαθητής θα μαθαίνει λειψά τη Γλώσσα, τα Μαθηματικά ή την Ιστορία, αλλά θα έχει «δραστηριότητες» για την αξία της επιχειρηματικότητας. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές δε θα έχουν προγράμματα σπουδών με επιστημονική συνοχή, αλλά μενού με μια «σούπα» γνώσεων, που θα μπορεί να προσαρμοστεί και σε διάφορα αντικείμενα. Να γιατί η «Διά Βίου Μάθηση» θα είναι ο εφιάλτης των εργαζομένων και παράδεισος των εργοδοτών!
Πηγή: Εφημερίδα Ριζοσπάστης
Πολύς λόγος γίνεται πάλι το τελευταίο διάστημα σχετικά με τα προγράμματα πιστοποίησης και μάλιστα όχι μόνο στο δικό μας κλάδο αλλά και ευρύτερα, σε άλλους κλάδους επαγγελματιών αλλά και άλλων εργαζομένων. Προτείνοντάς την μάλιστα ως μία λύση για τοξεπέρασμα της κρίσης.
Κατά την πρόσφατη ετήσιας συνέλευση της ΠΟΦ αφιερώθηκε σημαντικό μέρος της στη συζήτηση σχετικά με τέτοια προγράμματα που παρέχουν ιδιωτικοί φορείς ή άλλες επιχειρήσεις με την προκάλυψη ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι στην πραγματικότητα αυτά τα προγράμματα, ποιός τα προωθεί, ποιός κερδίζει, ποιος είναι ο στόχος τους και τελικά κατά πόσο τα έχουμε ανάγκη επαγγελματίες και εργαζόμενοι;
Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '90 έχει μπει σε εφαρμογή η πολιτική της ΕΕ για τη λεγόμενη δια βίου κατάρτιση η οποία αποτελεί μέρος της προσπάθειας που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια για ελαστικοποίηση της εργασίας. Ήταν η εποχή που άρχισε να αποσύρεται ο όρος “εργασία” με όσα κατοχυρωμένα δικαιώματα αυτή συνεπάγεται (8ωρο, 5ήμερο, άδειες, επιδόματα κλπ) και τη θέση της πήρε ο όρος “απασχόληση” οπου ως απασχολούμενος λογίζεται καθένας που μπορεί να εργάζεται με οποιαδήποτε μορφή ελαστικής εργασιακής σχέσης ακόμη και για μία ώρα τη βδομάδα.
Στα πλαίσια της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του Κεφαλαίου προωθήθηκε η δια βίου κατάρτιση, προκειμένου να μπορεί αυτό να βρίσκει εργαζόμενους ανάλογα με τις κατά καιρούς επιλογές του (επενδύσεις σε άλλους τομείς της οικονομίας κλπ). Βέβαια εδώ χρειάζεται να επισημάνουμε οτι, όπως έχει επιβεβαιώσει η ίδια η ζωή, πρόκειται για εκμάθηση ορισμένων δεξιοτήτων προκειμένου, και σε συνδυασμό με την ελαστικοποίηση της εργασίας, να παρέχει φθηνό, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό προκειμένου να εξυπηρετούνται τα διάφορα κατά καιρούς επιχειρηματικά σχέδια ενώ συχνά καταλήγει απλά να μοιράζει ανεκπλήρωτες ελπίδες για εργασία σε μακροχρόνια άνεργους, πολύ περισσότερο που αυτά συμβαίνουν στο περιβάλλον της άναρχα αναπτυσόμενης καπιταλιστικής οικονομίας. Απαξιώνοντας παράλληλα τα πτυχία των αντίστοιχων σχολών, υποχρεώνοντας τους απόφοιτους να περνούν από εξετάσεις για κάθε επιμέρους τομέα του επαγγέλματος που σπούδασαν, προκειμένου να πιστοποιήσουν οτι γνωρίζουν αυτό για το οποίο ξόδεψαν κάποια χρόνια της ζωής τους και για το οποίο εξετάστηκαν με επιτυχία.
Σε ένα τέτοιο γενικό πλαίσιο εντάσεται και η κατάρτιση των επαγγελματιών αφού και εκείνοι έχουν το δικό τους μερίδιο στη διαδικασία της παραγωγής, εργαζόμενοι κατά κανόνα δορυφορικά σε ότι αφορά την υλοποίηση των διάφορων μεγάλων επιχειρηματικών σχεδίων.
