...οταν "τα κειμενα" χρειαζονται απαραιτητως,
για να μπορεσουμε να καταλαβουμε περα απο τις φωτογραφιες...
απο το μπλοκ
http://davidrothscum.blogspot.com/2011/02/world-cheers-as-cia-plunges-libya-into.html
David Rothscum Reports
If Infowars is the tip of the spear, David Rothscum Reports is the series of weird engravings on the bottom that will puzzle archaeologists 2000 years from now.
World cheers as the CIA plunges Libya into chaos Wednesday, February 23, 2011
How was Libya doing under the rule of Gadaffi? How bad did the people have it?
Were they oppressed as we now commonly accept as fact? Let us look at the facts for a moment.
Before the chaos erupted, Libya had a lower incarceration rate than the Czech republic. It ranked 61st. Libya had the lowest infant mortality rate of all of Africa. Libya had the highest life expectancy of all of Africa. Less than 5% of the population was undernourished. In response to the rising food prices around the world, the government of Libya abolished ALL taxes on food.....................συνεχεια του αγγλικου κειμενου στο ανωτερω μπλοκ
Γιατί διαλύεται η Λιβύη;
Μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης
Πώς περνούσε η Λιβύη επι Γκαντάφι; Πως περνούσε ο κόσμος; Ήταν καταπιεσμένος, όπως γενικά μαθαίνουμε;
Ας ρίξουμε μια ματιά στα γεγονότα.
Πριν ξεσπάσει το χάος, η Λιβύη είχε ένα χαμηλότερο ποσοστό κρατουμένων από την Τσεχική Δημοκρατία. Βρισκόταν στην 61η θέση. Η Λιβύη είχε το χαμηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στην Αφρική. Λιγότερο από το 5% των κατοίκων της πεινούσαν. Ενω στον υπόλοιπο κόσμο οι τιμές των τροφίμων συνεχώς αυξάνονταν, η κυβέρνηση της Λιβύης είχε καταργήσει όλους τους φόρους επί των τροφίμων.
Οι Λίβυοι ήσαν πλούσιοι. Η Λιβύη είχε το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα στην Αφρική. Η κυβέρνηση φρόντιζε, ώστε ο καθένας να μπορεί να συμμετάσχει στην ευημερία. Ο πλούτος ήταν μοιρασμένος δίκαια. Στη Λιβύη ζούσαν λιγότεροι άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας από ότι στην Ολλανδία.
---Πως έγινε η Λιβύη τόσο πλούσια;
Γιατί έχει πετρέλαιο και δεν επέτρεπε σε ξένες εταιρείες να της το κλέβουν, όπως συμβαίνει στη Νιγηρία, μια χώρα, που σε μεγάλο βαθμό ελέγχεται από την Shell.
Όπως κάθε χώρα, έτσι και η Λιβύη υποφέρει από μια κυβέρνηση διεφθαρμένων γραφειοκρατών, που προσπαθούν να κόψουν ένα ολο και μεγαλύτερο κομμάτι απο την πίτα. Ως απάντηση, ο Γκαντάφι θέσπισε νόμους, με τους οποίους τα έσοδα από το πετρέλαιο να διανέμονται απευθείας στον πληθυσμό της χώρας, γιατί ήταν της γνώμης, ότι η κυβέρνηση δεν ήταν δίκαιη στο λαό, αν και ο Γκαντάφι δεν κατείχε μια επίσημη θέση στην κυβέρνηση. Δεν είναι ο πρόεδρος της Λιβύης, όπως γραφουν οι εφημερίδες. Η θέση του μοιάζει περισσότερο με εκείνη των ιδρυτών των ΗΠΑ και έχει περισσότερο έναν εθιμοτυπικό χαρακτήρα.
