αναδημοσιευσεις απο την εφημεριδα
ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ http://e-dromos.gr
Πρώτη ύλη:
H κρίση της κουλτούρας Δευτέρα, 12 Ιούλιος 2010 11:57
Γράφει η Χάνα Άρεντ *
[…] Παρά τη θρυλούμενη δυσφορία των καλλιτεχνών και των διανοουμένων -η οποία οφείλεται, ίσως εν μέρει, στην αδυναμία τους να διεισδύσουν στη θορυβώδη ασημαντότητα της μαζικής διασκέδασης- και σε αντίθεση με κάθε πολιτικό συμφέρον, είναι ακριβώς οι τέχνες και οι επιστήμες εκείνες που παραμένουν σε άνθηση.
Εν πάση περιπτώσει, όσο η βιομηχανία της διασκέδασης παράγει τα δικά της καταναλωτικά αγαθά, δεν μπορούμε να της προσάψουμε το φθαρτό χαρακτήρα των εμπορευμάτων της περισσότερο απ’ ό,τι μπορούμε να μεμθούμε ένα αρτοποιείο, τα προϊόντα του οποίου πρέπει να καταναλωθούν αμέσως μόλις ετοιμαστούν, για να μη χαλάσουν. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του καλλιεργημένου Φιλισταίου ήταν, ανέκαθεν, η περιφρόνηση για τις ασχολίες του ελεύθερου χρόνου και για τη διασκέδαση, με τη μία ή την άλλη μορφή, καθώς δεν μπορούσε να αντλήσει καμιά «αξία» απ’ αυτές. Η αλήθεια είναι ότι είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι στην ανάγκη που αισθανόμαστε για τις ασχολίες αυτές και για τη διασκέδαση, με τη μια ή την άλλη μορφή, εφόσον είμαστε όλοι υποταγμένοι στο μεγάλο κύκλο της ζωής. Και είναι καθαρή υποκρισία και κοινωνικός σνομπισμός να αρνούμαστε τη δυνατότητα να μας διασκεδάσουν και να μας ευχαριστήσουν εκείνα τα πράγματα, ακριβώς τα ίδια, που συνιστούν τη διασκέδαση και καλύπτουν τον ελεύθερο χρόνο των συνανθρώπων μας.
Όσον αφορά την επιβίωση της κουλτούρας, αυτή απειλείται, σίγουρα, πολύ λιγότερο από εκείνους που γεμίζουν τον κενό χρόνο τους με διασκεδάσεις, παρά από εκείνους που τον γεμίζουν με κάτι τυχαία εκπαιδευτικά ψευτοβοηθήματα, προκειμένου να βελτιώσουν την κοινωνική τους θέση. Και όσον αφορά την καλλιτεχνική παραγωγικότητα, δεν θα πρέπει να είναι δυσκολότερο ν’ αντισταθεί κανείς στους μαζικούς πειρασμούς της μαζικής κουλτούρας ή να αποφύγει να αποπροσανατολιστεί από το θόρυβο και τον τσαρλατανισμό της μαζικής κοινωνίας, απ’ ό,τι να αποφύγει τους περισσότερο επιτηδευμένους πειρασμούς και τους περισσότερο ύπουλους θορύβους των καλλιεργημένων σνομπ της εκλεπτυσμένης κοινωνίας […] * Απόσπασμα από το κείμενο της Άρεντ: Η κρίση της κουλτούρας (εκδόσεις Gallimard 1972)
Πρώτη ύλη:
Η έσχατη νόθευση 11 Αύγουστος 2010
Κείμενο του Τζόρτζιο Αγκάμπεν.
Όταν ο Guy Debord δημοσίευσε την Κοινωνία του θεάματος, η μεταμόρφωση της πολιτικής και γενικότερα της κοινωνικής ζωής σε θεαματική φαντασμαγορία, δεν είχε φτάσει ακόμη στα άκρα με τα οποία είμαστε σήμερα απολύτως εξοικειωμένοι. Γι’ αυτόν τον λόγο η διαύγεια της αμείλικτης διάγνωσης είναι, μπορούμε να πούμε, ακόμα αξιοσημείωτη: «Ο καπιταλισμός στην τελική μορφή του αυτοπαρουσιάζεται ως αχανής συσσώρευση θεαμάτων, όπου όλα αυτά που προηγουμένως βιώνονταν άμεσα, σήμερα έχουν αποτραβηχτεί και μετατραπεί σε αναπαράσταση» [...]
Τα τελευταία είκοσι χρόνια η Ιταλία υπήρξε ένα εργαστήριο στο οποίο –ενώ η τρομοκρατία προμήθευε στο θέαμα μια κάλυψη που τραβούσε όλη την προσοχή– δοκιμάστηκε η μετάβαση των δυτικών δημοκρατιών προς την τελική φάση της ιστορικής τους εξέλιξης. Ποτέ –ούτε καν τη δεκαετία του ’50, όταν, με την εξάλειψη του φασισμού και του ναζισμού, τα ευρωπαϊκά κράτη ασχολήθηκαν σε μεγάλο βαθμό με τη διεκπεραίωση της αποστολής τους με άλλο τρόπο– μια τόσο τεράστια ποσότητα νόθευσης δεν είχε συγκεντρωθεί σε τόσο σύντομο χρόνο σε κάθε όψη της κοινωνικής ζωής.
Σε διάστημα λίγων χρόνων, ιδεολογίες, θρησκευτικές πεποιθήσεις, συνδικάτα, πολιτικά κόμματα και εφημερίδες, που ανάμεσά τους υπήρχαν συνήθως χειροπιαστές διαφορές και αντιπροσώπευαν αντιτιθέμενες παραδόσεις, έφτασαν σε συμφωνία, λες και καθοδηγούνταν από κάποιο αόρατο νήμα, επαναλαμβάνοντας τα ίδια λόγια, τον ίδιο λόγο για τα ίδια θέματα. Και ποτέ, σε οποιοδήποτε ολοκληρωτικό καθεστώς, δεν υπήρχε ένας τόσο ομογενοποιημένος και εναρμονισμένος λόγος (στον βαθμό που εξετάζονται ουσιαστικά πράγματα) όσο στην Ιταλία αυτά τα τελευταία χρόνια, μια περίοδο κατά την οποία τα πάντα συζητούνται με την προϋπόθεση ότι τίποτα δεν γίνεται κατανοητό.
Και ποτέ, σε οποιαδήποτε δικτατορία, δεν υπήρχαν διανοούμενοι, αναγόμενοι ευχαρίστως στη θεαματική κατηγορία των ειδικών, που αναλαμβάνουν ευχαρίστως το καθήκον να προωθούν τη συναίνεση και την ηρεμία μέσα από τη σύγχυση των ιδεών.
Αν συμφωνούμε ότι η συνθήκη του θεάματος είναι η τελική φάση στην εξέλιξη της μορφής κράτος –προς την οποία όλα τα κράτη του κόσμου φαίνονται να κινούνται σήμερα, λες και επιδρά πάνω τους μια μοιραία δύναμη– το θέαμα, με την περιορισμένη έννοια της μεσολαβημένης κυκλοφορίας της πληροφορίας, χρησιμεύει στο να καθίσταται ανέφικτο το ότι τα σοβαρά προβλήματα θα προσδιορίζονται με σαφήνεια και οι πολίτες θα έχουν στη διάθεσή τους τα απαραίτητα στοιχεία για τη διαμόρφωση αντίθετης σε σχέση μ’ αυτό γνώμης.
(Βία και ελπίδα στο τελευταίο θέαμα,
μτφρ. Π. Καλαμαράς, εκδ. Ελευθεριακή Κουλτούρα)
17/8/10
Herman Leonard ( 1923-2010) photographer
HERMAN LEONARD, FAMED PHOTOGRAPHER, DIES AT 87
Herman Leonard, a celebrated photographer whose iconic images of Billie Holiday, Duke Ellington, and Frank Sinatra documented one of the most creative eras of jazz from the late 1940’s through the 1960’s, has died. He was 87.
Leonard died August 14, 2010 at Cedars-Sinai Hospital in Los Angeles.
Leonard was best known for his smoky, backlit portraits of jazz artists in New York, Paris and London. His images graced the covers of numerous albums and helped to form the visual archetype of the jazz musician.
Born and raised in Allentown, PA in 1923, at age 9, Herman Leonard witnessed an image being developed in his brother’s darkroom and became enthralled with the magic of photography. When it came time for college, Leonard chose Ohio University in Athens, the only university at the time to offer a degree in Photography. His college studies were interrupted from 1943-1945 as Leonard served with the United States Army in Burma with the 13th Mountain Medical Battalion as an anesthetist. Leonard returned to college and graduated in 1947 with a Bachelor of Fine Arts Degree. Leonard started his photography career in 1947 as an apprentice with master portrait photographer, Yousuf Karsh. After one year with Karsh, photographing Albert Einstein, Martha Graham and other cultural icons, Karsh encouraged Leonard to break out on his own, telling him “ I know you have it in you to be a great photographer. Go out and conquer.” Upon leaving, Karsh imparted the words “Always tell the truth, but in terms of beauty.”, a credo which Leonard lived by through his photography.
In 1948 Leonard moved to New York and became involved with the jazz scene there, making agreements with club owners to photograph rehearsals in exchange for photographs for their marquees. Leonard has said his aim was “to create a visual diary of what I heard, to make people see the way the music sounded”. Leonard formed relationships with many of the musicians he photographed and remained lifelong friends with Dizzy Gillespie, Quincy Jones and Tony Bennett. In 1956 Leonard was chosen to be Marlon Brando's personal photographer for an extensive research trip to the Far East. In the late 1950's Leonard moved to Paris and continued to photograph the prolific jazz scene, while working in fashion, advertising, travel and editorial photography.
In 1980, Leonard moved from Paris to the island of Ibiza, where he remained until 1987. During that time Leonard rediscovered his jazz negatives and in 1985 released his first book, The Eye of Jazz, published by Hachette/Filipachi Publications. In 1988, the first exhibition of Leonard’s jazz photographs was held at the Special Photographers Company in London. The exhibit was hugely successful and over 10,000 visitors came to view the first retrospective of Leonard’s work. Leonard’s first US show premiered in 1989 and toured nationally.
In 1992, Leonard moved to New Orleans and immersed himself in the city’s lively jazz scene and exhibited his work around the world in numerous solo shows. In 1995, Leonard released his second book, Jazz Memories, published by Editions Filipacchi and in that same year was awarded an Honorary Masters of Science in Photography from The Brooks Institute of Photography. Other awards include the “Milt Hinton Award for Excellence in Jazz Photography," from Jazz Photographer’s Association in 1999, the "Excellence in Photography Award” from the Jazz Journalists Association in 2000 and a "Lifetime Achievement Award” from Downbeat Magazine in 2004. In 1997 Leonard was the subject of the Louisiana Public Broadcasting Company documentary “Frame After Frame” narrated by Tony Bennett.
In 2005, Leonard’s home and studio in New Orleans were severely damaged in Hurricane Katrina and his archive of over 8,000 prints were lost in the flood. Fortunately, his negatives were saved and housed at The Ogden Museum of Southern Art. Leonard then relocated to Los Angeles and rebuilt his life and business there. In 2006, he was the subject of the BBC/Sundance documentary “Saving Jazz”, which follows a then 82-year-old Leonard on his painful return home and his efforts to rebuild his life’s work. In 2008, Leonard was the first photographer to be granted a Grammy Foundation Grant for Preservation and Archiving, enabling him to digitize, catalogue and preserve his collection of nearly 60,000 jazz negatives.
In 2008, Leonard was presented with the Lucie Award for Outstanding Achievement in Portraiture at the International Photography Awards. In 2009, he was Commencement Speaker and was granted an Honorary Doctorate of Fine Arts from his alma mater, Ohio University. Also in 2009, Leonard was the official photographer for the Montreal Jazz Festival, photographing legends such as Tony Bennett and Dave Brubeck as well as newcomers such as Melody Gardot. In June 2010, The Montreal Jazz Festival awarded Leonard the Bruce Lundvall Award. In January 2010, Leonard was a guest of Lenny Kravitz in the Bahamas, where he photographed the musician in the studio working on his latest album. Leonard remained active throughout his life, photographing, printing and working on exhibition, documentary and book projects.
Leonard has five publications to his name, including the recently released The Jazz Image: Seeing Music through Herman Leonard’s Photography, published by University Press of Mississippi, the first scholarly book to examine Leonard’s work, and Jazz published by Grove Atlantic (UK) and Bloomsbury (US) due to be released in November 2010, which contains Leonard’s well known photography as well as many newly discovered images.
Leonard’s photographs have been exhibited worldwide and are in the permanent collections of many major institutions, including the Smithsonian Institution. His body of work is a historical treasure and stunning document of the evolution of modern Jazz.
Quotes
“Herman is my favorite artist of any technique, he’s a painter with his camera, and he makes it look so effortless. His timing is as great as any Charlie Parker solo or Lester Young or Count Basie beat. Herman’s work will live on and in 50 years from now, when the revolution is realized, jazz will be recognized for the truly great American art form it is” - Tony Bennett
"Herman is an extraordinary talent, the greatest jazz photographer in history”
- President Bill Clinton
“To speak of Herman Leonard's genius in the art of photography would be the obvious. His real gift was his execution of getting the most out of his life experience. The images that lived in his heart and mind outweighed his printed images. Herman's quench for life was insatiable right up to the very end. He lived every moment to its fullest. I was blessed to have shared beautiful moments with Herman that will be among the highlights of my life. I will continue to love you my friend.” – Lenny Kravitz
For more information and press images, please call Geraldine Baum at (818) 509-8987 or email at mail@hermanleonard.com.
