Γιατι διαλυεται η Λιβυη...αναλυση του David Rothscum

...οταν "τα κειμενα" χρειαζονται απαραιτητως,
για να μπορεσουμε να καταλαβουμε περα απο τις φωτογραφιες...

απο το μπλοκ http://davidrothscum.blogspot.com/2011/02/world-cheers-as-cia-plunges-libya-into.html
David Rothscum Reports
If Infowars is the tip of the spear, David Rothscum Reports is the series of weird engravings on the bottom that will puzzle archaeologists 2000 years from now.

World cheers as the CIA plunges Libya into chaos  Wednesday, February 23, 2011
How was Libya doing under the rule of Gadaffi? How bad did the people have it?
Were they oppressed as we now commonly accept as fact? Let us look at the facts for a moment.
Before the chaos erupted, Libya had a lower incarceration rate than the Czech republic. It ranked 61st. Libya had the lowest infant mortality rate of all of Africa. Libya had the highest life expectancy of all of Africa. Less than 5% of the population was undernourished. In response to the rising food prices around the world, the government of Libya abolished ALL taxes on food.....................συνεχεια του αγγλικου κειμενου στο ανωτερω μπλοκ

Γιατί διαλύεται η Λιβύη;       
Μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης

Πώς περνούσε η Λιβύη επι Γκαντάφι; Πως περνούσε ο κόσμος; Ήταν καταπιεσμένος, όπως γενικά μαθαίνουμε;
Ας ρίξουμε μια ματιά στα γεγονότα.
Πριν ξεσπάσει το χάος, η Λιβύη είχε ένα χαμηλότερο ποσοστό κρατουμένων από την Τσεχική Δημοκρατία. Βρισκόταν στην 61η θέση. Η Λιβύη είχε το χαμηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στην Αφρική. Λιγότερο από το 5% των κατοίκων της πεινούσαν. Ενω στον υπόλοιπο κόσμο οι τιμές των τροφίμων συνεχώς αυξάνονταν, η κυβέρνηση της Λιβύης είχε καταργήσει όλους τους φόρους επί των τροφίμων.
Οι Λίβυοι ήσαν πλούσιοι. Η Λιβύη είχε το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα στην Αφρική. Η κυβέρνηση φρόντιζε, ώστε ο καθένας να μπορεί να συμμετάσχει στην ευημερία. Ο πλούτος ήταν μοιρασμένος δίκαια. Στη Λιβύη ζούσαν λιγότεροι άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας από ότι στην Ολλανδία.
---Πως έγινε η Λιβύη τόσο πλούσια;
Γιατί έχει πετρέλαιο και δεν επέτρεπε σε ξένες εταιρείες να της το κλέβουν, όπως συμβαίνει στη Νιγηρία, μια χώρα, που σε μεγάλο βαθμό ελέγχεται από την Shell.
Όπως κάθε χώρα, έτσι και η Λιβύη υποφέρει από μια κυβέρνηση διεφθαρμένων  γραφειοκρατών, που προσπαθούν να κόψουν ένα ολο και μεγαλύτερο κομμάτι απο την πίτα. Ως απάντηση, ο Γκαντάφι θέσπισε νόμους, με τους οποίους τα έσοδα από το πετρέλαιο να διανέμονται απευθείας στον πληθυσμό της χώρας, γιατί ήταν της γνώμης, ότι η κυβέρνηση δεν ήταν δίκαιη στο λαό, αν και ο Γκαντάφι δεν  κατείχε μια επίσημη θέση στην κυβέρνηση. Δεν είναι ο πρόεδρος της Λιβύης, όπως γραφουν οι εφημερίδες. Η θέση του μοιάζει περισσότερο με εκείνη των ιδρυτών των ΗΠΑ και έχει περισσότερο έναν εθιμοτυπικό χαρακτήρα.
Ο σωστός αρχηγός του κράτους στη Λιβύη είναι ο σημερινός πρωθυπουργός της Baghdadi Mahmudi. Όποιος αναφέρει τον Γκαντάφι σαν ηγέτη της Λιβύης, είναι σαν να αποκαλεί τον Χιροχίτο ηγέτη της Ιαπωνίας. Σε αντίθεση με την εικόνα που εμφανίζουν για την Λιβύη τα Μαζικά Μέσα Επιρροής (ΜΜΕ), στην κυβέρνηση της υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Μερικοί είναι οπαδοί του Γκαντάφι και θέλουν να απαλλαγούν από τον πρωθυπουργό. Άλλοι θέλουν να απαλλαγούν και από τους δύο. Και άλλοι θέλουν μόνο ειρήνη. Γίνονται όμως προσπάθειες, να εμφανισθεί η εικόνα μιας λαϊκής εξέγερσης κατά του δήθεν ηγέτη, του Γκαντάφι, παρα το ότι ο Γκαντάφι τελικά είναι μόνο ο αρχιτέκτονας του σημερινου πολιτικού συστήματος της Λιβύης, που είναι ένα μείγμα απο παναραβισμό, σοσιαλισμό και κάποιων ισλαμικών στοιχείων.
Τα βίντεο με διαμαρτυρίες υπερ του Γκαντάφι εξαφανίζονται αμέσως από το Internet. Το "Pro Gaddafi Anti Baghdadi Mahmudi demonstrations in" στο www.youtube.com/watch?v=Ce5fLGNg0sk εξαφανίσθηκε...Το "Pro Gaddafi protests in front of Libyan embassy London", επίσης στο www.youtube.com/watch?v=pRwv0Ac8qbc
εξαφανίστηκε κι' αυτό...
----Μπορούμε να παρομοιάσουμε τους διαδηλωτές στη Λιβύη με εκείνους στην Αίγυπτο ή την Τυνησία;
Οχι, καθόλου. Η αντίδραση της κυβέρνησης είναι βίαια και προφανώς ασκείται υπερβολική βία.
 Ας εξετάσουμε όμως εν συντομία τις δράσεις των διαδηλωτών. Το κτίριο του Λαικού Συνεδρίου πυρπολήθηκε από εξαγριωμένους διαδηλωτές. Αυτό θα έμοιαζε με την πυρπόληση του Καπιτωλίου απο αμερικανούς διαδηλωτές. Πιστεύει κανείς, ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα επέτρεπε κατι τέτοιο;
-----Οι ταραχές στη Λιβύη δεν ξέσπασαν εξ αιτίας μερικών νεαρών, που ζητούσαν Αλλαγή, όπως έγινε στην Αίγυπτο ή την Τυνησία. Ξεκίνησε, όταν μια ομάδα με το όνομα "Ισλαμικό Εμιράτο του Μπάρκα" (το όνομα της πρώην βορειοδυτικής περιοχής της Λιβύης) έπιασε μερικούς ομήρους και σκότωσε δύο αστυνομικούς. Η εξέλιξη αυτή έχει την ιστορία της. Στις 18. Φεβρουαρίου 2011 μια ομάδα έκλεψε 70 στρατιωτικά οχήματα, αφού προηγουμένως είχε κάνει επίθεση στο λιμάνι και σκότωσε τέσσερις στρατιώτες. Η εξέγερση ξεκίνησε στην πόλη της Βεγγάζης στην ανατολική Λιβύη, κοντα στην Αίγυπτο που βρισκόταν σε αναβρασμό και τα σύνορα δεν ελέγχονταν πλέον. Ο ιταλός υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε την ανησυχία του για την δημιουργία ενός "Ισλαμικού Εμιράτου της Βεγγάζης", το οποίο θα μπορούσε να κηρύξει την ανεξαρτησία του.
---Απο που λοιπόν προέρχονται οι ξαφνικές διαμαρτυρίες;
Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός, ότι οι ομάδες αυτές, που χρηματοδοτούνται εδώ και δεκαετίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, βρήκαν μετα την Τυνησία και την Αίγυπτο την ευκαιρία, να θέσουν ολόκληρη τη Λιβύη υπό τον έλεγχό τους. Μια τέτοια ομάδα, που συνελήφθη πρόσφατα, αποτελούνταν από δεκάδες άτομα αλλοδαπής υπηκοότητας, που είχαν λάβει μέρος σε λεηλασίες και δολιοφθορές. Η λιβυκή κυβέρνηση δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο, να έχουν σχέση με το Ισραήλ.
Η Μεγάλη Βρετανία χρηματοδοτούσε έναν πυρήνα της Αλ Κάιντα στη Λιβύη για να δολοφονήσει τον Γκαντάφι.
Η κύρια ομάδα της αντιπολίτευσης είναι σήμερα το «Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Λιβύης» που χρηματοδοτείται από τη Σαουδική Αραβία, τη CIA και μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας, και συμπορεύτηκε μαζί με άλλες  αντιπολιτευτικές ομάδες που τελικά απετέλεσαν το «Εθνικό Συνέδριο της λιβυκής Αντιπολίτευσης».
Το Συνέδριο αυτό ανακήρυξε την «Ημέρα της οργής», η οποία βούτηξε στις 17. Φεβρουαρίου την Λιβύη στο χάος. Ξεκίνησε στη Βεγγάζη, μια συντηρητική πόλη, που παραδοσιακά ήταν κατά του Γκαντάφι. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι το «Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Λιβύης" διαθέτει εναν αξιόλογο οπλισμό. Ήδη κατα το 1996 είχαν προσπαθήσει να υποδαυλίσουν στην ανατολική Λιβύη μια επανάσταση.
----Γιατί είναι οι ΗΠΑ τόσο εναντίον του Γκαντάφι; Γιατί ο Γκαντάφι είναι η κύρια απειλή για την ηγεμονία των ΗΠΑ στην Αφρική, επειδή προσπαθεί να ενώσει την ήπειρο και να την φέρει σε αντίθεση με τις ΗΠΑ.
Πράγματι, ο Γκαντάφι έχει πολλές, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κατηγορεί τις ΗΠΑ, ότι δημιούργησαν τον ιό HIV. Ισχυρίζεται, ότι το Ισραήλ βρίσκεται πίσω από την δολοφονία του Matin Luther King και του John F. Kennedy. Λέει ότι απαγωγείς των αεροπλάνων της 9/11 είχαν εκπαιδευτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάλεσε τους Λίβυους να δώσουν αίμα για τα θύματα του 9/11. Ο Γκαντάφι είναι επίσης ο τελευταίος ηγέτης μιας γενιάς μετρίων σοσιαλιστικών και παναραβικών  επαναστατών που παραμένουν στην εξουσία μετά απο την εξάλειψη του Nasser και του Χουσεΐν και η Συρία τάχθηκε στο πλευρό του Ιράν.
Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν έχουν κανένα συμφέρον για την δημιουργία ενός ισχυρού αραβικού κόσμου. Εξ αντιθέτου, φαίνεται στα σχέδιά τους να έχουν ενα θεμελιώδες  συμφέρον, να εξαναγκάσουν την Λιβύη με την αναρχία και το χάος να γονατίσει.
Προς το τέλος του 2010 η Μεγάλη Βρετανία εξόπλιζε την Λιβύη με προσοδοφόρες πωλήσεις όπλων. Ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος είναι η καλύτερη εγγύηση για την καταστροφή της Λιβύης. Η φυλετική δομή της λιβυκής κοινωνίας εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρή και πολύ χρήσιμη για την πυροδότηση και αξιοποίηση ενός τέτοιου πολέμου, και η αξιοποίηση, διότι η Λιβύη χωρίζεται ιστορικά σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες........................
Στο αγγλικο κειμενο υπαρχει συνεχεια αλλα δεν εχει γινει ακομα μεταφραση στα ελληνικα
θα ηταν μεγαλη βοηθεια αν καποιος το ολοκληρωσει.......