Ο σωστός αρχηγός του κράτους στη Λιβύη είναι ο σημερινός πρωθυπουργός της Baghdadi Mahmudi. Όποιος αναφέρει τον Γκαντάφι σαν ηγέτη της Λιβύης, είναι σαν να αποκαλεί τον Χιροχίτο ηγέτη της Ιαπωνίας. Σε αντίθεση με την εικόνα που εμφανίζουν για την Λιβύη τα Μαζικά Μέσα Επιρροής (ΜΜΕ), στην κυβέρνηση της υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Μερικοί είναι οπαδοί του Γκαντάφι και θέλουν να απαλλαγούν από τον πρωθυπουργό. Άλλοι θέλουν να απαλλαγούν και από τους δύο. Και άλλοι θέλουν μόνο ειρήνη. Γίνονται όμως προσπάθειες, να εμφανισθεί η εικόνα μιας λαϊκής εξέγερσης κατά του δήθεν ηγέτη, του Γκαντάφι, παρα το ότι ο Γκαντάφι τελικά είναι μόνο ο αρχιτέκτονας του σημερινου πολιτικού συστήματος της Λιβύης, που είναι ένα μείγμα απο παναραβισμό, σοσιαλισμό και κάποιων ισλαμικών στοιχείων.
Τα βίντεο με διαμαρτυρίες υπερ του Γκαντάφι εξαφανίζονται αμέσως από το Internet. Το "Pro Gaddafi Anti Baghdadi Mahmudi demonstrations in" στο www.youtube.com/watch?v=Ce5fLGNg0sk εξαφανίσθηκε...Το "Pro Gaddafi protests in front of Libyan embassy London", επίσης στο www.youtube.com/watch?v=pRwv0Ac8qbc
εξαφανίστηκε κι' αυτό...
----Μπορούμε να παρομοιάσουμε τους διαδηλωτές στη Λιβύη με εκείνους στην Αίγυπτο ή την Τυνησία;
Οχι, καθόλου. Η αντίδραση της κυβέρνησης είναι βίαια και προφανώς ασκείται υπερβολική βία.
Ας εξετάσουμε όμως εν συντομία τις δράσεις των διαδηλωτών. Το κτίριο του Λαικού Συνεδρίου πυρπολήθηκε από εξαγριωμένους διαδηλωτές. Αυτό θα έμοιαζε με την πυρπόληση του Καπιτωλίου απο αμερικανούς διαδηλωτές. Πιστεύει κανείς, ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα επέτρεπε κατι τέτοιο;
-----Οι ταραχές στη Λιβύη δεν ξέσπασαν εξ αιτίας μερικών νεαρών, που ζητούσαν Αλλαγή, όπως έγινε στην Αίγυπτο ή την Τυνησία. Ξεκίνησε, όταν μια ομάδα με το όνομα "Ισλαμικό Εμιράτο του Μπάρκα" (το όνομα της πρώην βορειοδυτικής περιοχής της Λιβύης) έπιασε μερικούς ομήρους και σκότωσε δύο αστυνομικούς. Η εξέλιξη αυτή έχει την ιστορία της. Στις 18. Φεβρουαρίου 2011 μια ομάδα έκλεψε 70 στρατιωτικά οχήματα, αφού προηγουμένως είχε κάνει επίθεση στο λιμάνι και σκότωσε τέσσερις στρατιώτες. Η εξέγερση ξεκίνησε στην πόλη της Βεγγάζης στην ανατολική Λιβύη, κοντα στην Αίγυπτο που βρισκόταν σε αναβρασμό και τα σύνορα δεν ελέγχονταν πλέον. Ο ιταλός υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε την ανησυχία του για την δημιουργία ενός "Ισλαμικού Εμιράτου της Βεγγάζης", το οποίο θα μπορούσε να κηρύξει την ανεξαρτησία του.
---Απο που λοιπόν προέρχονται οι ξαφνικές διαμαρτυρίες;
Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός, ότι οι ομάδες αυτές, που χρηματοδοτούνται εδώ και δεκαετίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, βρήκαν μετα την Τυνησία και την Αίγυπτο την ευκαιρία, να θέσουν ολόκληρη τη Λιβύη υπό τον έλεγχό τους. Μια τέτοια ομάδα, που συνελήφθη πρόσφατα, αποτελούνταν από δεκάδες άτομα αλλοδαπής υπηκοότητας, που είχαν λάβει μέρος σε λεηλασίες και δολιοφθορές. Η λιβυκή κυβέρνηση δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο, να έχουν σχέση με το Ισραήλ.
Η Μεγάλη Βρετανία χρηματοδοτούσε έναν πυρήνα της Αλ Κάιντα στη Λιβύη για να δολοφονήσει τον Γκαντάφι.