Website http://www.hermanleonard.com
Films
Documentary video footage available for broadcast. Please contact for details.
1997 “Frame After Frame” Louisiana Public Broadcasting
2006 “Saving Jazz” BBC/Sundance
Books
1985 “Eye of Jazz” Fillipachie/Hachette
1995 “Jazz Memories” Fillipachie/Hachette
2006 “Jazz, Giants & Journeys: The Photography of Herman Leonard” Scala Publishers
2010 “The Jazz Image: Seeing Music through Herman Leonard’s Photography” UPM
2010 “Jazz” Grove Atlantic (UK) & Bloomsbury (US) Due November 2010
Images Available
1. Billie Holiday, NYC, 1949
2. Duke Ellington, Paris, 1958
3. Dexter Gordon, NYC, 1948
4. Ella Fitzgerald, Duke Ellington & Benny Goodman, NYC, 1948
5. Frank Sinatra, Monte Carlo, 1958
6. Herman Leonard and Ella Fitzgerald, NYC, 1949
7. Herman Leonard, Paris, 1958
8. Herman Leonard, Ottawa, Canada, 1947 (Portrait by Yousuf Karsh)
9. Herman Leonard, NYC, 1953
10. Herman Leonard, Self Portrait, New Orleans, 2004
11. Herman Leonard, Bahamas, 2010 (Portrait by Lenny Kravitz)
12. Miles Davis, Montreux, 1991
13. Miles Davis, Malibu, 1989
14. Tony Bennett, NYC, 1950
15. Frank Sinatra, NYC, 1956, Hurricane Katrina Survivor, 2005
Videos
2008 Herman Leonard Receives Lucie Award
2009 Herman Leonard Ohio University Commencement Address
2010 Herman Leonard & Tony Bennett / Images and Music
http://vimeo.com/channels/126882
Recent Awards
2008 Lucie Award for Outstanding Achievement in Portraiture
2010 Montreal Jazz Festival Bruce Lundvall Award
Geraldine Baum
Herman Leonard Photography, LLC Phone: 818-509-8987
Email: mail@hermanleonard.com Web: http://www.hermanleonard.com
27/7/10
Φωτογραφιζοντας κοντινα...
Η αξιοπρεπεια, της αξιοπρεπειας, την αξιοπρεπεια, ω αξιοπρεπεια...
Η "αξιοπρεπεια του φωτογραφου" δημιουργωντας πολυ κοντινα καρε....
Η "αξιοπρεπεια του φωτογραφιζομενου παιδιου" ... ?
Η "αξιοπρεπεια του φωτογραφου" δημιουργωντας πολυ κοντινα καρε....
Η "αξιοπρεπεια του φωτογραφιζομενου παιδιου" ... ?
26/7/10
Παρα-δημοσιο-γραφία(Περιδιαβαινοντας στα ΜΜΕ... ΙΙ)
απο το http://koubanezos.blogs.sportnet.gr/archives/384
Τη σήμερον ημέρα υπάρχει δημοσιογραφία και «δημοσιογραφία».
Στη δεύτερη ανήκουν όλα εκείνα τα μέσα (blogs, κατά κύριο λόγο) που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους ξεσκίζοντας ανθρώπους και συνειδήσεις.
Όχι πως η δημοσιογραφία θα επιζήσει για πολύ ακόμη… Όχι ετσι όπως την κατάντησαν αρχικά οι εκδότες και έπειτα οι εργαζόμενοί τους, εξυπηρετώντας συμφέροντα και σκοπούς της εταιρείας. Πέρυσι τέτοιον καιρό δεν ήταν που σε εφημερίδα-κολοσσό δημοσιεύτηκε κατά λάθος σημείωση ιλατζή «ξανακοίτα το αυτό, είναι φίλοι μας»;
Άλλο ζήτημα αυτό και άλλο η «δημοσιογραφία», η παραδημοσιογραφία που ασκείται πλέον κατά κόρον. Ανοίγει κάποιος ένα blog και, με όπλο την ανωνυμία, βαράει κάργα.
Και δεν το κάνουν τίποτα παιδάκια που δεν έχουν τι να κάνουν… Το κάνουν δημοσιογράφοι και δη με χρόνια στον χώρο, ειδικά η άνοδος του troktiko και άλλων blog σε «χτυπήματα» συνέβαλλε ώστε να ξεφυτρώσουν δεκάδες, σφάζοντας με το νυστέρι τους «αντίπαλους».
Την ίδια λογική ακολουθούν πλέον και τα μεγάλα έντυπα… Εγραψε, π.χ., κάτι η τάδε που δεν μας άρεσε; «Ρεπορτάζ» με γυμνές φωτογραφίες της τάδε προ 20ετίας.
Sorry αλλά αυτό δεν είναι δημοσιογραφία. Είναι παραδημοσιογραφία. Ακόμη και για το Βατοπέδι (ως κορυφαίο σκάνδαλο, το παράδειγμα) ένα δημοσιογραφικό γκρουπ το έβγαλε και μέχρι να ακολουθήσουν τα άλλα είχε καλοκαιριάσει και ο Καραμανλής είχε ήδη αποφασίσει πρόωρες εκλογές, πηδώντας από το καράβι.
Όπως παραδημοσιογραφία είναι να κρύβεσαι πίσω από την ανωνυμία σου και να γράφεις, να κατηγορείς και να διαβάλεις άνευ αποδείξεων ή στοιχείων.
Πρόσφατο δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Suddeutsche Zeitung» (με ρεπορτάζ του Kai Stritmmater) τα έβαλε με τα ελληνικά ΜΜΕ. Το παραθέτω και τα συμπεράσματα δικά σας: «Ένας δημοσιογράφος είναι νεκρός. Πυροβολήθηκε στις αρχές της εβδομάδας στο διαμέρισμά του. Από αριστερούς εξτρεμιστές. Προφανώς λόγω των καταχωρίσεών στο troktiko.blogspot. Η δολοφονία του 37χρονου Σωκράτη Γκιόλια καταδικάζεται από όλους ως «επίθεση κατά της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του Τύπου», ενώ εξαίρονται οι υπηρεσίες του για αποκάλυψη φαινομένων διαφθοράς και κακοδιαχείρισης, καθώς και η κριτική του στην αριστερή τρομοκρατία. Κάποιος αδαής θα σχημάτιζε την εντύπωση ότι τα ελληνικά ΜΜΕ είναι το τελευταίο προπύργιο ανδρειοσύνης και εντιμότητας. Η εντύπωση είναι λανθασμένη. Κατ’ αρχάς το ίδιο το troktiko.blogspot είναι αμφιλεγόμενο. Πέρα από αποκαλύψεις το blog έχει δημοσιεύσει και ανακρίβειες. Κυρίως, όμως, έγινε τόσο γνωστό λόγω των αποκαλύψεών του, επειδή κανένα άλλο ΜΜΕ στην Ελλάδα δεν έκανε αυτή τη δουλειά.
“Τα ελληνικά ΜΜΕ απέτυχαν”, δηλώνει ο Στέλιος Κούλογλου, ένας εκ των πιο γνωστών δημοσιογράφων της χώρας, και συμπληρώνει: “Τα ελληνικά ΜΜΕ δεν ανταποκρίθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στο καθήκον τους για έλεγχο του κράτους και της εξουσίας”.
Το ίδιο πιστεύει και η Ρόη Παναγιωτοπούλου, Καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών: “Τα ΜΜΕ αποτελούν τμήμα του κατεστημένου. Συμμετείχαν στο παιχνίδι της διαφθοράς και συνέβαλαν στην καταστροφή του κοινωνικού ιστού της χώρας”. Ο κόσμος είναι εξοργισμένος με εμάς τους δημοσιογράφους, επειδή και εμείς συντελέσαμε στο να γίνει η Ελλάδα αυτό που είναι σήμερα. Έχουν δίκαιο. Θα έπρεπε να λογοδοτήσουμε». Το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται σήμερα στο χείλος του γκρεμού οφείλεται εν μέρει και στο ότι τα ελληνικά ΜΜΕ είναι συνεργοί στο βρώμικο παιχνίδι του παλιού συστήματος, εκτιμά η “Καθημερινή”.
Κατά το ίδιο ρεπορτάζ: “Το τοπίο των ελληνικών ΜΜΕ φαντάζει εκ πρώτης όψεως πολύ δυναμικό: 22 μεγάλες ημερήσιες και κυριακάτικες εφημερίδες με έδρα στην Αθήνα, 280 τοπικές εφημερίδες, δέκα τηλεοπτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας και άλλοι 135 στην περιφέρεια. Όλα αυτά για σχεδόν 11 εκ. κατοίκους. Η μιντιακή πυκνότητα στην Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη σε όλη την Ευρώπη. Εάν, όμως, κοιτάξει κανείς προσεχτικά, διαπιστώνει ότι σχεδόν κανένα μέσο δεν έχει κέρδος “Σχεδόν όλα δουλεύουν με ζημίες”, λέει η κοινωνιολόγος και επικοινωνιολόγος Παναγιωτοπούλου. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Είναι δυνατόν, εάν οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ έχουν κέρδη άλλης μορφής, όταν η εφημερίδα ή ο τηλεοπτικός σταθμός ασκεί πολιτική επιρροή και κάνει εκδουλεύσεις. Πόσα ανεξάρτητα ΜΜΕ υπάρχουν στην Ελλάδα; “Εργάζομαι εδώ επί δεκαετίες. Δεν έχω εντοπίσει ακόμη κανένα ανεξάρτητο ΜΜΕ”, ομολογεί η Ρόη Παναγιωτοπούλου. Τα ελληνικά ΜΜΕ απώλεσαν ήδη δύο φορές την αθωώτητά τους: Πρώτα αλώθηκαν από το κράτος και τα πολιτικά κόμματα και στη συνέχεια έπεσαν στα χέρια οικονομικών ομίλων. Εγκλωβισμένα μεταξύ δύο εξουσιών, πολιτικής και οικονομικής, στα ελληνικά ΜΜΕ δε δόθηκε ποτέ πραγματικά ευκαιρία άμυνας. Στο πλαίσιο αυτό ούτε η ΕΡΤ λειτούργησε ποτέ πραγματικά ως κρατικό – δημόσιο ΜΜΕ, τουλάχιστον όπως γίνεται αυτό αντιληπτό σε Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία. Η ΕΡΤ υπήρξε από την αρχή φερέφωνο της εκάστοτε κυβέρνησης.
Τότε ήρθε το 1989 και άρχισε η εποχή της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Μία απόφαση στάθηκε μοιραία: Τα νέα μέσα «παραχωρήθηκαν» στους ιδιοκτήτες εντύπων μέσων. Το αποτέλεσμα ήταν να συσταθούν μονοπώλια, που δεν εξυπηρετούσαν εκδοτικά συμφέροντα. Οι περισσότεροι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί στη χώρα ανήκουν σε εταιρίες, που δραστηριοποιούνται στους τομείς της ναυσιπλοϊας, των κατασκευών, των τηλεπικοινωνιών, στον φαρμακευτικό και στον πετρελαϊκό τομέα.
Η στενή αυτή διαπλοκή δεν αφήνει περιθώριο για έκφραση κριτικού πνεύματος. Η Ελλάδα είναι μικρή. “Όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους”, δηλώνει ο Τάσος Τέλλογλου. “Ακούγεται συχνά: Για τον τάδε δεν γράφω, είναι φίλος. Πρόκειται για ένα πρόβλημα κουλτούρας”.
Και καταλήγει το δημοσίευμα: “Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Στο σύστημα υπάρχει ένα λάθος, ένα ηθελημένο λάθος. Το ίδιο το κράτος μπορεί να ασκεί επιρροή με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ένας τρόπος είναι να αναλαμβάνει την εξόφληση λογαριασμών τρίτων (όπως τις ασφαλιστικές εισφορές των εκδοτικών οίκων). 20 χρόνια μετά την εισαγωγή της ιδιωτικής τηλεορασης οι σταθμοί λειτουργούν ακόμη με προσωρινές άδειες. Και αυτό γίνεται σκόπιμα, πιστεύει ο επικοινωνιολόγος Δημήτρης Χαραλάμπης. «Με τον τρόπο αυτό κατοχυρώθηκε η εξάρτηση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα», σημειώνει ο Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών σε μία μελέτη του. Αυτή αποτελεί και τη βάση της ανταλλαγής εκδουλεύσεων, η οποία χαρακτηρίζει τόσο έντονα την ελληνική κοινωνία κατά τις τελευταίες δεκαετίες και την οδήγησε στην κατάρρευσή της. “Οι μεγάλοι όμιλοι, οι οποίοι αποκτούν μετοχές διαφόρων ΜΜΕ, το πράττουν για έναν και μόνο λόγο: Για να μπορούν να εκβιάζουν το κράτος, ώστε αυτό να τους δίνει τις συμβάσεις που θέλουν”, επισημαίνει η Ρόη Παναγιωτοπούλου. Πρόκειται για μία καλή επένδυση σε μία χώρα, στην οποία το κράτος είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής και ένα μεγάλο τμήμα της οικονομίας εξαρτάται από τον κρατικό κορβανά. “Καμία από τις δύο πλευρές δεν επιθυμούσε ποτέ πραγματικά την έρευνα και την κριτική στα φαινόμενα διαφθοράς”, τονίζει ο Στέλιος Κούλογλου, και συμπληρώνει: “Για το λόγο αυτό τα ελληνικά ΜΜΕ δεν αποκάλυψαν ποτέ κανένα μεγάλο σκάνδαλο. Πάντα εισάγαμε τις αποκαλύψεις από το εξωτερικό, όπως συνέβη και στην περίπτωση του σκανδάλου διαφθοράς στη Siemens”.