 αλλο ενα κειμενο του  Johann Hari     The Independent


Most of us have a low feeling that we are not being told the real reasons for the war in Libya.
David Cameron's instinctive response to the Arab revolutions was to jump on a plane and tour the palaces of the region's dictators selling them the most hi-tech weapons of repression available.
Nicolas Sarkozy's instinctive response to the Arab revolutions was to offer urgent aid to the Tunisian tyrant in crushing his people. Barack Obama's instinctive response to the Arab revolutions was to refuse to trim the billions in aid going to Hosni Mubarak and his murderous secret police, and for his Vice-President to declare: "I would not refer to him as a dictator." Yet now we are told that these people have turned into the armed wing of Amnesty International. They are bombing Libya because they can't bear for innocent people to be tyrannised, by the tyrants they were arming and funding for years. As Obama put it: "Some nations may be able to turn a blind eye to atrocities in other countries. The United States of America is different".
There was a time, a decade ago, when I took this rhetoric at face value. But I can't now. The best guide through this confusion is to look at two other wars our government is currently deeply involved in – because they show that the claims made for this bombing campaign can't be true.Imagine a distant leader killed more than 2,000 innocent people, and his military commanders responded to evidence that they were civilians by joking that the victims "were not the local men's glee club".Imagine one of the innocent survivors appeared on television, amid the body parts of his son and brother, and pleaded: "Please. We are human beings. Help us. Don't let them do this."Imagine that polling from the attacked country showed that 90 per cent of the people there said civilians were the main victims and they desperately wanted it to stop.Imagine there was then a huge natural flood, and the leader responded by ramping up the attacks.Imagine the country's most respected democratic and liberal voices were warning that these attacks seriously risked causing the transfer of nuclear material to jihadi groups.Surely, if we meant what we say about Libya, we would be doing anything to stop such behaviour? Wouldn't we be imposing a no-fly zone, or even invading?Yet, in this instance, we would have to be imposing a no-fly zone on our own governments. Since 2004, the US – with European support – has been sending unmanned robot-planes into Pakistan to illegally bomb its territory in precisely this way. Barack Obama has massively intensified this policy. His administration claims they are killing al-Qa'ida. But there are several flaws in this argument. The intelligence guiding their bombs about who is actually a jihadi is so poor that, for six months, Nato held top-level negotiations with a man who claimed to be the head of the Taliban – only for him to later admit he was a random Pakistani grocer who knew nothing about the organisation. He just wanted some baksheesh. The US's own former senior military advisers admit that even when the intel is accurate, for every one jihadi they kill, as many as 50 innocent people die. And almost everyone in Pakistan believes these attacks are actually increasing the number of jihadis, by making young men so angry at the killing of their families they queue to sign up. The country's leading nuclear scientist, Professor Pervez Hoodbhoy, warns me it is even more dangerous still. He says there is a significant danger that these attacks are spreading so much rage and hatred through the country that it materially increases the chances of the people guarding the country’s nuclear weapons smuggling fissile material out to jihadi groups.
So one of the country's best writers, Fatima Bhutto, tells me: "In Pakistan, when we hear Obama's rhetoric on Libya, we can only laugh. If he was worried about the pointless massacre of innocent civilians, there would be an easy first step for him: stop doing it yourself, in my country." The war in the Congo is the deadliest war since Adolf Hitler marched across Europe. When I reported on it, I saw the worst things I could have ever conceived of: armies of drugged and mutilated children, women who had been gang-raped and shot in the vagina. Over five million people have been killed so far – and the trail of blood runs directly to your mobile phone and mine. The major UN investigation into the war explained how it happened. They said bluntly and factually that "armies of business" had invaded Congo to pillage its resources and sell them to the knowing West. The most valuable loot is coltan, which is used to make the metal in our mobile phones and games consoles and laptops. The "armies of business" fought and killed to control the mines and send it to us. The UN listed some of the major Western corporations fuelling this trade, and said if they were stopped, it would largely end the war. Last year, after a decade, the US finally passed legislation that was – in theory, at least – supposed to deal with this. As I explain in the forthcoming BBC Radio 4 programme 4Thought, it outlined an entirely voluntary system to trace who was buying coltan and other conflict minerals from the mass murderers, and so driving the war. (There are plenty of other places we can get coltan from, although it's slightly more expensive.) The State Department was asked to draw up some kind of punishment for transgressors, and given 140 days to do it. Now the deadline has passed. What's the punishment? It turns out the State Department didn't have the time or inclination to draft anything. Maybe it was too busy preparing to bomb Libya, because – obviously – it can't tolerate the killing of innocent people. (Britain and other European countries have been exactly the same.) Here was a chance to stop the worst violence against civilians in the world that didn't require any bombs, or violence of our own. If the rhetoric about Libya was sincere, this was a no-brainer. It would only cost a few corporations some money – and they refuse to do it. So the worst war since 1945 goes on. This all went unreported. By contrast, when the Congolese government recently nationalized a mine belonging to US and British corporations, there was a fire-burst of fury in the press. You can kill five million people and we'll politely look away; but take away the property of rich people, and we get really angry. Doesn't this cast a different light on the Libya debate? We are pushed every day by the media to look at the (usually very real) abuses by our country's enemies and ask: "What can we do?" We are almost never prompted to look at the equally real and equally huge abuses by our own country, its allies and its corporations – which we have much more control over – and ask the same question.
So the good and decent impulse of ordinary people - to protect their fellow human beings - is manipulated. If you are interested in human rights only when it tells you a comforting story about your nation's power, then you are not really interested in human rights at all. David Cameron says "just because we can't intervene everywhere, doesn't mean we shouldn't intervene somewhere." But this misses the point. While "we" are intervening to cause horrific harm to civilians in much of the world, it's plainly false to claim to be driven by a desire to prevent other people behaving very like us. You could argue that our governments are clearly not driven by humanitarian concerns, but their intervention in Libya did stop a massacre in Ben Gazhi, so we should support it anyway. I understand this argument, which some people I admire have made, and I wrestled with it. It is an argument that you should, in effect, ride the beast of NATO power if it slays other beasts that were about to eat innocent people. This was the argument I made in 2003 about Iraq – that the Bush administration had malign motives, but it would have the positive effect of toppling a horrific dictator, so we should support it. I think almost everyone can see now why this was a disastrous - and, in the end, shameful - argument. Why? Because any coincidental humanitarian gain in the short term will be eclipsed as soon as the local population clash with the real reason for the war. Then our governments will back their renewed vicious repression - just as the US and Britain did in Iraq, with a policy of effectively sanctioning the resumption of torture when the population became uppity and objected to the occupation. So why are our governments really bombing Libya? We won't know for sure until the declassified documents come out many years from now. But Bill Richardson, the former US energy secretary who served as US ambassador to the UN, is probably right when he says: "There's another interest, and that's energy... Libya is among the 10 top oil producers in the world. You can almost say that the gas prices in the US going up have probably happened because of a stoppage of Libyan oil production... So this is not an insignificant country, and I think our involvement is justified." For the first time in more than 60 years, Western control over the world's biggest pots of oil was being rocked by a series of revolutions our governments couldn't control. The most plausible explanation is that this is a way of asserting raw Western power, and trying to arrange the fallout in our favour. But if you are still convinced our governments are acting for humanitarian reasons, I've got a round-trip plane ticket for you to some rubble in Pakistan and Congo. The people there would love to hear your argument.
j.hari@independent.co.uk; www.twitter.com/johannhari101