Η κύρια ομάδα της αντιπολίτευσης είναι σήμερα το «Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Λιβύης» που χρηματοδοτείται από τη Σαουδική Αραβία, τη CIA και μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας, και συμπορεύτηκε μαζί με άλλες αντιπολιτευτικές ομάδες που τελικά απετέλεσαν το «Εθνικό Συνέδριο της λιβυκής Αντιπολίτευσης».
Το Συνέδριο αυτό ανακήρυξε την «Ημέρα της οργής», η οποία βούτηξε στις 17. Φεβρουαρίου την Λιβύη στο χάος. Ξεκίνησε στη Βεγγάζη, μια συντηρητική πόλη, που παραδοσιακά ήταν κατά του Γκαντάφι. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι το «Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Λιβύης" διαθέτει εναν αξιόλογο οπλισμό. Ήδη κατα το 1996 είχαν προσπαθήσει να υποδαυλίσουν στην ανατολική Λιβύη μια επανάσταση.
----Γιατί είναι οι ΗΠΑ τόσο εναντίον του Γκαντάφι; Γιατί ο Γκαντάφι είναι η κύρια απειλή για την ηγεμονία των ΗΠΑ στην Αφρική, επειδή προσπαθεί να ενώσει την ήπειρο και να την φέρει σε αντίθεση με τις ΗΠΑ.
Πράγματι, ο Γκαντάφι έχει πολλές, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κατηγορεί τις ΗΠΑ, ότι δημιούργησαν τον ιό HIV. Ισχυρίζεται, ότι το Ισραήλ βρίσκεται πίσω από την δολοφονία του Matin Luther King και του John F. Kennedy. Λέει ότι απαγωγείς των αεροπλάνων της 9/11 είχαν εκπαιδευτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάλεσε τους Λίβυους να δώσουν αίμα για τα θύματα του 9/11. Ο Γκαντάφι είναι επίσης ο τελευταίος ηγέτης μιας γενιάς μετρίων σοσιαλιστικών και παναραβικών επαναστατών που παραμένουν στην εξουσία μετά απο την εξάλειψη του Nasser και του Χουσεΐν και η Συρία τάχθηκε στο πλευρό του Ιράν.
Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν έχουν κανένα συμφέρον για την δημιουργία ενός ισχυρού αραβικού κόσμου. Εξ αντιθέτου, φαίνεται στα σχέδιά τους να έχουν ενα θεμελιώδες συμφέρον, να εξαναγκάσουν την Λιβύη με την αναρχία και το χάος να γονατίσει.
Προς το τέλος του 2010 η Μεγάλη Βρετανία εξόπλιζε την Λιβύη με προσοδοφόρες πωλήσεις όπλων. Ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος είναι η καλύτερη εγγύηση για την καταστροφή της Λιβύης. Η φυλετική δομή της λιβυκής κοινωνίας εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρή και πολύ χρήσιμη για την πυροδότηση και αξιοποίηση ενός τέτοιου πολέμου, και η αξιοποίηση, διότι η Λιβύη χωρίζεται ιστορικά σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες........................
Σ
το αγγλικο κειμενο υπαρχει συνεχεια αλλα δεν εχει γινει ακομα μεταφραση στα ελληνικα
θα ηταν μεγαλη βοηθεια αν καποιος το ολοκληρωσει.......
αλλο ενα κειμενο του Johann Hari The Independent
Most of us have a low feeling that we are not being told the real reasons for the war in Libya.
David Cameron's instinctive response to the Arab revolutions was to jump on a plane and tour the palaces of the region's dictators selling them the most hi-tech weapons of repression available.
Nicolas Sarkozy's instinctive response to the Arab revolutions was to offer urgent aid to the Tunisian tyrant in crushing his people. Barack Obama's instinctive response to the Arab revolutions was to refuse to trim the billions in aid going to Hosni Mubarak and his murderous secret police, and for his Vice-President to declare: "I would not refer to him as a dictator." Yet now we are told that these people have turned into the armed wing of Amnesty International. They are bombing Libya because they can't bear for innocent people to be tyrannised, by the tyrants they were arming and funding for years. As Obama put it: "Some nations may be able to turn a blind eye to atrocities in other countries. The United States of America is different".