“«Γνωρίζω δημοσιογράφους, οι οποίοι έχουν κάνει πολύ χειρότερα πράγματα από ορισμένους εκδότες”, παραδέχεται ο Τέλλογλου και κάνει λόγο για διαφθορά και αυτολογοκρισία.
Στις συντακτικές ομάδες των μεγάλων εφημερίδων και σταθμών υπάρχουν σήμερα πολλοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι έχουν και δεύτερη απασχόληση: Μισθοδοτούνται από τράπεζες, επιχειρήσεις ή από Υπουργεία. Δεν είναι λίγοι, αλλά εκατοντάδες. Και κανείς δεν γνωρίζει ποιοί είναι αυτοί. Λίστες υπάρχουν, αλλά είναι μυστικές.
Πολλοί δημοσιογράφοι δικαιολογούν τη δεύτερη απασχόληση με το επιχείρημα των χαμηλών τους αποδοχών. “Και ένας αστυνομικός βγάζει μόνο 1.000 Ευρώ το μήνα. Να τον βάλουμε να δουλέψει και σαν «σεκιουριτά;”. Όσον αφορά τις απεργίες των δημοσιογράφων, αυτές δεν γίνονται ποτέ για τη διεκδίκηση μεγαλύτερης ελευθερίας της γνώμης, αλλά μόνο για περισσότερα χρήματα, επισημαίνει ο Κούλογλου.
Το κύρος του ελληνικού Τύπου είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις της Διεθνούς Διαφάνειας, οι Έλληνες θεωρούν τα ΜΜΕ εξίσου διεφθαρμένα με τα κόμματα. Οι εφημερίδες, αν και έχουν και αυτές πρόβλημα αξιοπιστίας, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να εξισωθούν με τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Οι πιο έγκυρες εφημερίδες της Ελλάδας θεωρούνται η Καθημερινή, Τα Νέα και Το Βήμα.
Η τελευταία προκάλεσε πολλά σχόλια, όταν σε κυριακάτικη έκδοσή της αναφέρθηκε με λεπτομέρειες και σε επίπεδο δηλωσεων σε μία επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού, Recep Tayyip Erdogan, στην Αθήνα. Μόνο που η επίσκεψη αυτή δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αλλά ανεβλήθη κατά απροσδόκητο τρόπο.
Η εφημερίδα είχε καλύψει την επίσκεψη, ασχέτως αποτελέσματος, προτού αυτή πραγματοποιηθεί. Ποιός συνεχίζει να αγοράζει μία τέτοια εφημερίδα; “Οι κυριακάτικες εφημερίδες δεν πωλούν πια τα δημοσιεύματά τους, αλλά τα DVDs, τα οποία κυκλοφορούν μαζί με αυτές ως δώρο”, παρατηρεί ο Κούλογλου. Καμία φορά και τσάντες. Ή αρκουδάκια».
Koubanezos
Τη σήμερον ημέρα υπάρχει δημοσιογραφία και «δημοσιογραφία».
Στη δεύτερη ανήκουν όλα εκείνα τα μέσα (blogs, κατά κύριο λόγο) που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους ξεσκίζοντας ανθρώπους και συνειδήσεις.
Όχι πως η δημοσιογραφία θα επιζήσει για πολύ ακόμη… Όχι ετσι όπως την κατάντησαν αρχικά οι εκδότες και έπειτα οι εργαζόμενοί τους, εξυπηρετώντας συμφέροντα και σκοπούς της εταιρείας. Πέρυσι τέτοιον καιρό δεν ήταν που σε εφημερίδα-κολοσσό δημοσιεύτηκε κατά λάθος σημείωση ιλατζή «ξανακοίτα το αυτό, είναι φίλοι μας»;
Άλλο ζήτημα αυτό και άλλο η «δημοσιογραφία», η παραδημοσιογραφία που ασκείται πλέον κατά κόρον. Ανοίγει κάποιος ένα blog και, με όπλο την ανωνυμία, βαράει κάργα.
Και δεν το κάνουν τίποτα παιδάκια που δεν έχουν τι να κάνουν… Το κάνουν δημοσιογράφοι και δη με χρόνια στον χώρο, ειδικά η άνοδος του troktiko και άλλων blog σε «χτυπήματα» συνέβαλλε ώστε να ξεφυτρώσουν δεκάδες, σφάζοντας με το νυστέρι τους «αντίπαλους».
Την ίδια λογική ακολουθούν πλέον και τα μεγάλα έντυπα… Εγραψε, π.χ., κάτι η τάδε που δεν μας άρεσε; «Ρεπορτάζ» με γυμνές φωτογραφίες της τάδε προ 20ετίας.
Sorry αλλά αυτό δεν είναι δημοσιογραφία. Είναι παραδημοσιογραφία. Ακόμη και για το Βατοπέδι (ως κορυφαίο σκάνδαλο, το παράδειγμα) ένα δημοσιογραφικό γκρουπ το έβγαλε και μέχρι να ακολουθήσουν τα άλλα είχε καλοκαιριάσει και ο Καραμανλής είχε ήδη αποφασίσει πρόωρες εκλογές, πηδώντας από το καράβι.
Όπως παραδημοσιογραφία είναι να κρύβεσαι πίσω από την ανωνυμία σου και να γράφεις, να κατηγορείς και να διαβάλεις άνευ αποδείξεων ή στοιχείων.
Πρόσφατο δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Suddeutsche Zeitung» (με ρεπορτάζ του Kai Stritmmater) τα έβαλε με τα ελληνικά ΜΜΕ. Το παραθέτω και τα συμπεράσματα δικά σας: «Ένας δημοσιογράφος είναι νεκρός. Πυροβολήθηκε στις αρχές της εβδομάδας στο διαμέρισμά του. Από αριστερούς εξτρεμιστές. Προφανώς λόγω των καταχωρίσεών στο troktiko.blogspot. Η δολοφονία του 37χρονου Σωκράτη Γκιόλια καταδικάζεται από όλους ως «επίθεση κατά της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του Τύπου», ενώ εξαίρονται οι υπηρεσίες του για αποκάλυψη φαινομένων διαφθοράς και κακοδιαχείρισης, καθώς και η κριτική του στην αριστερή τρομοκρατία. Κάποιος αδαής θα σχημάτιζε την εντύπωση ότι τα ελληνικά ΜΜΕ είναι το τελευταίο προπύργιο ανδρειοσύνης και εντιμότητας. Η εντύπωση είναι λανθασμένη. Κατ’ αρχάς το ίδιο το troktiko.blogspot είναι αμφιλεγόμενο. Πέρα από αποκαλύψεις το blog έχει δημοσιεύσει και ανακρίβειες. Κυρίως, όμως, έγινε τόσο γνωστό λόγω των αποκαλύψεών του, επειδή κανένα άλλο ΜΜΕ στην Ελλάδα δεν έκανε αυτή τη δουλειά.
“Τα ελληνικά ΜΜΕ απέτυχαν”, δηλώνει ο Στέλιος Κούλογλου, ένας εκ των πιο γνωστών δημοσιογράφων της χώρας, και συμπληρώνει: “Τα ελληνικά ΜΜΕ δεν ανταποκρίθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στο καθήκον τους για έλεγχο του κράτους και της εξουσίας”.
Το ίδιο πιστεύει και η Ρόη Παναγιωτοπούλου, Καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών: “Τα ΜΜΕ αποτελούν τμήμα του κατεστημένου. Συμμετείχαν στο παιχνίδι της διαφθοράς και συνέβαλαν στην καταστροφή του κοινωνικού ιστού της χώρας”. Ο κόσμος είναι εξοργισμένος με εμάς τους δημοσιογράφους, επειδή και εμείς συντελέσαμε στο να γίνει η Ελλάδα αυτό που είναι σήμερα. Έχουν δίκαιο. Θα έπρεπε να λογοδοτήσουμε». Το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται σήμερα στο χείλος του γκρεμού οφείλεται εν μέρει και στο ότι τα ελληνικά ΜΜΕ είναι συνεργοί στο βρώμικο παιχνίδι του παλιού συστήματος, εκτιμά η “Καθημερινή”.
Κατά το ίδιο ρεπορτάζ: “Το τοπίο των ελληνικών ΜΜΕ φαντάζει εκ πρώτης όψεως πολύ δυναμικό: 22 μεγάλες ημερήσιες και κυριακάτικες εφημερίδες με έδρα στην Αθήνα, 280 τοπικές εφημερίδες, δέκα τηλεοπτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας και άλλοι 135 στην περιφέρεια. Όλα αυτά για σχεδόν 11 εκ. κατοίκους. Η μιντιακή πυκνότητα στην Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη σε όλη την Ευρώπη. Εάν, όμως, κοιτάξει κανείς προσεχτικά, διαπιστώνει ότι σχεδόν κανένα μέσο δεν έχει κέρδος “Σχεδόν όλα δουλεύουν με ζημίες”, λέει η κοινωνιολόγος και επικοινωνιολόγος Παναγιωτοπούλου. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Είναι δυνατόν, εάν οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ έχουν κέρδη άλλης μορφής, όταν η εφημερίδα ή ο τηλεοπτικός σταθμός ασκεί πολιτική επιρροή και κάνει εκδουλεύσεις. Πόσα ανεξάρτητα ΜΜΕ υπάρχουν στην Ελλάδα; “Εργάζομαι εδώ επί δεκαετίες. Δεν έχω εντοπίσει ακόμη κανένα ανεξάρτητο ΜΜΕ”, ομολογεί η Ρόη Παναγιωτοπούλου. Τα ελληνικά ΜΜΕ απώλεσαν ήδη δύο φορές την αθωώτητά τους: Πρώτα αλώθηκαν από το κράτος και τα πολιτικά κόμματα και στη συνέχεια έπεσαν στα χέρια οικονομικών ομίλων. Εγκλωβισμένα μεταξύ δύο εξουσιών, πολιτικής και οικονομικής, στα ελληνικά ΜΜΕ δε δόθηκε ποτέ πραγματικά ευκαιρία άμυνας. Στο πλαίσιο αυτό ούτε η ΕΡΤ λειτούργησε ποτέ πραγματικά ως κρατικό – δημόσιο ΜΜΕ, τουλάχιστον όπως γίνεται αυτό αντιληπτό σε Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία. Η ΕΡΤ υπήρξε από την αρχή φερέφωνο της εκάστοτε κυβέρνησης.
Τότε ήρθε το 1989 και άρχισε η εποχή της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Μία απόφαση στάθηκε μοιραία: Τα νέα μέσα «παραχωρήθηκαν» στους ιδιοκτήτες εντύπων μέσων. Το αποτέλεσμα ήταν να συσταθούν μονοπώλια, που δεν εξυπηρετούσαν εκδοτικά συμφέροντα. Οι περισσότεροι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί στη χώρα ανήκουν σε εταιρίες, που δραστηριοποιούνται στους τομείς της ναυσιπλοϊας, των κατασκευών, των τηλεπικοινωνιών, στον φαρμακευτικό και στον πετρελαϊκό τομέα.
Η στενή αυτή διαπλοκή δεν αφήνει περιθώριο για έκφραση κριτικού πνεύματος. Η Ελλάδα είναι μικρή. “Όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους”, δηλώνει ο Τάσος Τέλλογλου. “Ακούγεται συχνά: Για τον τάδε δεν γράφω, είναι φίλος. Πρόκειται για ένα πρόβλημα κουλτούρας”.
Και καταλήγει το δημοσίευμα: “Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Στο σύστημα υπάρχει ένα λάθος, ένα ηθελημένο λάθος. Το ίδιο το κράτος μπορεί να ασκεί επιρροή με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ένας τρόπος είναι να αναλαμβάνει την εξόφληση λογαριασμών τρίτων (όπως τις ασφαλιστικές εισφορές των εκδοτικών οίκων). 20 χρόνια μετά την εισαγωγή της ιδιωτικής τηλεορασης οι σταθμοί λειτουργούν ακόμη με προσωρινές άδειες. Και αυτό γίνεται σκόπιμα, πιστεύει ο επικοινωνιολόγος Δημήτρης Χαραλάμπης. «Με τον τρόπο αυτό κατοχυρώθηκε η εξάρτηση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα», σημειώνει ο Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών σε μία μελέτη του. Αυτή αποτελεί και τη βάση της ανταλλαγής εκδουλεύσεων, η οποία χαρακτηρίζει τόσο έντονα την ελληνική κοινωνία κατά τις τελευταίες δεκαετίες και την οδήγησε στην κατάρρευσή της. “Οι μεγάλοι όμιλοι, οι οποίοι αποκτούν μετοχές διαφόρων ΜΜΕ, το πράττουν για έναν και μόνο λόγο: Για να μπορούν να εκβιάζουν το κράτος, ώστε αυτό να τους δίνει τις συμβάσεις που θέλουν”, επισημαίνει η Ρόη Παναγιωτοπούλου. Πρόκειται για μία καλή επένδυση σε μία χώρα, στην οποία το κράτος είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής και ένα μεγάλο τμήμα της οικονομίας εξαρτάται από τον κρατικό κορβανά. “Καμία από τις δύο πλευρές δεν επιθυμούσε ποτέ πραγματικά την έρευνα και την κριτική στα φαινόμενα διαφθοράς”, τονίζει ο Στέλιος Κούλογλου, και συμπληρώνει: “Για το λόγο αυτό τα ελληνικά ΜΜΕ δεν αποκάλυψαν ποτέ κανένα μεγάλο σκάνδαλο. Πάντα εισάγαμε τις αποκαλύψεις από το εξωτερικό, όπως συνέβη και στην περίπτωση του σκανδάλου διαφθοράς στη Siemens”.