Σταματηστε...

Ποσο γρηγορα μπορεσαμε να ξεχασουμε τις βομβες στην Γιουγκοσλαβια  και τους στρατιωτες που πεθαναν απο το ουρανιο. 
Ποσο γρηγορα μπορεσαμε να ξεχασουμε τον πονο του  θανατου.
Αυτο ειναι το εξωφυλλο του φωτογραφικου περιοδικου μου ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ.
Το ειχα εκτυπωσει πριν 11 χρονια με αφορμη τις βομβες εναντιον της Γιουγκοσλαβιας.
Δεν μπορω να το πιστεψω  ποσο γρηγορα εγινε ξανα επικαιρο.
Σταματηστε τον πολεμο. 

"Οι αποφάσεις" του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και "οι εκτελεστές" των αποφάσεων βλεπε ΝΑΤΟ

Αποφάσεις και αποφάσεις....
όταν οι Γάλλοι, οι Βρεττανοί, οι Αμερικανοί και οι Λιβανέζοι!!! ενδιαφέρονται για την ανθρωπότητα και το καλό της....

 











φωτο  http://www.newsit.gr

Tα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ψήφισαν υπέρ της επιβολής Ζώνης Απαγόρευσης Πτήσεων στη Λιβύη, επιτρέποντας παράλληλα τη λήψη «κάθε απαραίτητου μέτρου» προκειμένου να προστατευτούν οι πολίτες και οι κατοικημένες περιοχές. Η αναφορά αυτή ερμηνεύεται ως πράσινο φως για την ανάληψη ακόμη και στρατιωτικής δράσης κατά της Τρίπολης.

Η πρόταση, που έφεραν προς ψήφιση οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Βρετανία και ο Λίβανος έγινε δεκτή με 10 ψήφους σε σύνολο 15 ενώ τα υπόλοιπα μέλη απείχαν.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Γουίλιαμ Χεγκ δήλωσε στους Βρετανούς βουλευτές ότι το ψήφισμα καλεί «σε άμεση εκεχερία, στον πλήρη τερματισμό της βίας και στην επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» πάνω από τη χώρα -εξαιρουμένων των αποστολών ανθρωπιστικής βοήθειας.
Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους υποστηρίζουν ότι η επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων δεν αρκεί και πως απαιτούνται περισσότερα μέτρα. Την άποψη αυτή μετέφερε στα μέλη ειδικής επιτροπής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Γουίλιαμ Μπερνς, σημειώνοντας πως η επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων είναι ένα «σημαντικό, θετικό και πρακτικό μέτρο», αλλά πρέπει να εξεταστούν και άλλες δράσεις.
Μετά την ψηφοφορία, ο Βρετανός πρεσβευτής στον ΟΗΕ Μαρκ Λάιαλ Γκραντ υπογράμμισε ότι η Βρετανία είναι «έτοιμη να αναλάβει τις ευθύνες της για να βάλει τέλος στις βιαιότητες και να προστατεύσει τους αμάχους».
Η Αμερικανίδα πρεσβευτής στον ΟΗΕ Σούζαν Ράις δήλωσε πως οι ΗΠΑ «βρίσκονται στο πλευρό του λιβυκού λαού και υποστηρίζουν την ανάγκη του για ανθρώπινα δικαιώματα». «Το Συμβούλιο Ασφαλείας απάντησε στην έκκληση του λιβυκού λαού για βοήθεια» πρόσθεσε.
Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε δικαιολόγησε την αποχή της χώρας του, λέγοντας ότι μια στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη εμπεριέχει «σημαντικούς κινδύνους». «Οι Γερμανοί στρατιώτες δεν θα συμμετάσχουν σε μια στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη» πρόσθεσε ο αντικαγκελάριος της Άνγκελα Μέρκελ.
Η Μαρία Λουίζα Ριμπέιρο Βιότι, πρεσβευτής της Βραζιλίας, εξήγησε πως η χώρα της «δεν έχει πειστεί ότι η χρήση στρατιωτικής ισχύος θα οδηγήσει στον τερματισμό της βίας». «Θα μπορούσε να προκαλέσει περισσότερο κακό παρά καλό για το λιβυκό λαό» είπε.
Ο Ρώσος πρεσβευτής Βιτάλι Τσούρκιν έκρινε «λυπηρό» το γεγονός ότι «επικράτησε το πάθος για τη χρήση ισχύος». Υπενθύμισε πως η χώρα του είχε προτείνει μια απόφαση που καλούσε για κατάπαυση του πυρός.
Ο πρεσβευτής της Κίνας Λι Μπαοντόνγκ, ο οποίος προεδρεύει κατά το μήνα Μάρτιο του Συμβουλίου Ασφαλείας, εξήγησε πως η χώρα του «είναι πάντα εναντίον της χρήσης βίας στις διεθνείς σχέσεις».
Σε μία πρώτη αντίδραση από την Τρίπολη, ο Λίβυος υφυπουργός Εξωτερικών Χάλεντ Καάιμ δήλωσε ότι η απόφαση του ΟΗΕ αποτελεί μια «πρόσκληση προς τους Λίβυους να αλληλοσκοτωθούν».
«Η απόφαση αυτή μεταφράζει μια επιθετική στάση της διεθνούς κοινότητας, η οποία απειλεί την ενότητα της Λιβύης και τη σταθερότητά της» δήλωσε ο Καάιμ και κατήγγειλε μία «συνωμοσία» της διεθνούς κοινότητας και τη «βούληση χωρών όπως η Γαλλία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ να διαμελίσουν τη χώρα». Ο υφυπουργός δήλωσε επίσης πως η χώρα του είναι έτοιμη για μια κατάπαυση του πυρός: «Είμαστε έτοιμοι γι' αυτή την απόφαση (της κατάπαυσης του πυρός), όμως έχουμε ανάγκη έναν συνομιλητή για να συζητήσουμε την εφαρμογή της» διαβεβαίωσε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην Τρίπολη.
Η ψήφιση της Ζώνης Απαγόρευσης των Πτήσεων έγινε δεκτή με πανηγυρισμούς από τους αντικαθεστωτικούς στη Λιβύη, καθώς οι δυνάμεις του Καντάφι πραγματοποιούν επίθεση στη Βεγγάζη, το τελευταίο προπύργιο των αντικαθεστωτικών. Εντούτοις, ενδέχεται η απόφαση να είναι υπερβολικά καθυστερημένη, καθώς η τελική επίθεση στις θέσεις των ανταρτών είναι ζήτημα χρόνου.