There was a time, a decade ago, when I took this rhetoric at face value. But I can't now. The best guide through this confusion is to look at two other wars our government is currently deeply involved in – because they show that the claims made for this bombing campaign can't be true.Imagine a distant leader killed more than 2,000 innocent people, and his military commanders responded to evidence that they were civilians by joking that the victims "were not the local men's glee club".Imagine one of the innocent survivors appeared on television, amid the body parts of his son and brother, and pleaded: "Please. We are human beings. Help us. Don't let them do this."Imagine that polling from the attacked country showed that 90 per cent of the people there said civilians were the main victims and they desperately wanted it to stop.Imagine there was then a huge natural flood, and the leader responded by ramping up the attacks.Imagine the country's most respected democratic and liberal voices were warning that these attacks seriously risked causing the transfer of nuclear material to jihadi groups.Surely, if we meant what we say about Libya, we would be doing anything to stop such behaviour? Wouldn't we be imposing a no-fly zone, or even invading?Yet, in this instance, we would have to be imposing a no-fly zone on our own governments. Since 2004, the US – with European support – has been sending unmanned robot-planes into Pakistan to illegally bomb its territory in precisely this way. Barack Obama has massively intensified this policy. His administration claims they are killing al-Qa'ida. But there are several flaws in this argument. The intelligence guiding their bombs about who is actually a jihadi is so poor that, for six months, Nato held top-level negotiations with a man who claimed to be the head of the Taliban – only for him to later admit he was
a random Pakistani grocer who knew nothing about the organisation. He just wanted some baksheesh. The US's own former senior military advisers admit that even when the intel is accurate, for every one jihadi they kill, as many as 50 innocent people die. And almost everyone in Pakistan believes these attacks are actually increasing the number of jihadis, by making young men so angry at the killing of their families they queue to sign up. The country's leading nuclear scientist, Professor Pervez Hoodbhoy, warns me it is even more dangerous still. He says there is a significant danger that these attacks are spreading so much rage and hatred through the country that it materially increases the chances of the people guarding the country’s nuclear weapons smuggling fissile material out to jihadi groups.
So one of the country's best writers, Fatima Bhutto, tells me: "In Pakistan, when we hear Obama's rhetoric on Libya, we can only laugh. If he was worried about the pointless massacre of innocent civilians, there would be an easy first step for him: stop doing it yourself, in my country." The war in the Congo
is the deadliest war since Adolf Hitler marched across Europe. When I reported on it, I saw the worst things I could have ever conceived of: armies of drugged and mutilated children, women who had been gang-raped and shot in the vagina. Over five million people have been killed so far – and the trail of blood runs directly to your mobile phone and mine. The major UN investigation into the war explained how it happened. They said bluntly and factually that "armies of business" had invaded Congo to pillage its resources and sell them to the knowing West. The most valuable loot is coltan, which is used to make the metal in our mobile phones and games consoles and laptops. The "armies of business" fought and killed to control the mines and send it to us. The UN listed some of the major Western corporations fuelling this trade, and said if they were stopped, it would largely end the war. Last year, after a decade, the US finally passed legislation that was – in theory, at least – supposed to deal with this. As I explain in the forthcoming BBC Radio 4 programme 4Thought, it outlined an entirely voluntary system to trace who was buying coltan and other conflict minerals from the mass murderers, and so driving the war. (There are plenty of other places we can get coltan from, although it's slightly more expensive.) The State Department was asked to draw up some kind of punishment for transgressors, and given 140 days to do it. Now the deadline has passed. What's the punishment? It turns out the State Department didn't have the time or inclination to draft anything. Maybe it was too busy preparing to bomb Libya, because – obviously – it can't tolerate the killing of innocent people. (Britain and other European countries have been exactly the same.) Here was a chance to stop the worst violence against civilians in the world that didn't require any bombs, or violence of our own. If the rhetoric about Libya was sincere, this was a no-brainer. It would only cost a few corporations some money – and they refuse to do it. So the worst war since 1945 goes on. This all went unreported. By contrast, when the Congolese government recently nationalized a mine belonging to US and British corporations, there was a fire-burst of fury in the press. You can kill five million people and we'll politely look away; but take away the property of rich people, and we get really angry. Doesn't this cast a different light on the Libya debate? We are pushed every day by the media to look at the (usually very real) abuses by our country's enemies and ask: "What can we do?" We are almost never prompted to look at the equally real and equally huge abuses by our own country, its allies and its corporations – which we have much more control over – and ask the same question.