“«Γνωρίζω δημοσιογράφους, οι οποίοι έχουν κάνει πολύ χειρότερα πράγματα από ορισμένους εκδότες”, παραδέχεται ο Τέλλογλου και κάνει λόγο για διαφθορά και αυτολογοκρισία.
Στις συντακτικές ομάδες των μεγάλων εφημερίδων και σταθμών υπάρχουν σήμερα πολλοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι έχουν και δεύτερη απασχόληση: Μισθοδοτούνται από τράπεζες, επιχειρήσεις ή από Υπουργεία. Δεν είναι λίγοι, αλλά εκατοντάδες. Και κανείς δεν γνωρίζει ποιοί είναι αυτοί. Λίστες υπάρχουν, αλλά είναι μυστικές.
Πολλοί δημοσιογράφοι δικαιολογούν τη δεύτερη απασχόληση με το επιχείρημα των χαμηλών τους αποδοχών. “Και ένας αστυνομικός βγάζει μόνο 1.000 Ευρώ το μήνα. Να τον βάλουμε να δουλέψει και σαν «σεκιουριτά;”. Όσον αφορά τις απεργίες των δημοσιογράφων, αυτές δεν γίνονται ποτέ για τη διεκδίκηση μεγαλύτερης ελευθερίας της γνώμης, αλλά μόνο για περισσότερα χρήματα, επισημαίνει ο Κούλογλου.
Το κύρος του ελληνικού Τύπου είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις της Διεθνούς Διαφάνειας, οι Έλληνες θεωρούν τα ΜΜΕ εξίσου διεφθαρμένα με τα κόμματα. Οι εφημερίδες, αν και έχουν και αυτές πρόβλημα αξιοπιστίας, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να εξισωθούν με τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Οι πιο έγκυρες εφημερίδες της Ελλάδας θεωρούνται η Καθημερινή, Τα Νέα και Το Βήμα.
Η τελευταία προκάλεσε πολλά σχόλια, όταν σε κυριακάτικη έκδοσή της αναφέρθηκε με λεπτομέρειες και σε επίπεδο δηλωσεων σε μία επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού, Recep Tayyip Erdogan, στην Αθήνα. Μόνο που η επίσκεψη αυτή δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αλλά ανεβλήθη κατά απροσδόκητο τρόπο.
Η εφημερίδα είχε καλύψει την επίσκεψη, ασχέτως αποτελέσματος, προτού αυτή πραγματοποιηθεί. Ποιός συνεχίζει να αγοράζει μία τέτοια εφημερίδα; “Οι κυριακάτικες εφημερίδες δεν πωλούν πια τα δημοσιεύματά τους, αλλά τα DVDs, τα οποία κυκλοφορούν μαζί με αυτές ως δώρο”, παρατηρεί ο Κούλογλου. Καμία φορά και τσάντες. Ή αρκουδάκια».
Koubanezos
20/7/10
Αντι για .....
Η προκήρυξη του troktikou - Αυτοί είμαστε
Επειδή ο κόσμος που μπαίνει στο troktiko είναι πάρα πολύς και μέσα σε αυτούς είναι: Μαθητές, φοιτητές, γονείς, γιαγιάδες, παππούδες, ομογενείς, άνεργοι, ανύπαντροι(ξεχάσαμε κανέναν;)θεωρούμε σωστό να γράψουμε δύο λόγια για εμάς. Γιατί να αφήνουμε τους άλλους να μιλάνε για εμάς από την στιγμή που δεν μας ξέρουν; Άλλωστε απ'όσα θα γράψουμε μπορείτε να κρίνετε αν λέμε ή όχι αλήθεια.....
συνεχεια στο
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/troktikou_06.html
Επειδή ο κόσμος που μπαίνει στο troktiko είναι πάρα πολύς και μέσα σε αυτούς είναι: Μαθητές, φοιτητές, γονείς, γιαγιάδες, παππούδες, ομογενείς, άνεργοι, ανύπαντροι(ξεχάσαμε κανέναν;)θεωρούμε σωστό να γράψουμε δύο λόγια για εμάς. Γιατί να αφήνουμε τους άλλους να μιλάνε για εμάς από την στιγμή που δεν μας ξέρουν; Άλλωστε απ'όσα θα γράψουμε μπορείτε να κρίνετε αν λέμε ή όχι αλήθεια.....
συνεχεια στο
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/troktikou_06.html
Περιδιαβαινοντας στα ΜΜΕ... Ι
από το ΤΡΩΚΤΙΚΟ
Ιδού οι λίστες της ντροπής με τις υπερωρίες της ΕΡΤ- ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ
http://troktiko.blogspot.com/2010/07/blog-post_9541.html
12/7/10
Πνευματικα δικαιωματα-εξελιξεις με την βοηθεια της τεχνολογιας
Στην γεμάτη τεχνολογικές εξελίξεις εποχή μας, η προάσπιση και εφαρμογή του φωτογραφικού copyright γίνεται δύσκολη υπόθεση. Τα προγράμματα επεξεργασίας εύκολα επεμβαίνουν στο περιεχόμενο της εικόνας, ενώ δυσχεραίνεται η προσπάθεια των δημιουργών να επιβλέψουν την ορθή και νόμιμη χρήση των έργων τους από μη εξουσιοδοτημένα πρόσωπα. Επίσης διαπιστώνουμε υστέρηση, αργοπορία και αβελτηρία των κρατικών οργάνων να παρακολουθήσουν τις νέες πρακτικές ειδικά στο internet και με εκσυγχρονισμένη νομοθεσία να προστατεύσουν τους δικαιούχους. Εν όψει αυτών είναι εύλογη η διαπίστωση ότι γρήγορα η ιδιωτική πρωτοβουλία αντιλαμβάνεται τα κενά και αναλαμβάνει να τα καλύψει έναντι αμοιβής.
IMAGE RIGHTS
Zωντανό παράδειγμα ιδιωτικής δραστηριοποίησης στον τομέα της προστασίας του copyright των φωτογράφων αντιπροσωπεύει η εταιρία ImageRights, η οποία διαθέτει το αντίστοιχο site www.imagerights. com. H εταιρία προτείνει το εξής λειτουργικό σχήμα: οι εγγραφόμενοι φωτογράφοι υποβάλλουν τα έργα τους, τα οποία περνούν στη database της εταιρίας.
Εν συνεχεία αυτή χρησιμοποιεί ισχυρές μηχανές αναζήτησης με ειδικούς αλγόριθμους αναγνώρισης, σκανάροντας sites, blogs, media κλπ. για τυχόν ταυτοποίηση. Σε περίπτωση που έχει ταυτοποίηση εικόνων στέλνει αυτόματα αναφορές στους δικαιούχους που αυτοί πλέον ξέρουν αν έχουν εκχωρήσει ή όχι δικαιώματα και σε ποια περίπτωση και
πράττουν αναλόγως.
PLUS COALITION
Μια άλλη προσέγγιση είναι της Plus Coalition, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που ιδρύθηκε από τον γνωστό αμερικανό φωτογράφο Jeff Sedlik. Η Plus αντιλαμβάνεται το ρόλο της ως ενδιάμεσου ανάμεσα στους χρήστες και καταναλωτές εικόνας και διακηρύσσει την
“ουδετερότητά”της δηλ. δεν συντάσσεται με τα συμφέροντα ούτε της μίας ούτε της άλλης πλευράς. Η ιδέα της είναι να είναι αναγνωρίσιμες και ταυτοποιημένες ως προς το δημιουργό οι εικόνες ώστε να μπορούν οι καλόπιστοι χρήστες να έλθουν σε συμφωνία μαζί του. Έτσι έχει επινοήσει ένα σύστημα ΙPTC* metadata που περιλαμβάνεται στο τελευταίο Photoshop CS5 και στο Lightroom 3.0 με καταχωρητές (registry identifiers) στις επικεφαλίδες Exif των αρχείων. Μόλις εγγραφεί στην Plus Coalition κάθε δημιουργός παίρνει μια ταυτότητα – κωδικό, η οποία - με επιλογή του - μπορεί να ενσωματώνεται σε όλα του τα αρχεία. Έτσι κάθε δυνητικός πελάτης, μπορεί να αναζητήσει άμεσα τον φωτογράφο. Τα πληροφοριακά στοιχείαPlus μπορούν να τροποποιηθούν ανά πάσα στιγμή από το φωτογράφο. Επίσης, αξιοποιώντας το αόρατο ψηφιακό υδατογράφημα σε κάθε εικόνα, αν το Plus ID αφαιρεθεί ή απωλεσθεί, είναι εύκολη η αποκατάσταση με τον εξής τρόπο: υποβάλλουμε ένα αντίγραφο χαμηλής ανάλυσης στην υπηρεσία Plus Registry που χρησιμοποιεί αλγόριθμους αναγνώρισης της PicScout για να ταυτοποιήσει το δημιουργό. H Plus Coalition παρέχει δωρεάν API σε όποιο software developer ενδιαφέρεται να υποστηρίξει το σύστημα σε πρόγραμμα imaging που κυκλοφορεί είτε freeware/shareware/commercial.
* Το 2009, ο διεθνής οργανισμός IPTC (International Press Telecommunications Council) ανεγνώρισε επίσημα τα στάνταρ της Plus Coalition ενσωματώνοντάς τα ως υποσύνολο των Exif Metadata στα πεδία Licence Data format.
CREATIVE COMMONS
Διαφορετικό δρόμο ακολουθεί η πρωτοβουλία Creative Commons που ίδρυσαν το 2001 οι Larry Lessig, Hal Abelson και Εric Eldred. Έχει την έδρα της στο San Fransisco και λειτουργεί ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός. Η CC και έχει αφοσιωθεί στην ιδέα της προτυποποίησης όσων έργων διατίθενται ως κοινόχρηστα (public domain). Mε άλλα λόγια επιδιώκουν το σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στα δικαιώματα που οι δημιουργοί εκχωρούν δωρεάν και κάποια άλλα που επιφυλάσσουν. Για να το καταλάβουμε καλύτερα, δείτε την αναλογική ομοιότητα με τα freeware/shareware λογισμικά που διατίθενται μεν δωρεάν για ατομική/ιδιωτική χρήση αλλά δεν επιτρέπεται η αξιοποίησή τους από εταιρίες ή η μεταπώληση κλπ. Την ίδια μεταχείριση οραματίζεται η Creative Commons για φωτογραφικό υλικό και προσπαθούν να θέσουν απλούς και κατανοητούς τρόπους «σήμανσης» που να ισχύσουν διεθνώς.
IMAGE RIGHTS
Zωντανό παράδειγμα ιδιωτικής δραστηριοποίησης στον τομέα της προστασίας του copyright των φωτογράφων αντιπροσωπεύει η εταιρία ImageRights, η οποία διαθέτει το αντίστοιχο site www.imagerights. com. H εταιρία προτείνει το εξής λειτουργικό σχήμα: οι εγγραφόμενοι φωτογράφοι υποβάλλουν τα έργα τους, τα οποία περνούν στη database της εταιρίας.
Εν συνεχεία αυτή χρησιμοποιεί ισχυρές μηχανές αναζήτησης με ειδικούς αλγόριθμους αναγνώρισης, σκανάροντας sites, blogs, media κλπ. για τυχόν ταυτοποίηση. Σε περίπτωση που έχει ταυτοποίηση εικόνων στέλνει αυτόματα αναφορές στους δικαιούχους που αυτοί πλέον ξέρουν αν έχουν εκχωρήσει ή όχι δικαιώματα και σε ποια περίπτωση και
πράττουν αναλόγως.
PLUS COALITION
Μια άλλη προσέγγιση είναι της Plus Coalition, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που ιδρύθηκε από τον γνωστό αμερικανό φωτογράφο Jeff Sedlik. Η Plus αντιλαμβάνεται το ρόλο της ως ενδιάμεσου ανάμεσα στους χρήστες και καταναλωτές εικόνας και διακηρύσσει την
“ουδετερότητά”της δηλ. δεν συντάσσεται με τα συμφέροντα ούτε της μίας ούτε της άλλης πλευράς. Η ιδέα της είναι να είναι αναγνωρίσιμες και ταυτοποιημένες ως προς το δημιουργό οι εικόνες ώστε να μπορούν οι καλόπιστοι χρήστες να έλθουν σε συμφωνία μαζί του. Έτσι έχει επινοήσει ένα σύστημα ΙPTC* metadata που περιλαμβάνεται στο τελευταίο Photoshop CS5 και στο Lightroom 3.0 με καταχωρητές (registry identifiers) στις επικεφαλίδες Exif των αρχείων. Μόλις εγγραφεί στην Plus Coalition κάθε δημιουργός παίρνει μια ταυτότητα – κωδικό, η οποία - με επιλογή του - μπορεί να ενσωματώνεται σε όλα του τα αρχεία. Έτσι κάθε δυνητικός πελάτης, μπορεί να αναζητήσει άμεσα τον φωτογράφο. Τα πληροφοριακά στοιχείαPlus μπορούν να τροποποιηθούν ανά πάσα στιγμή από το φωτογράφο. Επίσης, αξιοποιώντας το αόρατο ψηφιακό υδατογράφημα σε κάθε εικόνα, αν το Plus ID αφαιρεθεί ή απωλεσθεί, είναι εύκολη η αποκατάσταση με τον εξής τρόπο: υποβάλλουμε ένα αντίγραφο χαμηλής ανάλυσης στην υπηρεσία Plus Registry που χρησιμοποιεί αλγόριθμους αναγνώρισης της PicScout για να ταυτοποιήσει το δημιουργό. H Plus Coalition παρέχει δωρεάν API σε όποιο software developer ενδιαφέρεται να υποστηρίξει το σύστημα σε πρόγραμμα imaging που κυκλοφορεί είτε freeware/shareware/commercial.
