του Αλέξη Γρηγορόπουλου
ένα χρόνο μετά
ένας αστυφύλακας τραβάει
ξανά περίστροφο!
δειτε αναλυτικα
http://aformi.wordpress.com
περι φωτογραφιας... περι φωτογραφων.... περι φωτογραφικης αληθειας.... περι φωτογραφικης προπαγανδας..... περι φωτογραφικης λεζαντας...περι κωδικα δεοντολογιας φωτογραφου...περι ηθους φωτογραφου;... περι φωτογραφικης διδασκαλιας...περι φωτογραφικης ιστοριας... περι των απανταχου λησμονημενων φωτογραφων... περι μμε...και οχι μονο
Οι φωτογραφοι που εχουν καταγραφει οι φωτογραφίες τους απο την φωτογραφικη βαση του ινστιτουτου ειναι: Károly Kiss, Jenő Virág , Berki , György Fábri
Mihály Szeifert , Gyula Tóth , Elemér Karvaly
Tibor Perlusz , János Lupsa , Tibor Perlusz
Dezső Széki , Gyula Imre , B. Takács
αλλοι φωτογραφοι: Erich Lessing
συνδεσμοι με ιστορικοπολιτικοκοινωνικη αναλυση
http://socialistworld.net/eng/2006/10/21hungary.html
http://labourhistory.net/news/i0310_1.php
Γιατροί Χωρίς Σύνορα - Ελληνικό Τμήμα,
Ξενίας 15, 115 27 Αθήνα,
Τηλ.: +30 210 5200500,
Fax.: +30 210 5200503
Τριανταπέντε χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA τα λείψανα πέντε Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων. Πρόκειται για τους Κορέλη Αντωνάκη του Μιχαήλ, Νικολάου Πανίκο του Χρυσοστόμου, Σκορδή Χριστόφορο του Γεωργίου, Παπαγιάννη Ιωάννης του Χαραλάμπους και Χατζηκυριάκο Ιωάννης του Χαραλάμπους, οι οποίοι υπηρετούσαν στο 398 Τάγμα Πεζικού.
Την στιγμή της αιχμαλωσίας των 5 Ελληνοκυπρίων στρατιωτών κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός του Τούρκου δημοσιογράφου Ερκίν Κονούσκεβερ, ο οποίος κατάφερε να διασώσει το φωτογραφικό υλικό παρά την σύλληψη του από τις τουρκικές δυνάμεις κατοχής.
H συγκλονιστική φωτογραφία-ντοκουμέντο που δείχνει γονατιστούς τους Ελληνοκύπριους στρατιώτες με τα χέρια πίσω από το κεφάλι, περικυκλωμένους από Τούρκους στρατιώτες, δημοσιεύθηκε τελικά στην τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ» και έγινε σύμβολο των επιτροπών αγνοούμενων της τουρκικής εισβολής.
αναδημοσιευση απο http://www.foreignpress-gr.com
Η Πνευματική Ιδιοκτησία υποτίθεται πως είναι ένας θεσμός για την ανάπτυξη της δημιουργικότητας. Με την παροχή οικονομικών κινήτρων η ΠΙ εμφανίζεται ότι ενθαρρύνει τους δημιουργούς στην παραγωγή πνευματικών έργων. Απώτερος στόχος είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαθεσιμότητα πνευματικών έργων στην κοινωνία. Γι’ αυτό τον λόγο τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας υποτίθεται ότι είναι δομημένα, ώστε να επιτρέπουν στο κοινωνικό σύνολο την πρόσβαση υπό ορισμένες συνθήκες και ώστε να διαρκούν περιορισμένο χρόνο, μετά τη λήξη του οποίου το προστατευόμενο πνευματικό έργο καθίσταται κοινόχρηστό. Όλα αυτά υποτίθενται. Πριν κάποιες ημέρες ένας χρήστης του διαδικτύου ονόματι Derick Coetzee πόσταρε στη Wikipedia ορισμένα διάσημα έργα ζωγραφικής, που είναι πλέον κοινόχρηστα γιατί τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας των δημιουργών τους έχουν παρέλθει. Ο Coetzee πόσταρε, όπως ήταν φυσικό, τα έργα αυτά στην ειδική κατηγορία εικόνων της Wikipedia, που έχουν ένδειξη κοινόχρηστου και είναι ελεύθερες προς χρήση. Αυτή όμως η ενέργεια προκάλεσε την άμεση κινητοποίηση της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου, όπου εκτίθενται τα έργα αυτά. Οι δικηγόροι της Πνιακοθήκης έστειλαν προειδοποιητική επιστολή προς τον κ. Coetzee και ζήτησαν την αφαίρεση των συγκεκριμένων φωτογραφιών.
Πως γίνεται να απαγορεύεις σε κάποιον τη διάδοση πνευματικών έργων, τα οποία ακόμη και με τους κανόνες της αστικής δικαιοσύνης έχουν καταστεί κοινόχρηστα?
Όλα γίνονται. Η αστική δικαιοσύνη εξ ορισμού εξυπηρετεί τις αρχές του καπιταλισμού, μεταξύ των οποίων είναι και η πλήρης εμπορευματικοποίηση της γνώσης, της πληροφορίας και της κουλτούρας. Αυτά τα κοινωνικά αγαθά πρέπει να καταστούν πάση θυσία και εσαεί εμπόρευμα και να παγιωθούν ως τέτοιο στις καρδιές των ανθρώπων, ακόμη και αν μία τέτοια εξέλιξη φαίνεται παράλογη και έχει καταστρεπτικές για το κοινωνικό σύνολο συνέπειες. Βασική στρατηγική για να καταστεί το παράλογο ως κανόνας είναι η αρχική θεσμοθέτησή του ως εξαίρεση και στην συνέχεια η συνεχής επέκτασή του μέχρι το σημείο ώστε η εξαίρεση να έχει καταστεί ο κανόνας. Όπως αυτό συμβαίνει στην κοινωνία της επιτήρησης, το ίδιο έχει συμβεί χρόνια τώρα στο δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας. Τα περιορισμένα οικονομικά κίνητρα, που αρχικώς θα παρέχονταν ως αντάλλαγμα για την δρέψη των καρπών της ατομικής δημιουργίας από το κοινωνικό σύνολο, μετατράπηκαν σε διαρκώς διευρυνόμενα απόλυτα δικαιώματα που θα ιδιωτικοποιούσαν και θα εμπορευματικοποιούσαν πλήρως κάθε ψίγμα γνώσης, πληροφορίας και κουλτούρας. Ο υποτιθέμενα απώτερος σκοπός της πνευματικής ιδιοκτησίας, για τον οποίο αυτή άλλωστε συμπύχθηκε στην ανθρώπινη ιστορία, δηλαδή η ωφέλεια του κοινωνικού συνόλου μέσα από την όσο πιο μεγάλη διάδοση της επιστήμης και της τέχνης χάθηκε πια στη μετάφραση.
συνεχεια στο μπλοκ http://inlovewithlife.wordpress.com/2009/08/04/tragedy_of_the_anticommons/