Με αφορμη τις εκλογες της Ενωσης Καλλιτεχνων Φωτογραφων Αθηνων....

Για πρωτη φορα στην συγχρονη διαδικτιακη εποχη υπαρχουν αναρτημενες (και ειναι στην διαθεση ολων των συναδελφων φωτογραφων και μη) ορισμενες θεσεις παραταξεων και φορεων σχετικα με κρισιμα θεματα του κλαδου. Για πρωτη φορα καποιοι μπορουν να διαβασουν και να τοποθετηθουν χωρις φοβο και παθος.Για να μην λενε καποιοι οτι δεν ηξεραν.

 μοιραζοντας και διαδιδοντας ιδεες και φυλλαδια και οχι χιλιαρικα...για την πιστοποιημενη ζωη μας ολη ρε .... Μ.Κασιματης, μελος του ΔΣ της ΕΚΦΑ 2002-5, μελος  της ΕΕ της ΕΚΦΑ 2005-8


Παραθετουμε αποσπασμα απο τον Διοικητικό Απολογισμό του απερχόμενου Συμβουλίου της Ενωσης Καλλιτεχνων Φωτογραφων Αθηνων οπου για πρωτη φορα  η πλειοψηφια του Διοικητικου συμβουλιου παιρνει θεση για τις πιστοποιησεις και τις επιμορφωσεις των φωτογραφων.Για την φωτογραφικη εκπαιδευση αναλυτικα στα ΙΕΚ και ΤΕΙ  ακομη τιποτε....

ΚΤIΡΙΟ ΒΕΑ  Αθήνα 16 Μάρτη 2011
Συνάδελφοι,  Την τριετία που πέρασε το Διοικητικό Συμβούλιο, ........ συνεδρίασε 33 φορές έκτακτα και τακτικά, έκανε 5 τομεακές συσκέψεις, και 2 Παναττικές ,.... διοργάνωσε σεμινάρια φωτισμού και πρώτη φορά για  μοντάζ βίντεο στα οποία συμμετείχαν πάνω από 60 συνάδελφοι. Κάλεσε τους συναδέλφους και συμμετείχε και το ίδιο σε πάνω από 16 κινητοποιήσεις για το Φορολογικό, το Ασφαλιστικό και τα γενικότερα προβλήματα σε συνδυασμό με τα ειδικά προβλήματα του κλάδου.
. .................................... Άλλο ζήτημα που μας αφορά ιδιαίτερα από τους νόμους που ψηφίστηκαν πρόσφατα είναι ο νόμος για τις πιστοποιήσεις. Είναι ένας νόμος που πιστοποιεί δεξιότητες και όχι επαγγέλματα. Άλλωστε τα προηγούμενα πιστοποιημένα επαγγέλματα τα κατήργησαν με το νόμο για τα «κλειστά επαγγέλματα». Εμείς έχουμε καθαρή θέση για την πιστοποίηση του επαγγέλματος. Αν πετύχουμε να γίνει (μάλλον στις σημερινές συνθήκες αδύνατον) θα πρέπει να έχουμε λόγο και ρόλο ως γνώστες και να υλοποιηθεί με τη συμμετοχή μας μέσα από δημόσιο φορέα. Τέλος θέλουμε να πούμε για το θέμα της επιμόρφωσής μας.  Η συνεχής αλλαγή τεχνολογίας απαιτεί σωστή επιλογή εξοπλισμού, αλλά και συνεχή επιμόρφωση. Σε πολύ μικρό βαθμό αυτό καλύπτεται από τα ΚΕΚ της ΓΣΕΒΕΕ, παρόλο που αξιοποιούμε όλες τις δυνατότητες που μας δίνουν. Το πρόβλημα θα λυθεί οριστικά με προγράμματα από δημόσιο φορέα (π.χ. ΤΕΙ) που θα μπορούμε δωρεάν να παρακολουθούμε όλοι. Αυτή είναι η κατεύθυνση και η διεκδίκησή μας. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα αξιοποιήσουμε οτιδήποτε άλλο υπάρχει, όπως το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ για τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, το οποίο με τους κατάλληλους χειρισμούς μπορεί να προσφέρει σε πάνω από 130 συναδέλφους επιμόρφωση. Από αυτό το πρόγραμμα πέρα από τις μελέτες που θα γίνουν θα μπουν στα ταμεία του σωματείου γύρω στις 14.000€, καθώς και οι συμμετέχοντες θα πάρουν για τη συμμετοχή τους στα σεμινάρια γύρω στα 1.000€ ο καθένας. Η απόφαση για συμμετοχή στο πρόγραμμα πάρθηκε με πλειοψηφία 5 υπέρ, 3 κατά. Θα αναπτύξω τη θέση της πλειοψηφίας, όσο για θέση της μειοψηφίας –που κατόπιν δικής τους απαίτησης δεν μπήκε στην εισήγηση, εδώ είναι οι συνάδελφοι να την εξηγήσουν.
Η θέση μας είναι πως φυσικά και μέσω αυτών των προγραμμάτων κάποιοι τρώνε λεφτά, όμως εμείς όσον αφορά τα 72.000€ της αίτησής μας δεσμευόμαστε ότι θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας ώστε να μην υπάρχουν μελέτες και μαθήματα «μαϊμού». Θεωρούμε ότι δεν διαφθείρεται το σωματείο παίρνοντας λεφτά από το ΕΣΠΑ (δικά μας λεφτά άλλωστε, που έχουμε πληρώσει) γιατί δεν τα παίρνουμε με κάποια συμφωνία ή συμβιβασμό. Στην ίδια λογική δεν θα πρέπει να παίρνουμε τις επιχορηγήσεις των Επιμελητηρίων ή το Συνδικαλιστικό Πόρο. Τέλος δεν υπήρξαμε ποτέ οπαδοί του «όλα ή τίποτα». Διατηρούμε στο ακέραιο τη θέση μας για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και μέχρι να το πετύχουμε αξιοποιούμε ό,τι υπάρχει. Άλλωστε η πλειοψηφία της απερχόμενης διοίκησης έχει δρομολογήσει όλες τις διαδικασίες αλλά την αίτηση θα την υποβάλλει το νέο διοικητικό συμβούλιο, το οποίο εσείς θα εκλέξετε.
Δυο κουβέντες για τα πνευματικά δικαιώματα. Όσο αφορά τα πρωτογενή δεχόμαστε μεγάλη πίεση από τους πελάτες μας για να τους δίνουμε τα αρχεία. Πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι δεν πουλάμε φωτογραφίες αλλά το δικαίωμα χρήσης τους. Έτσι όπως παλιότερα πουλούσαμε το πρωτότυπο slides στην ανάλογη τιμή, ανάλογα τη χρήση, έτσι πρέπει να συμπεριφερόμαστε και με την πώληση των αρχείων μας. Όσον αφορά τα δευτερογενή, πρέπει να πούμε ότι δεχόμαστε μεγάλη επίθεση. Υπάρχει αλλαγή κλίματος στην Ε.Ε. και οι ντιρεκτίβες που έρχονται είναι σε βάρος των δημιουργών. Επίσης έχει ξεκινήσει μια στοχευμένη προσπάθεια από τη ΓΣΕΒΕΕ για την αλλαγή του νόμου 2121/93 κάτω από την πίεση κυρίως των εστιατόρων......................................
http://ekfagr.blogspot.com/