* Το 2009, ο διεθνής οργανισμός IPTC (International Press Telecommunications Council) ανεγνώρισε επίσημα τα στάνταρ της Plus Coalition ενσωματώνοντάς τα ως υποσύνολο των Exif Metadata στα πεδία Licence Data format.
CREATIVE COMMONS
Διαφορετικό δρόμο ακολουθεί η πρωτοβουλία Creative Commons που ίδρυσαν το 2001 οι Larry Lessig, Hal Abelson και Εric Eldred. Έχει την έδρα της στο San Fransisco και λειτουργεί ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός. Η CC και έχει αφοσιωθεί στην ιδέα της προτυποποίησης όσων έργων διατίθενται ως κοινόχρηστα (public domain). Mε άλλα λόγια επιδιώκουν το σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στα δικαιώματα που οι δημιουργοί εκχωρούν δωρεάν και κάποια άλλα που επιφυλάσσουν. Για να το καταλάβουμε καλύτερα, δείτε την αναλογική ομοιότητα με τα freeware/shareware λογισμικά που διατίθενται μεν δωρεάν για ατομική/ιδιωτική χρήση αλλά δεν επιτρέπεται η αξιοποίησή τους από εταιρίες ή η μεταπώληση κλπ. Την ίδια μεταχείριση οραματίζεται η Creative Commons για φωτογραφικό υλικό και προσπαθούν να θέσουν απλούς και κατανοητούς τρόπους «σήμανσης» που να ισχύσουν διεθνώς.
από το Photobusiness Weekly www.photo.gr
10/7/10
Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στο Γουδί 9,10 και 11 Ιουλίου
Σώστε το Munting Nayon!
Ελάτε στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στο Γουδί στις 9,10 και 11 Ιουλίου απο τις 18:00.
Ενημερωθείτε για το Munting Nayon μιλώντας με τους πρωταγωνιστές,
βλέποντας φωτογραφίες και ζωγραφιές των μαθητών του παιδικού σταθμού
και δουλειές των φωτογράφων Αλέξανδρου Κατσή και Χριστίνας Βάζου.
βλέποντας φωτογραφίες και ζωγραφιές των μαθητών του παιδικού σταθμού
και δουλειές των φωτογράφων Αλέξανδρου Κατσή και Χριστίνας Βάζου.
9/7/10
Copyright 2010
Αμερικανικές ανησυχίες στο συμπόσιο της ASMP.
Τη γενικότερη παγκόσμια ανησυχία για την αναποτελεσματική προστασία του φωτογραφικού copyright επαλήθευσε η διοργάνωση συμποσίου «Copyright and the New Economy: Issues & Trends Facing Visual Artists» από την επαγγελματική ένωση ΑSMP (American Society of Media Photographers). To σχετικό forum πραγματοποιήθηκε στις 21-22 Απριλίου στο αμφιθέατρο των Νew York Times. Oι γνώμες των αμερικανών συναδέλφων και ειδικών σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας αποκτούν βαρύνουσα σημασία αν σκεφθεί κανείς ότι πρόκειται για την πιο προηγμένη στον κόσμο χώρα ως προς τις αμοιβές αλλά και την κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Victor Perlman γενικός γραμματέας ASMP. Αφού ανέλυσε την σημασία των αμερικανικών νόμων (Copyright Acts) με πιο πρόσφατο το αντίστοιχο νομοθέτημα του 1976, πρότεινε τρεις βιώσιμες πολιτικές που θα μπορούσαν να σταθεροποιήσουν τα απειλούμενα δικαιώματα των φωτογράφων:
την υποχρεωτική αδειοδότηση,
τα συστήματα συλλογικής διαχείρισης πάνω στο ευρωπαϊκό πρότυπο
και ένα είδος διαδικτυακού φόρου που θα έφερνε κάποια αμοιβή στους δημιουργούς (ουσιαστικά ένα τέλος πρόσβασης στο Internet υπέρ των πνευματικών δημιουργών – ας μην ξεχνάμε ότι το 70% του περιεχομένου στο Web αφορά υλικό εικόνας).
Σε παρέμβασή του ο David Carson, σύμβουλος της αμερικανικής Υπηρεσίας Copyright, σημείωσε ότι το τρέχον νομοθετικό πλαίσιο ανάγεται στη δεκαετία του ’60, όταν σε θέματα copyright εμπλέκονταν μικρός αριθμός δημιουργών και εταιριών. Τότε το ζήτημα δεν ακουμπούσε το μέσο πολίτη, γιατί δεν ήταν σε θέση να επηρεάσει τη νομιμότητα της χρήσης. «Τώρα όμως, οποιοσδήποτε έχει υπολογιστή, μπορεί να αντιγράψει, να πολλαπλασιάσει και να μοιραστεί μέσω Internet φωτογραφικό υλικό που έχει πέσει παράνομα στα χέρια του. Ζούμε σε ένα κόσμο που αυτοί οι οποίοι παραβαίνουν τους κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας είναι πάρα πολλοί…»
Ο καθηγητής Lawrence Lessig, ιδρυτής της πρωτοβουλίας Creative Commons, παρουσίασε το δικό του σκεπτικό ότι η εφαρμογή των συμβατικών μεθόδων προστασίας του copyright οδηγεί σε ανώφελες συγκρούσεις σε μια χρονική συγκυρία όπου θα έπρεπε να επιζητούμε την αρμονική συνύπαρξη και συνεργασία. Ζήτησε την απλοποίηση της νομοθεσίας με θεσμοθέτηση κανόνων διαφάνειας (π.χ. να γίνεται γνωστός ο δημιουργός με ορισμένη διαδικασία κατοχύρωσης και πιστοποίησης των έργων του) και επίσης να οριστικοποιηθεί το περιεχόμενο της δίκαιης χρήσης (fair use). Eπίσης τόνισε ότι η «οικολογική αντίληψη» περί copyright προϋποθέτει μια καινούργια κουλτούρα που μεταξύ άλλων ενθαρρύνει και τους ερασιτέχνες δημιουργούς.
O Jeff Sedlik πρώην πρόεδρος της ένωσης ΑΡΑ (American Photographers Association) και νυν γενικός διευθυντής της Plus Coalition, τόνισε ότι “Τώρα βλέπουμε τις παρενέργειες από την επέκταση της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων στα 70 και 75 χρόνια από το θάνατο του δημιουργού που έγινε κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των στούντιο του Hollywood.” Aυτό που παρατηρείται πλέον ευρύτατα είναι ότι οι πελάτες πιέζουν τους φωτογράφους να τους εκχωρούν εξαρχής το σύνολο των δικαιωμάτων επειδή φοβούνται ότι διαφορετικά και για λόγους ανεξάρτητους της θέλησής τους ίσως βρεθούν υπόλογοι για ενδεχόμενη παραβίαση copyright με βαριές αστικές ευθύνες. Άλλο ένα σημείο τριβής είναι η χρονική διάρκεια των συμβάσεων όπου παρατηρείται το φαινόμενο μετά τη λήξη της ισχύος της σύμβασης οι δημιουργοί να απαιτούν πολλαπλάσια ποσά αν τους ζητηθεί η παράταση.
Ο φωτογράφος Chase Jarvis τόνισε τη σημασία του Internet. Είναι η πρώτη φορά που οι φωτογράφοι μπορούν να είναι ταυτόχρονα και διανομείς του προϊόντος τους παρακάμπτοντας τα πρακτορεία. Είναι πολύ εύκολο να στήσεις online φωτοθήκη και να πληρώνεσαι με secure server.
Oι εισηγητές του panel ασχολήθηκαν αρκετά με το θέμα της κατοχύρωσης των έργων μέσω μιας διαδικασίας πιστοποίησης όπως τα domain names του Internet που τα χειρίζονται ειδικά εξουσιοδοτημένοι ιδιώτες καταχωρητές. Ο όγκος της σχετικής πληροφορίας φαίνεται δυσθεώρητος όμως θα περιορίζεται δραστικά εκ του ότι μόνον όσα έργα περιλαμβάνοντα σε συμβάσεις/συμφωνητικά θα καταχωρούνται ενώ η ψηφιακή τεχνολογία αποθήκευσης δεδομένων βελτιώνεται συνεχώς.
Aπό το Photobusiness Weekly τ.69
Τη γενικότερη παγκόσμια ανησυχία για την αναποτελεσματική προστασία του φωτογραφικού copyright επαλήθευσε η διοργάνωση συμποσίου «Copyright and the New Economy: Issues & Trends Facing Visual Artists» από την επαγγελματική ένωση ΑSMP (American Society of Media Photographers). To σχετικό forum πραγματοποιήθηκε στις 21-22 Απριλίου στο αμφιθέατρο των Νew York Times. Oι γνώμες των αμερικανών συναδέλφων και ειδικών σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας αποκτούν βαρύνουσα σημασία αν σκεφθεί κανείς ότι πρόκειται για την πιο προηγμένη στον κόσμο χώρα ως προς τις αμοιβές αλλά και την κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Victor Perlman γενικός γραμματέας ASMP. Αφού ανέλυσε την σημασία των αμερικανικών νόμων (Copyright Acts) με πιο πρόσφατο το αντίστοιχο νομοθέτημα του 1976, πρότεινε τρεις βιώσιμες πολιτικές που θα μπορούσαν να σταθεροποιήσουν τα απειλούμενα δικαιώματα των φωτογράφων:
την υποχρεωτική αδειοδότηση,
τα συστήματα συλλογικής διαχείρισης πάνω στο ευρωπαϊκό πρότυπο
και ένα είδος διαδικτυακού φόρου που θα έφερνε κάποια αμοιβή στους δημιουργούς (ουσιαστικά ένα τέλος πρόσβασης στο Internet υπέρ των πνευματικών δημιουργών – ας μην ξεχνάμε ότι το 70% του περιεχομένου στο Web αφορά υλικό εικόνας).
Σε παρέμβασή του ο David Carson, σύμβουλος της αμερικανικής Υπηρεσίας Copyright, σημείωσε ότι το τρέχον νομοθετικό πλαίσιο ανάγεται στη δεκαετία του ’60, όταν σε θέματα copyright εμπλέκονταν μικρός αριθμός δημιουργών και εταιριών. Τότε το ζήτημα δεν ακουμπούσε το μέσο πολίτη, γιατί δεν ήταν σε θέση να επηρεάσει τη νομιμότητα της χρήσης. «Τώρα όμως, οποιοσδήποτε έχει υπολογιστή, μπορεί να αντιγράψει, να πολλαπλασιάσει και να μοιραστεί μέσω Internet φωτογραφικό υλικό που έχει πέσει παράνομα στα χέρια του. Ζούμε σε ένα κόσμο που αυτοί οι οποίοι παραβαίνουν τους κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας είναι πάρα πολλοί…»
Ο καθηγητής Lawrence Lessig, ιδρυτής της πρωτοβουλίας Creative Commons, παρουσίασε το δικό του σκεπτικό ότι η εφαρμογή των συμβατικών μεθόδων προστασίας του copyright οδηγεί σε ανώφελες συγκρούσεις σε μια χρονική συγκυρία όπου θα έπρεπε να επιζητούμε την αρμονική συνύπαρξη και συνεργασία. Ζήτησε την απλοποίηση της νομοθεσίας με θεσμοθέτηση κανόνων διαφάνειας (π.χ. να γίνεται γνωστός ο δημιουργός με ορισμένη διαδικασία κατοχύρωσης και πιστοποίησης των έργων του) και επίσης να οριστικοποιηθεί το περιεχόμενο της δίκαιης χρήσης (fair use). Eπίσης τόνισε ότι η «οικολογική αντίληψη» περί copyright προϋποθέτει μια καινούργια κουλτούρα που μεταξύ άλλων ενθαρρύνει και τους ερασιτέχνες δημιουργούς.
O Jeff Sedlik πρώην πρόεδρος της ένωσης ΑΡΑ (American Photographers Association) και νυν γενικός διευθυντής της Plus Coalition, τόνισε ότι “Τώρα βλέπουμε τις παρενέργειες από την επέκταση της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων στα 70 και 75 χρόνια από το θάνατο του δημιουργού που έγινε κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των στούντιο του Hollywood.” Aυτό που παρατηρείται πλέον ευρύτατα είναι ότι οι πελάτες πιέζουν τους φωτογράφους να τους εκχωρούν εξαρχής το σύνολο των δικαιωμάτων επειδή φοβούνται ότι διαφορετικά και για λόγους ανεξάρτητους της θέλησής τους ίσως βρεθούν υπόλογοι για ενδεχόμενη παραβίαση copyright με βαριές αστικές ευθύνες. Άλλο ένα σημείο τριβής είναι η χρονική διάρκεια των συμβάσεων όπου παρατηρείται το φαινόμενο μετά τη λήξη της ισχύος της σύμβασης οι δημιουργοί να απαιτούν πολλαπλάσια ποσά αν τους ζητηθεί η παράταση.