Για την υλοποίηση της δια βίου κατάρτισης στήθηκαν με χρήματα από προγράμματα της ΕΕ τα κάθε είδους ΚΕΚ.
Τεράστια ποσά διατίθενται σε αμφίβολης ποιότητας προγράμματα κατάρτισης την ίδια στιγμή που οι δαπάνες για τη δημόσια Παιδεία μειώνονται δραματικά. Χρήματα που πλέον γνωρίζουμε πολύ καλά οτι εκτός από την υπονόμευση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, χρησιμοποιήθηκαν για εξαγορά συνδικαλιστικών στελεχών, για τον έλεγχο και την ενσωμάτωση των συνδικάτων, πέρα από την καλλιέργεια αυταπατών στους εργαζόμενους σε ότι αφορά τα ίδια τα αποτελέσματα αυτής της κατάρτισης.
Ένα ακόμη σημείο που χρειάζεται να επισημάνουμε έχει να κάνει και με την οικονομική συμμετοχή του καταρτιζόμενου. Ενώ συχνά αυτά τα προγράμματα ήταν επιδοτούμενα όταν ξεκινούσαν, γεγονός που αποτέλεσε βασικό επιχείρημα σε ότι αφορά την προώθησή τους, σήμερα όλο και συχνότερα γίνονται με πληρωμή από τη μεριά του καταρτιζόμενου, εν μέρει ή εξ ολοκλήρου.
Μη μας διαφεύγει οτι πρόκειται για πιστοποιήσεις δεξιοτήτων κι όχι για πιστοποίηση επαγγελμάτων. Εάν για παράδειγμα ένας φωτογράφος θελήσει να συμμετέχει, θα χρειαστεί άλλη πιστοποίηση για διαφημιστική φωτογραφία, μια άλλη για αρχιτεκτονική φωτογραφία, για γάμο, για φωτογραφίες βιομετρικού τύπου κ.ο.κ και μάλιστα θα χρειάζεται αυτές τις πιστοποιήσεις να τις ανανεώνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η χαρά των επιχειρηματιών της εκπαίδευσης...
ή αλλιώς μάζευε χαρτιά δίχως αντίκρυσμα αφού τελικά το αποτέλεσμα είναι αυτό που κρίνει τη δυνατότητα του καθένα αν μπορεί να φέρει σε πέρας μια εργασία.
Τι προτείνουμε σχετικά με την επαγγελματική εκπαίδευση
Εμείς λέμε οτι η εκπαίδευση και μετεκπαίδευση εργαζόμενων κι επαγγελματιών πρέπει να αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους και να παρέχετε σε όλους δωρεάν μέσα στα πλαίσια του εκπαιδευτικού συστήματος υπό την ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας.
Η τεχνική εκπαίδευση πρέπει να γίνεται μέσα απο ένα δίκτυο τεχνικών σχολών που θα παρέχουν όλες τις αναγκαίες σύγχρονες γνώσεις και θα χρηματοδοτούνται από το κράτος για αυτό το σκοπό.
Είμαστε αντίθετοι με την οποιασδήποτε μορφής εμπορευματοποίηση της παιδείας.
Σε ότι αφορά τα επαγγελματικά σεμινάρια έχουμε από καιρό προτείνει στην ΠΟΦ και την ΕΚΦΑ να έρθουν σε επαφή με τα ΤΕΙ φωτογραφίας ώστε να εξετάσουμε τη δυνατότητα πραγματοποίησής τους από το μοναδικό ανώτατο δημόσιο εκπαιδευτικό φορέα του κλάδου που υπάρχει στη χώρα μας.
Η δημιουργία και διαχείριση ΚΕΚ φωτογράφων από τη μεριά της ΠΟΦ μας βρήκε αντίθετους από την πρώτη στιγμή γιατί δεν αλλάζει στο ελάχιστο τη μορφή πραγματοποίησης αυτών των προγραμμάτων. Εκτός αυτού υπάρχει η διεθνής και ελληνική εμπειρία από τη διαχείριση κονδυλίων από συνδικαλιστικούς φορείς που όπως αναφέρθηκε άλλους σκοπούς εξυπηρετεί.