Παραθετουμε αποσπασμα απο την θεση της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΩΝ
Η επιμόρφωση των φωτογράφων, το πρόγραμμα ΕΣΠΑ και ... ένα χιλιάρικο που μεγάλωσε
και έγινε ενάμιση
|
Συνάδελφοι φωτογράφοι μέλη της ΕΚΦΑ.
Εδώ και δύο μήνες συγκεκριμένα συνδικαλιστικά στελέχη του χώρου μας..υποψήφιοι στις εκλογές της ΕΚΦΑ, έχουν επιδοθεί .... σε ένα αγώνα να “ενημερώσουν” τα μέλη μας για τη... δυνατότητα να πάρουν χρήματα από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ.Κατά τη διάρκεια της ετήσιας γενικής μας συνέλευσης έγιναν απο τη μεριά μας συγκεκριμένες καταγγελίες .....
Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα θα χωρέσουν έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι συνάδελφοι, υπολογίζονται σε 50 εως 80 άτομα, άρα δεν απευθύνεται στο σύνολο των φωτογράφων.....Αναλυτικότερα για το πρόγραμμα: Μετά από απόφαση της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΚΦΑ αποφασίστηκε η συμμετοχή του σωματείου μας στο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που σύμφωνα με τους προωθητές του αποσκοπεί στη μελέτη, ξεχωριστά για κάθε επιχείρηση που συμμετέχει, σε ότι αφορά τις ανάγκες της σε βελτίωση των προϊόντων της, την προώθηση των εργασιών της και την αντίστοιχη εκπαίδευση του προσωπικού της προκειμένου, όπως ισχυρίζονται, να μπορέσουν αυτές οι επιχειρήσεις να....ξεπεράσουν την κρίση.
Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο. Τη στιγμή που η κυβέρνηση στοχοποιεί τους μικρομεσαίους εφαρμόζοντας μια πολιτική καταστροφής τους με παράλληλη ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων (φοροαπαλλαγές και άλλα μέτρα ενίσχυσής τους) πάει πολύ να ισχυρίζεται οτι ενδιαφέρεται για την επιβίωσή τους. Αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό στους πιο έμπειρους ώστε να τους βάλει σε υποψίες οτι κάτι άλλο συμβαίνει εδώ.
Τι μπορούμε να κάνουμε ως μικρομεσαίοι και αυταπασχολούμενοι προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κρίση; Να ενωθούμε ώστε οργανωμένα και από κοινού με τα άλλα λαϊκά στρώματα που πλήτονται να ανατρέψουμε τις πολιτικές που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση και μας στέλνουν στο λουκέτο. Στην πορεία να διεκδικήσουμε τον πλούτο που παράγουμε και γεμίζει τα ελβετικά θησαυροφυλάκια. Ποιός όμως μπορεί να οργανώσει έναν τέτοιο αγώνα; Τα συνδικάτα. Αυτά έχουν τη δυνατότητα να οργανώσουν τα μέλη τους σε κάθε χώρο και από κοινού να δουλέψουν σε τέτοια κατεύθυνση. Έρχεται λοιπόν εδώ το συγκεκριμένο πρόγραμμα, ως μέρος μιας συνολικής προσπάθειας χειραγώγησης σωματείων και συνδικαλιστών να βάλει τα συνδικάτα διαχειριστές των κονδυλίων. Και μάλιστα με τους πλέον αδιαφανείς όρους ώστε να αφήνει περιθώρια κακοδιαχείρισης (για να ειμαστε επιεικείς...) Υπάρχει μεγάλη εμπειρία πλέον από αντίστοιχες τέτοιες κινήσεις και στο εξωτερικό απο δεκαετίες αλλά και στη χώρα μας για το πώς πέτυχαν την εξαγορά και ενσωμάτωση των συνδικάτων ώστε αυτοί που κυβέρνησαν να τα έχουν ελεγχόμενα προκειμένου να αποκοιμίζουν τους εργαζόμενους και στις καίριες στιγμές να στηρίζουν τις κυβερνητικές επιλογές. Χρειαζόμαστε όμως επιμόρφωση, μπορεί να παίζονται άλλα παιχνίδια αλλά τουλάχιστον να έχουμε αυτό το κέρδος.
Καταρχάς είναι θέμα αξιοπρέπειας να μην αποδεχτούμε αυτό το ρόλο για το σωματείο μας. Να μην επιτρέψουμε τη μετάλλαξή του σε κρατικοδίαιτο φορέα, μεταλλάσσοντας τη φυσιογνωμία του, πράγμα που θα βρούμε σύντομα μπροστά μας όταν θα το χρειαζόμαστε. Το σωματείο πρέπει να στηρίζεται οικονομικά στα μέλη του ώστε να μπορεί να είναι ανεξάρτητο και να παλεύει για τα συμφέροντά τους.Ο καθένας μας επίσης χρειάζεται να απορρίψει ένα τέτοιο ρόλο για το εαυτό του, να μη δικαιώσει το γνωστό «όλοι μαζί τα φάγαμε». Όπως είπαμε και πιο πάνω το πρόγραμμα υποτίθεται ότι αποσκοπεί στο να μελετήσει κάθε επιχείρηση χωριστά και να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της. Έτσι κι αλλιώς λοιπόν δεν πρόκειται απλά για πρόγραμμα κατάρτισης, τέτοια προγράμματα υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και η ΕΚΦΑ συμμετέχει οργανώνοντας σεμινάρια με συγκεκριμένο κάθε φορά περιεχόμενο. Στα οποία συμμετέχει και η Αγωνιστική Συνεργασία ορίζοντας μάλιστα κάποιες φορές και το περιεχόμενό τους παρά τον τρόπο που οργανώνονται (ΚΕΚ ΓΕΣΕΒΕ) κι ας μην είναι αυτός που θα θέλαμε. Εύκολα μπορεί κάποιος να καταλάβει οτι το πρόγραμμα μπορεί, υπό πολλές προϋποθέσεις, να έχει αποτέλεσμα σε μια μεγάλη επιχείρηση. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου οτι επιχειρήσεις με πάνω από 20 άτομα (υπάρχει τέτοια στον κλάδο μας;) μπορούν να τα οργανώσουν μόνες τους χωρίς τη μεσολάβηση κάποιου σωματείου, βάζοντας και με αυτό τον τρόπο ζεστό χρήμα στα ταμεία τους.
Αν παρ’ όλα αυτά κάποιος πιστεύει ότι μια μελέτη θα τον βοηθούσε να αναπτύξει τη δουλειά του θα πρέπει να έχει υπ όψη του οτι τα κριτήρια της κάθε μελέτης είναι διαφορετικά και μάλιστα τόσο υποκειμενικά που πρακτικά το αποτέλεσμα της μελέτης μπορεί να είναι εξαρχής ορισμένο. Πάει περίπατο λοιπόν κάθε επιστημονικότητα της μελέτης. Όσο για τις αιτίες  της κρίσης, αυτές έτσι κι αλλιώς δεν αντιμετωπίζονται με μελέτες. Εντάξει λοιπόν ως εδώ, με τα 1500 ευρώ τι ακριβώς συμβαίνει; Όπως είπαμε στην αρχή, στελέχη του χώρου και υποψήφιοι στις εκλογές της ΕΚΦΑ, έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα να ενημερώσουν τα μέλη μας για την ευκαιρία να πάρουν χρήματα. Αρχικά το ποσό οριζόταν στα χίλια ευρώ ενώ πλησιάζοντας στις εκλογές έγινε χίλια πεντακόσια ( άραγε θα μεγαλώσει κι άλλο ως τη μέρα των εκλογών;...). Πώς θα τα πάρουν αυτά τα χρήματα; Παρακολουθώντας 200 (ή 300 ...) ώρες σεμιναρίων και εισπράττοντας 5 ευρώ για την κάθε ώρα. Μα οι περισσότεροι είμαστε αυταπασχολούμενοι, αν υπολογίσουμε τις ώρες που θα χρειαστεί να κλείσουμε τα μαγαζιά μας προκειμένου να παρακολουθήσουμε τα σεμινάρια το κόστος θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερο..... Εκτός κι αν δε χρειαστεί να τα παρακολουθήσουμε αλλά απλά θα βάλουμε μια υπογραφή. Οπότε ερχόμαστε στο αρχικό «όλοι μαζί τα φάγαμε»...
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΨΟΥΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ, ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΝ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΛΙΣΒΕΡΙΣΙ.ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟΝ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΚΦΑ .....
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΩΝ 
http://agosynfoto.blogspot.com/

Περι δια βιου εκπαιδευσης, δια βιου πιστοποιησης και οι φωτογραφοι.Την ζωη μας ολη...