Ο φωτογράφος Chase Jarvis τόνισε τη σημασία του Internet. Είναι η πρώτη φορά που οι φωτογράφοι μπορούν να είναι ταυτόχρονα και διανομείς του προϊόντος τους παρακάμπτοντας τα πρακτορεία. Είναι πολύ εύκολο να στήσεις online φωτοθήκη και να πληρώνεσαι με secure server.
Oι εισηγητές του panel ασχολήθηκαν αρκετά με το θέμα της κατοχύρωσης των έργων μέσω μιας διαδικασίας πιστοποίησης όπως τα domain names του Internet που τα χειρίζονται ειδικά εξουσιοδοτημένοι ιδιώτες καταχωρητές. Ο όγκος της σχετικής πληροφορίας φαίνεται δυσθεώρητος όμως θα περιορίζεται δραστικά εκ του ότι μόνον όσα έργα περιλαμβάνοντα σε συμβάσεις/συμφωνητικά θα καταχωρούνται ενώ η ψηφιακή τεχνολογία αποθήκευσης δεδομένων βελτιώνεται συνεχώς.
Aπό το Photobusiness Weekly τ.69
16/6/10
εκδοση:Νομοι για την πνευματικη ιδιοκτησια και τα συγγενικα δικαιωματα
η ανάγκη να υπάρχουν συγκεντρωμένες κάποιες πληροφορίες( νόμοι, διευκρινήσεις και διευθύνσεις) πανω στο θέμα
"Πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών" έκανε την πολιτιστικη εταιρεια ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ και επιμέλεια του Μανολη Κασιματη να εκδόσει αυτό το βιβλιαράκι.
Σήμα 16χ25,5 - Σελιδες 98 - Τιμή 2.50 ευρώ
Τα περιοδικά "ΓΕΩ", "9", και "Βet" της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ σταματουν την κυκλοφορια τους
Τίτλοι τέλους για τρια ακόμα περιοδικά της "Ελευθεροτυπίας"
Άγνωστο το μέλλον... των επαγγελματιων δημοσιογράφων και των φωτογράφων που εργαζόντουσαν εκεί. Δύσκολες εποχές όχι μόνο για την Ελευθεροτυπία αλλά και για όλο τον τύπο.
απο το
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_2306.html
Χθες το βράδυ ανακοινώθηκε πως σταματούν να κυκλοφορούν τα περιοδικά "ΓΕΩ", "9", και "Βet".
Άγνωστο το μέλλον... των επαγγελματιων δημοσιογράφων και των φωτογράφων που εργαζόντουσαν εκεί. Δύσκολες εποχές όχι μόνο για την Ελευθεροτυπία αλλά και για όλο τον τύπο.
απο το
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_2306.html
19/5/10
Φωτογραφιζοντας εκτελεση ομηρου ΙΙ
κατα την διαρκεια του δευτερου παγκοσμιου πολεμου ναζι στρατιωτες "εκτελουν" εναν ομηρο.
Φωτογραφιζοντας εκτελεση ομηρων.
Κατα την διαρκεια της κατοχης στην Σερβια απο τα στρατευματα της φασιστικης Ιταλιας (1941-1944) καταγραφεται φωτογραφικα μια εκτελεση ομηρων.
Οι φωτογραφιες αυτες αποκαλυπτουν (ισως για πρωτη φορα) την θαρραλεα αντιμετωπιση ορισμενων ομηρων απεναντι απο το εκτελεστικο αποσπασμα .
αναδημοσιευση απο τα ιστορικα αρχειακα ντοκουμεντα
της δρασης εγκληματων πολεμου των Ιταλων κατα το ΙΙ παγκοσμιο πόλεμο.
Οι φωτογραφιες αυτες αποκαλυπτουν (ισως για πρωτη φορα) την θαρραλεα αντιμετωπιση ορισμενων ομηρων απεναντι απο το εκτελεστικο αποσπασμα .
αναδημοσιευση απο τα ιστορικα αρχειακα ντοκουμεντα
της δρασης εγκληματων πολεμου των Ιταλων κατα το ΙΙ παγκοσμιο πόλεμο.
17/5/10
“θυμόμαστε το παρελθόν για να χτίσουμε το μέλλον” - Δήμος Καισαριανής
Την Κυριακή 16 Μαίου 2010 ο Δήμος Καισαριανής στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της 1 Μάη 1944 – 2010 , 66 χρόνια μνήμης – “θυμόμαστε το παρελθόν για να χτίσουμε το μέλλον”, διοργανωσε εκδήλωση – κατάθεση στεφάνων προς τιμή των 200 εκτελεσμένων Ελλήνων κομμουνιστών την πρωτομαγιά του 1944 καθώς και όλων των πατριωτών που εκτελέστηκαν από τα στρατεύματα κατοχής στο σκοπευτήριο Καισαριανής.
Για όσους δεν το ξέρουν στο σκοπευτήριο Καισαριανής , δίπλα στους Έλληνες πατριώτες, έχουν εκτελεστεί από τους Γερμανούς ναζιστές την περίοδο από 29/11/1943 έως 8/9/1944 και 21 Ιταλοί αντιφασίστες εκ των οποίων τα ονόματα μόλις πρόσφατα ύστερα από τόσα χρόνια έγιναν γνωστά. Η επιτροπή των Ιταλών που αγωνίστηκε για να γνωστοποιηθούν τα ονόματα των εκτελεσμένων Ιταλών αντιφασιστών, τιμώντας την μνήμη τους για πρώτη φορά, έστω και μετά 66 χρόνια καταθέσε λίγα λουλούδια σαν ένα μικρό φόρο τιμής και σεβασμού.
Τιμή στην εθνική αντίσταση Ελλήνων και Ιταλών.
Για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία σε όλους τους λαούς.
Η ιστορία δεν αλλάζει, η μνήμη είναι ζωντανή.
Η επιτροπή για την μνήμη των Ιταλών που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς ναζιστές:
Κλάουντια Καπόνε
Μανόλης Κασιμάτης
Αλέξης Κιλισμανής
Άγγελος Σαρατσίνι
Ίβαν Σουρίνα
http://lastorianoncancella.wordpress.com/
Για όσους δεν το ξέρουν στο σκοπευτήριο Καισαριανής , δίπλα στους Έλληνες πατριώτες, έχουν εκτελεστεί από τους Γερμανούς ναζιστές την περίοδο από 29/11/1943 έως 8/9/1944 και 21 Ιταλοί αντιφασίστες εκ των οποίων τα ονόματα μόλις πρόσφατα ύστερα από τόσα χρόνια έγιναν γνωστά. Η επιτροπή των Ιταλών που αγωνίστηκε για να γνωστοποιηθούν τα ονόματα των εκτελεσμένων Ιταλών αντιφασιστών, τιμώντας την μνήμη τους για πρώτη φορά, έστω και μετά 66 χρόνια καταθέσε λίγα λουλούδια σαν ένα μικρό φόρο τιμής και σεβασμού.
Τιμή στην εθνική αντίσταση Ελλήνων και Ιταλών.
Για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία σε όλους τους λαούς.
Η ιστορία δεν αλλάζει, η μνήμη είναι ζωντανή.
Η επιτροπή για την μνήμη των Ιταλών που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς ναζιστές:
Κλάουντια Καπόνε
Μανόλης Κασιμάτης
Αλέξης Κιλισμανής
Άγγελος Σαρατσίνι
Ίβαν Σουρίνα
1/5/10
16/4/10
Διανοούμενοι αφυπνιστείτε και αφυπνείστε μας
Intellettuali svegliatevi!
Οι διανοουμενοι... η χωρα μας μπορει να διαθετει διανοουμενους αλλα δεν φαινονται πουθενά. Πολυ φοβισμενοι, αμυνονται, δεν ειναι διατεθειμενοι να μιλανε για διαφορα θεματα, πολυ κλειστοι στους χρυσους πυργους μιας κουλτουρας μακρια απο την πραγματικοτητα. Ομως τα παραδειγματα και οι νεες προτασεις πρεπει να προελθουν απο αυτους. Οι διανοουμενοι επρεπε να ειναι οι δασκαλοι του λαου. Ειναι υποχρεωση για εκεινον που εχει συνειδηση της γνωσης και τα μεσα να μιλησει, να γραψει, να εξαπλωσει τις ιδεες του με ειλικρινεια και απλοτητα. Εαν δεν το κανει δειχνει ελλειψη κοινωνικης και ηθικης ευαισθησιας.
Claudia Capone
αναδημοσίευση απο
http://atticusrivista.blogspot.com/
ATTICUS,
IL BLOG DI CHI PENSA, ASCOLTA E PUBBLICA...IN MANIERA INTELLIGENTE
6/4/10
ΤΑΚΗΣ ΠΑΝΑΝΙΔΗΣ "ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΦΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ"
αναδημοσίευση απο ΤΑ ΝΕΑ
ΜΑΤΙΕΣ
Του Λευτέρη Π. Παπαδόπoυλου
Έφυγε και ο Τάκης Πανανίδης. Ξεκίνησε από κλητήρας, αγόρασε μια φωτογραφική μηχανή, αγάπησε τη φωτογραφία, δούλεψε σκληρά και κατόρθωσε να γίνει ξεχωριστός φωτογράφος στον κόσμο του τραγουδιού. Δικές του είναι οι καλύτερες φωτογραφίες του Μπιθικώτση, του Ξαρχάκου, του Τσιτσάνη και τόσων άλλων. Έφυγε, για να συναντήσει στον ουρανό τον αγαπημένο του γιο, τον Πάτροκλο, που σκοτώθηκε σε τροχαίο. Μαύρη μοίρα...
Τα θρυλικά του '60 - '65 και τ' άλλα
ΤΑΚΗΣ ΠΑΝΑΝΙΔΗΣ "ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΦΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ",
Εκδοτικός Οίκος: Ντέφι Έτος έκδοσης: 2004
Σελίδες: 350 ISBN: 960-8496-03-9
«Ενα βιβλίο χωρίς ρετούς και μοντάζ ...μια ειλικρινής εξομολόγηση... Ο γράφων περιγράφει μόνο τα γεγονότα που έζησε ως αυτόπτης φωτομάρτυρας... Με την ευθύνη των 55 χρόνων προσφοράς αλλά και με το φακό της ROLLEIFLEX αδιάψευστο μάρτυρα, σου παραδίδω, φίλε αναγνώστη, την κληρονομιά μιας θρυλικής εποχής και μιας πολύ τυχερής πορείας».
500 αντιπροσωπευτικές του φωτογραφίες, που ζωντανεύουν μια ολόκληρη εποχή, τη χρυσή δεκαετία του '60, τότε που το ελληνικό τραγούδι βρισκόταν στις πιο όμορφες και δημιουργικές στιγμές του.Φωτογραφίες που συνοδεύονται από στιγμιότυπα και περιστατικά που έζησε δίπλα σε πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες (συνθέτες, τραγουδιστές, στιχουργούς, ηθοποιούς κ.ά.). Μαθητής στις τελευταίες τάξεις του νυχτερινού Γυμνάσιου κατόρθωσε και μπήκε στο γραφείο των «Ηνωμένων Φωτορεπόρτερ» κάνοντας βοηθητικές δουλειές. Εκείνος όμως που του άνοιξε κυριολεκτικά το δρόμο ήταν ο Τάκης Β. Λαμπρόπουλος, ο «ηγεμών» , ο «απόλυτος κυρίαρχος της ελληνικής δισκογραφίας τη χρυσή περίοδο 1960-1970», που είχε στην εταιρεία όλα τα μεγάλα ονόματα (Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκο, Χιώτη, Μούτση, Σπανό, Μπιθικώτση, Γαβαλά, Διονυσίου, Μοσχολιού, Λύδια, Λίντα κ.ά.)
Με σύσταση του Θεοδωράκη, πήγε και τον βρήκε στα γραφεία της «Κολούμπια». Πήρε «συγχαρητήρια» και προσελήφθη ως αποκλειστικός φωτογράφος της εταιρείας. Γι` αυτό αφιερώνει το βιβλίο του στον κ. Λαμπρόπουλο που μάλιστα όταν έκλεισε η «Κολούμπια» του έδωσε «αυτό το μοναδικό φωτογραφικό αρχείο» Απ' αυτή τη χρυσή εποχή του ελληνικού τραγουδιού περνάνε μέσα από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του και τις αφηγήσεις του: τα λαϊκά κέντρα, οι μπουάτ στην Πλάκα, τα αναψυκτήρια, σχόλια καυστικά περί χουντικών και αντιστασιακών καλλιτεχνών. Σκιαγραφεί και φωτογραφίζει πορτρέτα δημιουργών και ερμηνευτών όπως ο Γούναρης, ο Τσιτσάνης, ο Χατζιδάκις, ο Ζαμπέτας, η Μαρινέλλα, ο Κόκοτας, η Μοσχολιού, ο Διονυσίου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος κ.ά. Περνάνε ακόμη τα τρία άλλα μεγάλα αφεντικά δισκογραφικών εταιρειών: ο Αλέκος Πατσιφάς («Λύρα»), ο Μίνως Μάτσας («Οντεόν-Παρλοφόν» και «Μίνως»), ο υιός Μάκης Μάτσας («Μίνως). Μεχρι το τέλος διεκδικούσε τα πνευματικά δικαιώματα του απο το ατελείωτο φωτογραφικό υλικό που αθαίρετα και χωρίς την άδεια του δημοσίευαν διάφορα έντυπα αλλα κυρίως διάφοροι τηλεοπτικοί σταθμοί.