So the good and decent impulse of ordinary people - to protect their fellow human beings - is manipulated. If you are interested in human rights only when it tells you a comforting story about your nation's power, then you are not really interested in human rights at all. David Cameron says "just because we can't intervene everywhere, doesn't mean we shouldn't intervene somewhere." But this misses the point. While "we" are intervening to cause horrific harm to civilians in much of the world, it's plainly false to claim to be driven by a desire to prevent other people behaving very like us. You could argue that our governments are clearly not driven by humanitarian concerns, but their intervention in Libya did stop a massacre in Ben Gazhi, so we should support it anyway. I understand this argument, which some people I admire have made, and I wrestled with it. It is an argument that you should, in effect, ride the beast of NATO power if it slays other beasts that were about to eat innocent people. This was the argument I made in 2003 about Iraq – that the Bush administration had malign motives, but it would have the positive effect of toppling a horrific dictator, so we should support it. I think almost everyone can see now why this was
a disastrous - and, in the end, shameful - argument. Why? Because any coincidental humanitarian gain in the short term will be eclipsed as soon as the local population clash with the real reason for the war. Then our governments will back their renewed vicious repression - just as the US and Britain did in Iraq, with a policy of effectively sanctioning the resumption of torture when the population became uppity and objected to the occupation. So why are our governments really bombing Libya? We won't know for sure until the declassified documents come out many years from now. But Bill Richardson, the former US energy secretary who served as US ambassador to the UN, is probably right when he says: "There's another interest, and that's energy... Libya is among the 10 top oil producers in the world. You can almost say that the gas prices in the US going up have probably happened because of a stoppage of Libyan oil production... So this is not an insignificant country, and I think our involvement is justified." For the first time in more than 60 years, Western control over the world's biggest pots of oil was being rocked by a series of revolutions our governments couldn't control. The most plausible explanation is that this is a way of asserting raw Western power, and trying to arrange the fallout in our favour. But if you are still convinced our governments are acting for humanitarian reasons, I've got a round-trip plane ticket for you to some rubble in Pakistan and Congo. The people there would love to hear your argument.
j.hari@independent.co.uk;
www.twitter.com/johannhari101
Ν' αποποιηθούν την ευθύνη για το φρικτό και αργό θάνατο στον οποίο υπέβαλαν 61 μετανάστες αφήνοντάς τους να πεθάνουν από πείνα και δίψα σε ένα πλοιάριο με μηχανική βλάβη που παράδερνε επί 16 ημέρες στη Μεσόγειο πριν ξεβραστεί πάλι στις λιβυκές ακτές από όπου απέπλευσε, προσπάθησαν, χθες, επισταμένα οι εκπρόσωποι του ΝΑΤΟ, διαψεύδοντας τις καταγγελίες των 11 επιζώντων. Η απάνθρωπη αυτή πραγματικότητα, που δεν έρχεται σε αντίθεση με την ίδια τη φύση του ΝΑΤΟ, δεν κατέστη δυνατόν, πλέον, να κρατηθεί κρυφή. Ετσι, σε μια προσπάθεια να τηρηθούν ορισμένα προσχήματα το Συμβούλιο της Ευρώπης ζήτησε να διεξαχθεί έρευνα για το περιστατικό, ασχέτως αν βέβαια δεν έχει αντιταχθεί στις δολοφονικές επιθέσεις κατά του λιβυκού λαού........Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες πάντως περιέγραψε την τραγωδία. Με βάση τους υπολογισμούς της, στα νερά της Μεσογείου, από τα μέσα Φεβρουαρίου τουλάχιστον, έχουν χαθεί το λίγότερο 800 άνθρωποι ενώ στην παρούσα φάση αγνοούνται τρία πλοιάρια με άγνωστο αριθμό προσφύγων. Η Αρμοστεία του ΟΗΕ κάλεσε όλα τα πλοία, και κυρίως τα στρατιωτικά, να παρέχουν βοήθεια σε οποιοδήποτε πλοιάριο μεταναστών χωρίς, όπως είπε ειρωνικά, «να περιμένουν σχετικές εντολές άνωθεν»............
φωτογραφια: μ. κ.