απο το μπλοκ της αγωνιστικης συνεργασιας φωτογραφων

http://agosynfoto.blogspot.com/

Διά βίου αμόρφωτοι

Η «Διά Βίου Μάθηση» έχει χαρακτηριστεί από την κυβέρνηση «εθνικός στόχος». Προχτές διοργανώθηκε ολόκληρη «τελετή» για την πρώτη συνεδρίαση του «Συμβουλίου Διά Βίου Μάθησης και σύνδεσης με την απασχόληση» (ΣΕΒ, ΓΣΕΕ κ.ά.), όπου μίλησε και ο πρωθυπουργός. Το υπουργείο Παιδείας παρήγγειλε και «μοίρασε» δημοσκόπηση, για να αποδείξει ότι πρέπει να ενισχυθεί η «Διά Βίου Μάθηση» στη χώρα μας. Παρ' όλα αυτά - σύμφωνα με τη δημοσκόπησή τους - πάνω από 70%, στην ουσία, δε γνωρίζει περί τίνος πρόκειται.

Τι είναι, τελικά, αυτή η «Διά Βίου Μάθηση»; Ενας σχεδιασμός που ξεκινά από αλλαγές στην εκπαίδευση, όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, με αντικατάσταση της μόρφωσης από διάφορες καταρτίσεις, και φτάνει ως τη διαμόρφωση ενός εργατικού δυναμικού, που θα 'ναι εφ' όρου ζωής αμόρφωτο και θα κυνηγά διάφορα χαρτιά, που να πιστοποιούν ότι κάτι έμαθε εδώ και κάτι παραπέρα. Το πρώτο που κάνουν σ' αυτήν τη διαδικασία είναι να αφαιρέσουν από την εκπαίδευση την ίδια την ουσία της, δηλαδή τη μόρφωση των ανθρώπων. Ταυτόχρονα, συνδέουν την εκπαίδευση με τις ανάγκες των καπιταλιστών. Το στόχο τον περιέγραψε αναλυτικά η υπουργός Εργασίας: Ενας νέος «θα χρειαστεί στη ζωή του να αλλάξει ίσως επάγγελμα κάτω απ' τις σημερινές συνθήκες τέσσερις και πέντε, αν όχι περισσότερες, φορές», άρα, συμπλήρωσε, «προετοιμάζουμε τον νέο άνθρωπο, τον εργαζόμενο να προσαρμοστεί σε αυτές τις αλλαγές που γίνονται». Γιατί; Το κεφάλαιο παράγει για το κέρδος, επενδύει όπου βγάζει μεγαλύτερο κέρδος, επομένως άλλοι τομείς συρρικνώνονται, άλλοι ενισχύονται, αναδιαρθρώνεται η παραγωγή σε έναν κλάδο, μιαν επιχείρηση κ.λπ. Αυτή η κινητικότητα απαιτεί τέτοιες αλλαγές. Ετσι, ο αυριανός εργαζόμενος, που μπορεί να έχει σπουδάσει, π.χ., μηχανικός, κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να εργαστεί σε άλλη δουλειά που δεν έχει σχέση με το αντικείμενο που σπούδασε. 'Η θα χρειαστεί να αλλάξει ειδικότητα στον ίδιο εργοδότη ή στον ίδιο κλάδο. 'Η θα χρειάζεται να χρησιμοποιείται σε διαφορετικές ειδικότητες στην ίδια επιχείρηση. Γι' αυτό χρειάζεται πολυκατάρτιση, επανακατάρτιση. Και, κυρίως, να είναι φτηνός. Ωθούν στην απόσπαση του πτυχίου από τα επαγγελματικά δικαιώματα, ανοίγουν το δρόμο μείωσης των εισαγόμενων στα ΑΕΙ και δημιουργίας φτηνών καταρτισμένων εργατών.

Πρόκειται για επιβολή μιας νέας κατάστασης, που συνδέεται άμεσα με τις απαιτήσεις των μονοπωλίων για τις εργασιακές σχέσεις και τον «τύπο» του «νέου» εργαζόμενου. Η κατάρτισή του δεν προκύπτει από κάποιο πτυχίο, αλλά από ένα σύνολο πιστοποιητικών και «βεβαιώσεων», τη λεγόμενη πιστοποίηση προσόντων μέσα από διάφορα προγράμματα, το οποίο θα ανανεώνεται διαρκώς και η πιστοποίηση θα δίνεται από τους επιχειρηματίες με βάση τις εκάστοτε απαιτήσεις τους.

Οι αναδιαρθρώσεις που προωθούνται συνολικά στο σχολείο και το πανεπιστήμιο έχουν άμεση σχέση με τη «Διά Βίου Μάθηση». Το εκπαιδευτικό σύστημα, η κάθε δομή εκπαίδευσης έχει μια κυρίαρχη λογική: Δε μορφώνουμε, αλλά πουλάμε «χρηστικές» γνώσεις και πληροφορίες, που χρειάζεται η "αγορά"». Με λίγα λόγια, ο μαθητής θα μαθαίνει λειψά τη Γλώσσα, τα Μαθηματικά ή την Ιστορία, αλλά θα έχει «δραστηριότητες» για την αξία της επιχειρηματικότητας. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές δε θα έχουν προγράμματα σπουδών με επιστημονική συνοχή, αλλά μενού με μια «σούπα» γνώσεων, που θα μπορεί να προσαρμοστεί και σε διάφορα αντικείμενα. Να γιατί η «Διά Βίου Μάθηση» θα είναι ο εφιάλτης των εργαζομένων και παράδεισος των εργοδοτών!

Πηγή: Εφημερίδα Ριζοσπάστης

Η Αγωνιστική Συνεργασία Φωτογράφων για τη λεγόμενη “πιστοποίηση”

Πολύς λόγος γίνεται πάλι το τελευταίο διάστημα σχετικά με τα προγράμματα πιστοποίησης και μάλιστα όχι μόνο στο δικό μας κλάδο αλλά και ευρύτερα, σε άλλους κλάδους επαγγελματιών αλλά και άλλων εργαζομένων. Προτείνοντάς την μάλιστα ως μία λύση για τοξεπέρασμα της κρίσης.

Κατά την πρόσφατη ετήσιας συνέλευση της ΠΟΦ αφιερώθηκε σημαντικό μέρος της στη συζήτηση σχετικά με τέτοια προγράμματα που παρέχουν ιδιωτικοί φορείς ή άλλες επιχειρήσεις με την προκάλυψη ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι στην πραγματικότητα αυτά τα προγράμματα, ποιός τα προωθεί, ποιός κερδίζει, ποιος είναι ο στόχος τους και τελικά κατά πόσο τα έχουμε ανάγκη επαγγελματίες και εργαζόμενοι;

Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '90 έχει μπει σε εφαρμογή η πολιτική της ΕΕ για τη λεγόμενη δια βίου κατάρτιση η οποία αποτελεί μέρος της προσπάθειας που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια για ελαστικοποίηση της εργασίας. Ήταν η εποχή που άρχισε να αποσύρεται ο όρος “εργασία” με όσα κατοχυρωμένα δικαιώματα αυτή συνεπάγεται (8ωρο, 5ήμερο, άδειες, επιδόματα κλπ) και τη θέση της πήρε ο όρος “απασχόληση” οπου ως απασχολούμενος λογίζεται καθένας που μπορεί να εργάζεται με οποιαδήποτε μορφή ελαστικής εργασιακής σχέσης ακόμη και για μία ώρα τη βδομάδα.

Στα πλαίσια της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του Κεφαλαίου προωθήθηκε η δια βίου κατάρτιση, προκειμένου να μπορεί αυτό να βρίσκει εργαζόμενους ανάλογα με τις κατά καιρούς επιλογές του (επενδύσεις σε άλλους τομείς της οικονομίας κλπ). Βέβαια εδώ χρειάζεται να επισημάνουμε οτι, όπως έχει επιβεβαιώσει η ίδια η ζωή, πρόκειται για εκμάθηση ορισμένων δεξιοτήτων προκειμένου, και σε συνδυασμό με την ελαστικοποίηση της εργασίας, να παρέχει φθηνό, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό προκειμένου να εξυπηρετούνται τα διάφορα κατά καιρούς επιχειρηματικά σχέδια ενώ συχνά καταλήγει απλά να μοιράζει ανεκπλήρωτες ελπίδες για εργασία σε μακροχρόνια άνεργους, πολύ περισσότερο που αυτά συμβαίνουν στο περιβάλλον της άναρχα αναπτυσόμενης καπιταλιστικής οικονομίας. Απαξιώνοντας παράλληλα τα πτυχία των αντίστοιχων σχολών, υποχρεώνοντας τους απόφοιτους να περνούν από εξετάσεις για κάθε επιμέρους τομέα του επαγγέλματος που σπούδασαν, προκειμένου να πιστοποιήσουν οτι γνωρίζουν αυτό για το οποίο ξόδεψαν κάποια χρόνια της ζωής τους και για το οποίο εξετάστηκαν με επιτυχία.