καλό σου ταξίδι Αυτοπτη Φωτομάρτυρα.
- Όποτε θέλαμε να δημοσιεύσουμε μια φωτογραφία από την περίφημη δεκαετία του '60 πέφταμε σχεδόν πάντοτε πάνω στον Τάκη Πανανίδη. Έτσι, μου ήτανε οικείο πρόσωπο, τρόπον τινά συνεργάτης, πριν ακόμα τον γνωρίσω από κοντά. Επί πλέον, χάρη στις φωτογραφίες του, συνέθετα στο μυαλό μου την εικόνα τής περιόδου πριν από την προσωπική μου ανάμιξη στην ελληνική δισκογραφία που αρχίζει από τα τέλη της δεκαετίας του '60. Την περίοδο στην οποία συνέβησαν ανεπανάληπτα πράγματα και καταστάσεις στο ελληνικό τραγούδι. Ο ελληνικός κινηματογράφος συνέβαλε αποφασιστικά στη διάδοση του τραγουδιού και διέσωσε για μας πολλές "εικόνες" του. Αλλά οι εικόνες των ταινιών που μας δίνουν πολλές πληροφορίες για το στυλ των καλλιτεχνών, τον τρόπο παιξίματος, το ντύσιμο, τη διάταξη πάνω στο πάλκο, το ντεκόρ των χώρων διασκέδασης κ.λπ., εμπεριέχουν παραποιήσεις αφού είναι λιγότερο ή περισσότερο σκηνοθετημένες, ενώ οι φωτογραφίες τού Τάκη είναι εντελώς ρεαλιστικές, γι αυτό εξαιρετικά πολύτιμες. Μεταφέρουν στο μέλλον την αληθινή εικόνα τού παρελθόντος. Ακόμα κι αυτές που παίρνονται στο στούντιο, τα πορτρέτα, δεν δέχονται επεμβάσεις. Δεν υπάρχουν στυλίστες, μακιγιέζ και ενδυματολόγοι, πλην του κλασικού κομμωτηρίου για τις κυρίες και του κουρείου για τους κυρίους. Εξάλλου, οι καλλιτέχνες της εποχής είναι πάντοτε καλοντυμένοι και καλοχτενισμένοι την ώρα της δουλειάς, είτε είναι στο μαγαζί, είτε στο στούντιο. [...] Ο πλούτος τού υλικού οφείλεται στο μέγεθος και στον αριθμό των προσώπων που φωτογραφίζονται στη δημιουργική ποικιλία τής κατά τ' άλλα δύσκολης εποχής, στην προνοητικότητα ορισμένων ανεκτίμητων παραγόντων και βεβαίως, στο χαρακτήρα του συγκεκριμένου φωτογράφου που παίρνει τα πάντα μετρητοίς και ξεχύνεται ορμητικά και πληθωρικά πάνω στο αντικείμενο του πόθου του. Γιατί πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι ο Πανανίδης δημιούργησε αυτό το ανεκτίμητο θησαυρό σε μια εποχή που στο χώρο του τραγουδιού, το βασικό μέσο διάδοσής του είναι ο δίσκος 45 στροφών που κατ' εξαίρεσιν κυκλοφορεί με φωτογραφικό εξώφυλλο και ο νιόφερτος δίσκος μακράς διαρκείας που εκείνη την εποχή το εξώφυλλό του φιλοτεχνείται από γνωστούς ζωγράφους και χαράκτες, που αφήνουν χώρο για φωτογραφία μόνο στο οπισθόφυλλο. Με αυτά τα δεδομένα, η δύναμη του Τάκη Πανανίδη και της φωτογραφίας του γίνεται ακόμα πιο αισθητή. ....Φωτογραφίες ομιλούσες, που συνδέονται με τα βιώματα του γράφοντος, που εκδηλώνει τη χαρά, τον πόνο και την τσαντίλα του μ' αυτά που είδε και άκουσε...Γιατί ο ίδιος είναι η εποχή που φωτογραφίζει. Και υπερασπίζεται τα επιτεύγματά της με αδιαλλαξία.
Στέλιος Ελληνιάδης
ΜΑΤΙΕΣ
Του Λευτέρη Π. Παπαδόπoυλου
Έφυγε και ο Τάκης Πανανίδης. Ξεκίνησε από κλητήρας, αγόρασε μια φωτογραφική μηχανή, αγάπησε τη φωτογραφία, δούλεψε σκληρά και κατόρθωσε να γίνει ξεχωριστός φωτογράφος στον κόσμο του τραγουδιού. Δικές του είναι οι καλύτερες φωτογραφίες του Μπιθικώτση, του Ξαρχάκου, του Τσιτσάνη και τόσων άλλων. Έφυγε, για να συναντήσει στον ουρανό τον αγαπημένο του γιο, τον Πάτροκλο, που σκοτώθηκε σε τροχαίο. Μαύρη μοίρα...
Τα θρυλικά του '60 - '65 και τ' άλλα
ΤΑΚΗΣ ΠΑΝΑΝΙΔΗΣ "ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΦΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ",
Εκδοτικός Οίκος: Ντέφι Έτος έκδοσης: 2004
Σελίδες: 350 ISBN: 960-8496-03-9
«Ενα βιβλίο χωρίς ρετούς και μοντάζ ...μια ειλικρινής εξομολόγηση... Ο γράφων περιγράφει μόνο τα γεγονότα που έζησε ως αυτόπτης φωτομάρτυρας... Με την ευθύνη των 55 χρόνων προσφοράς αλλά και με το φακό της ROLLEIFLEX αδιάψευστο μάρτυρα, σου παραδίδω, φίλε αναγνώστη, την κληρονομιά μιας θρυλικής εποχής και μιας πολύ τυχερής πορείας».
500 αντιπροσωπευτικές του φωτογραφίες, που ζωντανεύουν μια ολόκληρη εποχή, τη χρυσή δεκαετία του '60, τότε που το ελληνικό τραγούδι βρισκόταν στις πιο όμορφες και δημιουργικές στιγμές του.Φωτογραφίες που συνοδεύονται από στιγμιότυπα και περιστατικά που έζησε δίπλα σε πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες (συνθέτες, τραγουδιστές, στιχουργούς, ηθοποιούς κ.ά.). Μαθητής στις τελευταίες τάξεις του νυχτερινού Γυμνάσιου κατόρθωσε και μπήκε στο γραφείο των «Ηνωμένων Φωτορεπόρτερ» κάνοντας βοηθητικές δουλειές. Εκείνος όμως που του άνοιξε κυριολεκτικά το δρόμο ήταν ο Τάκης Β. Λαμπρόπουλος, ο «ηγεμών» , ο «απόλυτος κυρίαρχος της ελληνικής δισκογραφίας τη χρυσή περίοδο 1960-1970», που είχε στην εταιρεία όλα τα μεγάλα ονόματα (Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκο, Χιώτη, Μούτση, Σπανό, Μπιθικώτση, Γαβαλά, Διονυσίου, Μοσχολιού, Λύδια, Λίντα κ.ά.)
Με σύσταση του Θεοδωράκη, πήγε και τον βρήκε στα γραφεία της «Κολούμπια». Πήρε «συγχαρητήρια» και προσελήφθη ως αποκλειστικός φωτογράφος της εταιρείας. Γι` αυτό αφιερώνει το βιβλίο του στον κ. Λαμπρόπουλο που μάλιστα όταν έκλεισε η «Κολούμπια» του έδωσε «αυτό το μοναδικό φωτογραφικό αρχείο» Απ' αυτή τη χρυσή εποχή του ελληνικού τραγουδιού περνάνε μέσα από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του και τις αφηγήσεις του: τα λαϊκά κέντρα, οι μπουάτ στην Πλάκα, τα αναψυκτήρια, σχόλια καυστικά περί χουντικών και αντιστασιακών καλλιτεχνών. Σκιαγραφεί και φωτογραφίζει πορτρέτα δημιουργών και ερμηνευτών όπως ο Γούναρης, ο Τσιτσάνης, ο Χατζιδάκις, ο Ζαμπέτας, η Μαρινέλλα, ο Κόκοτας, η Μοσχολιού, ο Διονυσίου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος κ.ά. Περνάνε ακόμη τα τρία άλλα μεγάλα αφεντικά δισκογραφικών εταιρειών: ο Αλέκος Πατσιφάς («Λύρα»), ο Μίνως Μάτσας («Οντεόν-Παρλοφόν» και «Μίνως»), ο υιός Μάκης Μάτσας («Μίνως). Μεχρι το τέλος διεκδικούσε τα πνευματικά δικαιώματα του απο το ατελείωτο φωτογραφικό υλικό που αθαίρετα και χωρίς την άδεια του δημοσίευαν διάφορα έντυπα αλλα κυρίως διάφοροι τηλεοπτικοί σταθμοί.
καλό σου ταξίδι Αυτοπτη Φωτομάρτυρα.
- Όποτε θέλαμε να δημοσιεύσουμε μια φωτογραφία από την περίφημη δεκαετία του '60 πέφταμε σχεδόν πάντοτε πάνω στον Τάκη Πανανίδη. Έτσι, μου ήτανε οικείο πρόσωπο, τρόπον τινά συνεργάτης, πριν ακόμα τον γνωρίσω από κοντά. Επί πλέον, χάρη στις φωτογραφίες του, συνέθετα στο μυαλό μου την εικόνα τής περιόδου πριν από την προσωπική μου ανάμιξη στην ελληνική δισκογραφία που αρχίζει από τα τέλη της δεκαετίας του '60. Την περίοδο στην οποία συνέβησαν ανεπανάληπτα πράγματα και καταστάσεις στο ελληνικό τραγούδι. Ο ελληνικός κινηματογράφος συνέβαλε αποφασιστικά στη διάδοση του τραγουδιού και διέσωσε για μας πολλές "εικόνες" του. Αλλά οι εικόνες των ταινιών που μας δίνουν πολλές πληροφορίες για το στυλ των καλλιτεχνών, τον τρόπο παιξίματος, το ντύσιμο, τη διάταξη πάνω στο πάλκο, το ντεκόρ των χώρων διασκέδασης κ.λπ., εμπεριέχουν παραποιήσεις αφού είναι λιγότερο ή περισσότερο σκηνοθετημένες, ενώ οι φωτογραφίες τού Τάκη είναι εντελώς ρεαλιστικές, γι αυτό εξαιρετικά πολύτιμες. Μεταφέρουν στο μέλλον την αληθινή εικόνα τού παρελθόντος. Ακόμα κι αυτές που παίρνονται στο στούντιο, τα πορτρέτα, δεν δέχονται επεμβάσεις. Δεν υπάρχουν στυλίστες, μακιγιέζ και ενδυματολόγοι, πλην του κλασικού κομμωτηρίου για τις κυρίες και του κουρείου για τους κυρίους. Εξάλλου, οι καλλιτέχνες της εποχής είναι πάντοτε καλοντυμένοι και καλοχτενισμένοι την ώρα της δουλειάς, είτε είναι στο μαγαζί, είτε στο στούντιο. [...] Ο πλούτος τού υλικού οφείλεται στο μέγεθος και στον αριθμό των προσώπων που φωτογραφίζονται στη δημιουργική ποικιλία τής κατά τ' άλλα δύσκολης εποχής, στην προνοητικότητα ορισμένων ανεκτίμητων παραγόντων και βεβαίως, στο χαρακτήρα του συγκεκριμένου φωτογράφου που παίρνει τα πάντα μετρητοίς και ξεχύνεται ορμητικά και πληθωρικά πάνω στο αντικείμενο του πόθου του. Γιατί πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι ο Πανανίδης δημιούργησε αυτό το ανεκτίμητο θησαυρό σε μια εποχή που στο χώρο του τραγουδιού, το βασικό μέσο διάδοσής του είναι ο δίσκος 45 στροφών που κατ' εξαίρεσιν κυκλοφορεί με φωτογραφικό εξώφυλλο και ο νιόφερτος δίσκος μακράς διαρκείας που εκείνη την εποχή το εξώφυλλό του φιλοτεχνείται από γνωστούς ζωγράφους και χαράκτες, που αφήνουν χώρο για φωτογραφία μόνο στο οπισθόφυλλο. Με αυτά τα δεδομένα, η δύναμη του Τάκη Πανανίδη και της φωτογραφίας του γίνεται ακόμα πιο αισθητή. ....Φωτογραφίες ομιλούσες, που συνδέονται με τα βιώματα του γράφοντος, που εκδηλώνει τη χαρά, τον πόνο και την τσαντίλα του μ' αυτά που είδε και άκουσε...Γιατί ο ίδιος είναι η εποχή που φωτογραφίζει. Και υπερασπίζεται τα επιτεύγματά της με αδιαλλαξία.
Στέλιος Ελληνιάδης
8/3/10
Ακυρωση φωτογραφου 3ου νικητη της κατηγοριας Sport Features storiesWorld Press 2010
This post is also an attempt to apologise with the unknown photographer for the previous comments I made on the Facebook forum (The British Journal of Photography) on the matter. In that circumstance, in fact, I suggested that the disqualified photo (from being 3rd winner at the World Press 2010 for Sport Features stories) was cropped so much that would put the whole representation out-of-context, the context of a story called “Street fighting, Kiev, Ukraine”, ‘while the original picture seems taken out of a rather innocent sport event’, as I unhappily commented.....
http://kiddingthecity.org/blog/?p=1046
http://kiddingthecity.org/blog/?p=1046
26/2/10
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ
«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ»
ΗΜΕΡΙΔΑ 27-02-2010
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΣ, ΑΙΘ. «ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ»
1η Ενότητα: Επαγγελματικές συνθήκες και Θεσμικό Πλαίσιο
Συντονιστής: Σ. Τσούκος, Νομικός Σύμβουλος ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
- Το πλαίσιο άσκησης του φωτογραφικού επαγγέλματος
-στην Ελλάδα Μ. Αλεβίζος, Εκπρόσωπος των Φωτογράφων στη ΓΣΕΒΕΕ
-στις άλλες χώρες της Ε. Ε.
Ζ. Τσιάπας, Γραμματέας ΔΣ ΠΟΦ & Μέλος Δ.Σ. ΒΕΑ
- Προσβολή Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας Φωτογράφων με παραδείγματα από τη Νομολογία
Ι. Κικκής, Νομικός εξειδικευμένος στο Δίκαιο Πνευμ. Ιδιοκτησίας
- Ερωτήσεις & Συμπεράσματα
2α Ενότητα : Η Φωτογραφία στην Ψηφιακή Εποχή
Συντονιστής: Ανδρόνικος Χατζηκωστής, Α/πρόεδρος ΔΣ ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
- Οι συνέπειες της Ψηφιακής Εποχής για τους Φωτογράφους -
Τα κυριότερα προβλήματα
Γ. Παπαθανασίου, Πρόεδρος ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ, Α/πρόεδρος ΔΣ ΕΦΕ
- Νομοθετικές διεργασίες επίλυσης των κυριοτέρων προβλημάτων της Ψηφιακής Εποχής για τους Φωτογράφους
Σ. Τσούκος, Νομικός Σύμβουλος ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
- Οι εξουσίες του περιουσιακού δικαιώματος των φωτογράφων στο Διαδίκτυο
Γ. Καπελλάκου, Νομικός εξειδικευμένη στο Δίκαιο Πνευμ. Ιδιοκτησίας
- Το Επαγγελματικό Μέλλον των Φωτογράφων στη Ψηφιακή εποχή
Σπ. Διαμαντόπουλος, Πρόεδρος ΔΣ ΕΚΦΑ
3η Ενότητα: Οι Προοπτικές της Φωτογραφίας
Συντονιστής: Άρης Ρουπίνας, Προϊστάμενος Εποπτικού Συμβουλίου ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
- Η ανάγκη για περαιτέρω Οργάνωση και Επιμόρφωση των Φωτογράφων
Δ. Τσεβάς, Γραμματέας ΔΣ ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
- Ζητήματα Αιχμής για την μετεξέλιξη του θεσμικού κι επαγγελματικού πλαισίου άσκησης του φωτογραφικού επαγγέλματος
Σ. Τσούκος, Νομικός Σύμβουλος ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
- Ερωτήσεις & Συμπεράσματα
ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
Χαριλαου Τρικούπη 83 10681 Αθήνα
τηλ./φαξ 2103304687
www.foebus.gr
ΗΜΕΡΙΔΑ 27-02-2010
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΣ, ΑΙΘ. «ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ»
1η Ενότητα: Επαγγελματικές συνθήκες και Θεσμικό Πλαίσιο
Συντονιστής: Σ. Τσούκος, Νομικός Σύμβουλος ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
- Το πλαίσιο άσκησης του φωτογραφικού επαγγέλματος
-στην Ελλάδα Μ. Αλεβίζος, Εκπρόσωπος των Φωτογράφων στη ΓΣΕΒΕΕ
-στις άλλες χώρες της Ε. Ε.
Ζ. Τσιάπας, Γραμματέας ΔΣ ΠΟΦ & Μέλος Δ.Σ. ΒΕΑ
- Προσβολή Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας Φωτογράφων με παραδείγματα από τη Νομολογία
Ι. Κικκής, Νομικός εξειδικευμένος στο Δίκαιο Πνευμ. Ιδιοκτησίας
- Ερωτήσεις & Συμπεράσματα
2α Ενότητα : Η Φωτογραφία στην Ψηφιακή Εποχή
Συντονιστής: Ανδρόνικος Χατζηκωστής, Α/πρόεδρος ΔΣ ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
- Οι συνέπειες της Ψηφιακής Εποχής για τους Φωτογράφους -
Τα κυριότερα προβλήματα
Γ. Παπαθανασίου, Πρόεδρος ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ, Α/πρόεδρος ΔΣ ΕΦΕ
- Νομοθετικές διεργασίες επίλυσης των κυριοτέρων προβλημάτων της Ψηφιακής Εποχής για τους Φωτογράφους
Σ. Τσούκος, Νομικός Σύμβουλος ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
- Οι εξουσίες του περιουσιακού δικαιώματος των φωτογράφων στο Διαδίκτυο
Γ. Καπελλάκου, Νομικός εξειδικευμένη στο Δίκαιο Πνευμ. Ιδιοκτησίας
- Το Επαγγελματικό Μέλλον των Φωτογράφων στη Ψηφιακή εποχή
Σπ. Διαμαντόπουλος, Πρόεδρος ΔΣ ΕΚΦΑ
3η Ενότητα: Οι Προοπτικές της Φωτογραφίας
Συντονιστής: Άρης Ρουπίνας, Προϊστάμενος Εποπτικού Συμβουλίου ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
- Η ανάγκη για περαιτέρω Οργάνωση και Επιμόρφωση των Φωτογράφων
Δ. Τσεβάς, Γραμματέας ΔΣ ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
- Ζητήματα Αιχμής για την μετεξέλιξη του θεσμικού κι επαγγελματικού πλαισίου άσκησης του φωτογραφικού επαγγέλματος
Σ. Τσούκος, Νομικός Σύμβουλος ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
- Ερωτήσεις & Συμπεράσματα
ΟΣΔ ΦΟΙΒΟΣ
Χαριλαου Τρικούπη 83 10681 Αθήνα
τηλ./φαξ 2103304687
www.foebus.gr
20/2/10
31/1/10
Μια φορα και ενα καιρο, εξω απο μια τραπεζα μια φωτο...
απο το δελτιου τυπου
του συνασπισμου ριζοσπαστικης αριστερας (ΣΥΡΙΖΑ)
18/12/09
Το φιλμ δεν πεθανε ....
"Film is not dead; it just smells funny.""I don't think, Film will be completely Dead, but it could possibly become one of the most Luxurious things in the years to come."
Toshihiro Oshima
About THIAPS
THIAPS, The International Analogue Photographic Society is a platform for photographers who love the tactile quality of film-based images, who enjoy the wet and warm smell of developers and fixative, with a strong belief that "Film is not dead; it just smells funny."
For those who create their photographs with 35mm, roll films, sheets and plates, with Polaroid or Liquid Light, with Large Format or any tool whatsoever, as long as chemical processing is involved.
We invite people to show their work here.
If you think that your work needs to be shown to the rest of the world, you are welcome to contact us.
http://thiaps.com/
12/12/09
Η φωτογραφια σαν αποδεικτικο στοιχειο ... συνεχεια 459η
Οι φωτογραφίες του Νίκου Γιακουμίδη, αποδεικνύουν καρέ-καρέ τη σύλληψη του 23χρονου και την τοποθέτηση, στη συνέχεια, μιας βόμβας μολότοφ από άνδρες της ομάδας Ζήτα σε ένα σακίδιο που δεν ανήκει στον ίδιο. Ο φωτορεπόρτερ του Associated Press αναλύει στο tvxs γτις αποκλειστικές εικόνες του.
αναλυτικά http://www.tvxs.gr/v28145
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΣΤΟΡΙΕΣ
αναλυτικά http://www.tvxs.gr/v28145
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΣΤΟΡΙΕΣ
Επ. πρ. εξέταση για τη σύλληψη του «φοιτητή με τις πιτζάμες»
Δημοσίευση: 11-12-2009 17:16
Ντοκουμέντο: η σύλληψη του φοιτητή με την πιτζάμα
Δημοσίευση: 11-12-2009 02:49
ΕΔΕ γιατί του «φόρτωσαν» μια τσάντα με μολότοφ
Δημοσίευση: 10-12-2009 18:57
Αποκάλυψη σκευωρίας της ΕΛ.ΑΣ. εις βάρος 23χρονου φοιτητή
Δημοσίευση: 10-12-2009 11:28
Καρέ-καρέ, σε υψηλή ανάλυση και αρκετή λεπτομέρεια οι φωτογραφίες του Νίκου Γιακουμίδη αποδεικνύουν τη σκευωρία της αστυνομίας κατά του 23χρονου.
Δημοσίευση: 11-12-2009 17:16
Ντοκουμέντο: η σύλληψη του φοιτητή με την πιτζάμα
Δημοσίευση: 11-12-2009 02:49
ΕΔΕ γιατί του «φόρτωσαν» μια τσάντα με μολότοφ
Δημοσίευση: 10-12-2009 18:57
Αποκάλυψη σκευωρίας της ΕΛ.ΑΣ. εις βάρος 23χρονου φοιτητή
Δημοσίευση: 10-12-2009 11:28
7/12/09
Λήψη φωτογραφιών σε δημόσιες συναθροίσεις
Μια εξαιρετικη νομικη αναλυση που μαλλον δημοσιευεται για πρωτη φορα στο διαδικτιο
οσο αφορα την Λήψη φωτογραφιών σε δημόσιες συναθροίσεις παρουσία αστυνομίας
Ένα ερώτημα που τίθεται αρκετά συχνά τις περιόδους που συμβαίνουν διαδηλώσεις και συναθροίσεις παρουσία αστυνομικών δυνάμεων είναι το κατά πόσον επιτρέπεται στους παρευρισκόμενους η λήψη φωτογραφιών και κατά πόσον οι αστυνομικοί έχουν αρμοδιότητα να απαγορεύουν λήψη εικόνων ή και να προβαίνουν σε έρευνες ή κατάσχεση μηχανών λήψης εικόνας ή και ήχου.
- Λήψη φωτογραφιών δημόσιων χώρων
- Λήψη φωτογραφιών σε δημόσιες συναθροίσεις
(α) Διαδηλωτές
(β) Αστυνομικοί
δειτε το αναλυτικα στο E-Lawyer
http://elawyer.blogspot.com/2009/12/blog-post_8090.html
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ - ΚΡΙΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ - ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ - ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΑΡΧΩΝ - ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
Τα θερμα μας ευχαριστηρια
οσο αφορα την Λήψη φωτογραφιών σε δημόσιες συναθροίσεις παρουσία αστυνομίας
Ένα ερώτημα που τίθεται αρκετά συχνά τις περιόδους που συμβαίνουν διαδηλώσεις και συναθροίσεις παρουσία αστυνομικών δυνάμεων είναι το κατά πόσον επιτρέπεται στους παρευρισκόμενους η λήψη φωτογραφιών και κατά πόσον οι αστυνομικοί έχουν αρμοδιότητα να απαγορεύουν λήψη εικόνων ή και να προβαίνουν σε έρευνες ή κατάσχεση μηχανών λήψης εικόνας ή και ήχου.
- Λήψη φωτογραφιών δημόσιων χώρων
- Λήψη φωτογραφιών σε δημόσιες συναθροίσεις
(α) Διαδηλωτές
(β) Αστυνομικοί
δειτε το αναλυτικα στο E-Lawyer
http://elawyer.blogspot.com/2009/12/blog-post_8090.html
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ - ΚΡΙΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ - ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ - ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΑΡΧΩΝ - ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
Τα θερμα μας ευχαριστηρια
Επαναλαμβανοντας την ιστορια διαμεσου φωτογραφιων και οχι μονο
Στη διαδήλωση για τη δολοφονίατου Αλέξη Γρηγορόπουλου
ένα χρόνο μετά
ένας αστυφύλακας τραβάει
ξανά περίστροφο!
δειτε αναλυτικα
http://aformi.wordpress.com
Η αρχικη ληψη της επαναληψης της φωτογραφιας ή η επαναληψη της αρχικης ληψης της φωτογραφιας...
Ο φωτογράφος του Ελεύθερου Τύπου
Κώστας Τσιρώνης που τράβηξε τις φωτογραφίες των αστυνομικών να σημαδεύουν διαδηλωτές και απολύθηκε από την εφημερίδα του.
Η φωτογραφία τραβήχτηκε περσι την ιδια μέρα Κυριακή στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Κώστας Τσιρώνης που τράβηξε τις φωτογραφίες των αστυνομικών να σημαδεύουν διαδηλωτές και απολύθηκε από την εφημερίδα του.
Η φωτογραφία τραβήχτηκε περσι την ιδια μέρα Κυριακή στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
6/12/09
καταθετωντας για την αληθεια - ενα προσκηνυμα στην μνημη
Αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας Γρηγορόπουλου μιλά για πρώτη φορά
διαβαστε στο http://www.tvxs.gr/v27656/1
διαβαστε στο http://www.tvxs.gr/v27656/1
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)