Σε ένα τέτοιο γενικό πλαίσιο εντάσεται και η κατάρτιση των επαγγελματιών αφού και εκείνοι έχουν το δικό τους μερίδιο στη διαδικασία της παραγωγής, εργαζόμενοι κατά κανόνα δορυφορικά σε ότι αφορά την υλοποίηση των διάφορων μεγάλων επιχειρηματικών σχεδίων.

Για την υλοποίηση της δια βίου κατάρτισης στήθηκαν με χρήματα από προγράμματα της ΕΕ τα κάθε είδους ΚΕΚ.

Τεράστια ποσά διατίθενται σε αμφίβολης ποιότητας προγράμματα κατάρτισης την ίδια στιγμή που οι δαπάνες για τη δημόσια Παιδεία μειώνονται δραματικά. Χρήματα που πλέον γνωρίζουμε πολύ καλά οτι εκτός από την υπονόμευση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, χρησιμοποιήθηκαν για εξαγορά συνδικαλιστικών στελεχών, για τον έλεγχο και την ενσωμάτωση των συνδικάτων, πέρα από την καλλιέργεια αυταπατών στους εργαζόμενους σε ότι αφορά τα ίδια τα αποτελέσματα αυτής της κατάρτισης.

Ένα ακόμη σημείο που χρειάζεται να επισημάνουμε έχει να κάνει και με την οικονομική συμμετοχή του καταρτιζόμενου. Ενώ συχνά αυτά τα προγράμματα ήταν επιδοτούμενα όταν ξεκινούσαν, γεγονός που αποτέλεσε βασικό επιχείρημα σε ότι αφορά την προώθησή τους, σήμερα όλο και συχνότερα γίνονται με πληρωμή από τη μεριά του καταρτιζόμενου, εν μέρει ή εξ ολοκλήρου.

Μη μας διαφεύγει οτι πρόκειται για πιστοποιήσεις δεξιοτήτων κι όχι για πιστοποίηση επαγγελμάτων. Εάν για παράδειγμα ένας φωτογράφος θελήσει να συμμετέχει, θα χρειαστεί άλλη πιστοποίηση για διαφημιστική φωτογραφία, μια άλλη για αρχιτεκτονική φωτογραφία, για γάμο, για φωτογραφίες βιομετρικού τύπου κ.ο.κ και μάλιστα θα χρειάζεται αυτές τις πιστοποιήσεις να τις ανανεώνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η χαρά των επιχειρηματιών της εκπαίδευσης...

ή αλλιώς μάζευε χαρτιά δίχως αντίκρυσμα αφού τελικά το αποτέλεσμα είναι αυτό που κρίνει τη δυνατότητα του καθένα αν μπορεί να φέρει σε πέρας μια εργασία.

Τι προτείνουμε σχετικά με την επαγγελματική εκπαίδευση

Εμείς λέμε οτι η εκπαίδευση και μετεκπαίδευση εργαζόμενων κι επαγγελματιών πρέπει να αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους και να παρέχετε σε όλους δωρεάν μέσα στα πλαίσια του εκπαιδευτικού συστήματος υπό την ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας.

Η τεχνική εκπαίδευση πρέπει να γίνεται μέσα απο ένα δίκτυο τεχνικών σχολών που θα παρέχουν όλες τις αναγκαίες σύγχρονες γνώσεις και θα χρηματοδοτούνται από το κράτος για αυτό το σκοπό.

Είμαστε αντίθετοι με την οποιασδήποτε μορφής εμπορευματοποίηση της παιδείας.

Σε ότι αφορά τα επαγγελματικά σεμινάρια έχουμε από καιρό προτείνει στην ΠΟΦ και την ΕΚΦΑ να έρθουν σε επαφή με τα ΤΕΙ φωτογραφίας ώστε να εξετάσουμε τη δυνατότητα πραγματοποίησής τους από το μοναδικό ανώτατο δημόσιο εκπαιδευτικό φορέα του κλάδου που υπάρχει στη χώρα μας.

Η δημιουργία και διαχείριση ΚΕΚ φωτογράφων από τη μεριά της ΠΟΦ μας βρήκε αντίθετους από την πρώτη στιγμή γιατί δεν αλλάζει στο ελάχιστο τη μορφή πραγματοποίησης αυτών των προγραμμάτων. Εκτός αυτού υπάρχει η διεθνής και ελληνική εμπειρία από τη διαχείριση κονδυλίων από συνδικαλιστικούς φορείς που όπως αναφέρθηκε άλλους σκοπούς εξυπηρετεί.

Περι φωτογραφικης εκπαιδευσης, δια βιου, πιστοποιημενης, και οχι μονο...

με την ευκαιρια της ανακοινωσης της Αγωνιστικης Συνεργασιας φωτογραφων
δειτε και ενα παλαιοτερο αρθρο και παρομοια ανακοινωση πριν 2 χρονια.
http://eteriafotografizontas.blogspot.com/p/blog-page.html

Προτασεις
........................
ΑΝΑΘΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΩΝ ΤΕΙ
ενδεχομενως και με αλλους τομεις/ειδικοτητες (πχ αρχειακη φωτογραφια)
ΑΝΑΘΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΙΕΚ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ με το κυριωτερο να ενταχτουν ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΒΑΘΜΙΔΑ , αξιους δασκαλους καθηγητες επαγγελματιες του χωρου, με συγχρονους εξοπλισμους και αντιστοιχο εποπτικο και διδακτικο υλικο και κα.
(καθως σε ολα τα τμηματα εκπαιδευσης που εχουν κυριαρχη την φωτογραφια)
ΕΠΙΣΗΣ ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ οσο αφορα την περιφημη δια βιου εκπαιδευση.
Να καταστει δυνατο μεσω ειδικων προδιαγραφων/απαιτησεων σε αξιους επαγγελματιες να μπορουν να γραφτουν στις Ανωτατες Φωτογραφικες Σχολες.
ΑΥΤΗ ειναι μια σωστη συγχρονη ΔΙΑ ΒΙΟΥ εκπαιδευση και οχι τα σεμιναριακια.
ΜΑΝΟΛΗΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

παραγραφο απο το κείμενο του 2007 της Ανακοίνωσης της Αγωνιστικής Συνεργασίας Φωτογράφων για το συνέδριο της ΠΟΦ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΜΑΣ

................ Ολοκληρωμένη δημόσια και δωρεάν αναβαθμισμένη τεχνική εκπαίδευση, με σύγχρονες υποδομές εργαστηρίων, ενταγμένη στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κατάργηση της ψευτοκατάρτισης των ΙΕΚ-ΚΕΚ. Ειδικώτερα διεκδικούμε, για την δημιουργία μιας νέας φωτογραφικής τεχνικής δημόσιας εκπαίδευσης την άμεση συνεργασία από εξιδικευμένα στελέχη του φωτογραφικού επαγγελματικού χώρου και με αντίστοιχη δυνατότητα ελέγχου.
Να υπάρχουν διαφανείς διαδικασίες αξιολόγησης και πρόσληψης των διδασκόντων.
Η αναγκαία μετεκπαίδευση να γίνεται μόνο με ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας.
Σε ένα κλάδο που τα τελευταία χρόνια θίγεται άμεσα από τις εξελίξεις της τεχνολογίας, απαιτούμε από την πολιτεία να αναλάβει το κόστος της επιμόρφωσης των φωτογράφων στις διαρκείς αλλαγές που έχουν να αντιμετωπίσουν. Επιδοτήσεις στους αυταπασχολούμενους προκειμένου να μπορούν να διαθέσουν χρόνο από τη δουλιά τους με ότι απώλεια εισοδήματος αυτό συνεπάγεται.Ειδική μέρυμνα για συναδέλφους που βρίσκονται στα τελευταία χρόνια πριν τη σύνταξη για την εκπαίδευσή τους. Επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών τους.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΩΝ

αποσπασμα απο την
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΩΝ
Οι εκλογές φέτος στο σωματείο μας πραγματοποιούνται κάτω από τις δυσκολότερες συνθήκες που έχουν υπάρξει στη μεταπολεμική περίοδο για όλους τους αυτοαπασχολούμενους αλλά και για τον κλάδο μας.
................................................................................................

Επιμόρφωση των συναδέλφων
Η ΠΟΦ εκμεταλλευόμενη την τεράστια ανάγκη επιμόρφωσης που έχει ο κλάδος μας, εφαρμόζουν πολιτικές που στρέφουν τον κλάδο μας προς την ιδιωτική εκπαίδευση των ΚΕΚ της αρπαχτής και των επιδοτήσεων. Η δική μας θέση ήταν από την αρχή σαφής και συγκεκριμένη: Κατάρτιση επιστημονικών προγραμμάτων επιμόρφωσης στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα και ένταξη σε αυτά όλων των συναδέλφων, δωρεάν και χωρίς προϋποθέσεις και απαγόρευση κάθε εκπαιδευτικής δραστηριότητας των συνδικαλιστικών φορέων, για αποφυγή δημιουργίας πελατειακών σχέσεων.

Για το πολυσυζητημένο θέμα της πιστοποίησης
Σαν επαγγελματίες φωτογράφοι έχουμε ξοδέψει απίστευτα ποσά σε εξοπλισμό και τεχνογνωσία τόσα χρόνια. Οι πολυεθνικές του κλάδου μας αφού μας πούλησαν τη νέα τεχνολογία πανάκριβα, αφού μας πούλησαν τις αναβαθμίσεις της, αφαίρεσαν από τις επιχειρήσεις μας πλήρως το εμπορικό κομμάτι και προώθησαν μέρος των εκτυπώσεων μας στα πολυκαταστήματα κάθε είδους.
Τώρα με τη στήριξη μερίδας των συνδικαλιστών μας και σε συνεργασία με τα ιδιωτικά πλέον πανεπιστήμια, έρχονται να μας πουλήσουν χαρτιά Α4 προς 250€ έκαστο που θα λένε ότι είμαστε φωτογράφοι συγκεκριμένης δεξιότητας και για χρονική διάρκεια 3 ετών.
Μπορείτε να φανταστείτε τους πελάτες μας να ζητάνε την πιστοποίηση πριν από κάθε βάπτιση ή γάμο; Η πιστοποίηση που προτείνουν το μόνο αποτέλεσμα που φέρνει είναι η κάρτα εξόδου προς το ταμείο ανεργίας, και δεν έχει καμιά σχέση με ένα πτυχίο που θα προκύπτει από μια εκπαιδευτική διαδικασία όπως την προτείναμε παραπάνω. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού. Στόχος είναι η συγκέντρωση της δουλείας στις μεγάλες εταιρίες.
Η μόνη πιστοποίηση στο σύστημα που ζούμε είναι η δουλειά μας η αξιοπιστία μας το κατάστημά μας και η σχέση μας με τους πελάτες.
...............συνεχεια
http://agosynfoto.blogspot.com/2011/01/blog-post.html
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΩΝ
Τα χειρότερα έρχονται και για να σταθούμε όρθιοι στην καταιγίδα πρέπει να είμαστε ενωμένοι και δυνατοί

ΤΥΝΗΣΙΑ 2011 η αλλαγη

http://www.antinews.gr


http://www.anarkismo.net


http://www.onalert.gr

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ‘CONGO IN LIMBO’ του Cédric Gerbehaye

Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (ΛΔΚ), η Διεθνής Αμνηστία παρουσιάζει την έκθεση φωτογραφίας ‘Congo in Limbo’ του βέλγου φωτογράφου Cédric Gerbehaye, η οποία θα διαρκέσει από τις 20 έως και τις 30 Ιανουαρίου 2011, στη Γκαλερί Μ55 (Μαυρομιχάλη 55, Εξάρχεια).

Εγκαίνια έκθεσης: Πέμπτη, 20 Ιανουαρίου, ώρα 19:00
Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα - Παρασκευή, 18:00 - 21:00 και Σάββατο - Κυριακή, 10:00 -14:00
Για τη δουλειά του αυτή, ο Cédric Gerbehaye έχει τιμηθεί με τα βραβεία Τhe World Press Photo, Τhe Olivier Rebbot Award of the Overseas Press Club of America και The Amnesty International Media Award.
Η διοργάνωση υλοποιείται από την τοπική ομάδα 76 του ελληνικού τμήματος
της Διεθνούς Αμνηστίας.
Η κατάσταση που επικρατεί έως σήμερα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ)
Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της από το Βέλγιο, το 1960, δεν γνώρισε ποτέ πραγματικά την ειρήνη. Ανταρσίες, αποσχιστικά κινήματα, πολύχρονο στρατιωτικό καθεστώς, διαφθορά, καθώς και εισβολές συνεχίζουν να σημαδεύουν την ιστορία της. Από το 1998 έως το 2003 βίωσε την πιο αιματηρή σύγκρουση μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία ονομάστηκε «ο Αφρικανικός Παγκόσμιος Πόλεμος», με εκατομμύρια θύματα.
Η ΛΔΚ δεν έχει συνέλθει από τις άμεσες επιπτώσεις του πολέμου, αλλά και τις συνεχιζόμενες εχθροπραξίες. Η διεθνής κοινότητα αδυνατεί μέχρι σήμερα να μεσολαβήσει αποτελεσματικά ανάμεσα στις συγκρουόμενες ομάδες και να βοηθήσει τον άμαχο πληθυσμό. Τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται συστηματικά, καθώς η στρατολόγηση παιδιών και οι βιασμοί είναι συνήθης πρακτική, ενώ κάθε μήνα χάνονται περίπου 45.000 άνθρωποι. Το μεγαλύτερο ποσοστό των θανάτων οφείλεται στην ελονοσία, την πνευμονία, τη διάρροια και τον υποσιτισμό. Τον Δεκέμβριο του 2006, ο Τζόσεφ Καμπίλα έγινε ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της ΛΔΚ. Όμως, παρά τις εθνικές εκλογές, την ειρηνευτική συμφωνία του 2002 και τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ (MONUC), οι μάχες ανάμεσα στο στρατό του Κονγκό, ομάδων ανταρτών, ομάδων από τη Ρουάντα, ανταρτών Μάι-Μάι και άλλων ενόπλων ομάδων συνεχίζονται. Η ΛΔΚ είναι μια χώρα πλούσια σε μεταλλεύματα όπως κοβάλτιο, χαλκός, χρυσός, διαμάντια, ασήμι, κασσίτερο και ταντάλιο που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία κινητών τηλεφώνων, ηλεκτρονικών υπολογιστών και πάσης φύσεως συσκευών. Μια από τις βασικές αιτίες των συγκρούσεων στη ΛΔΚ είναι ο έλεγχος των φυσικών πόρων στο ανατολικό τμήμα της. Το κράτος αδυνατεί να επιβάλει τον έλεγχό του στον τομέα της εξόρυξης και πολλά ορυχεία βρίσκονται υπό τον έλεγχο λιποτακτών του εθνικού στρατού ή άλλων ενόπλων ομάδων. Η εξάπλωση της μόλυνσης από τον ιό HIV (AIDS) στο ανατολικό Κονγκό είναι στενά συνδεδεμένη με τους μαζικούς βιασμούς που διαπράττονται από όλες τις ένοπλες δυνάμεις της περιοχής. Κατά τη διάρκεια των ενόπλων συγκρούσεων στο Ανατολικό Κονγκό, δεκάδες χιλιάδες γυναίκες, άντρες και παιδιά έχουν πέσει θύματα συστηματικών βιασμών και σεξουαλικών επιθέσεων. Τα θύματα, αν και υποφέρουν από τραυματισμούς, μεταδοτικές ασθένειες και ψυχολογικά προβλήματα, είτε δεν έχουν πρόσβαση, είτε αρνούνται την ιατρική φροντίδα, λόγω της κοινωνικής προκατάληψης που τα στιγματίζει. Πολλές γυναίκες έχουν εγκαταλειφθεί από τους συζύγους τους, με αποτέλεσμα να καταδικάζονται αυτές και τα παιδιά τους σε ακραία φτώχεια. Παράλληλα, ζουν υπό το διαρκή φόβο νέων επιθέσεων ή αντιποίνων, στην περίπτωση που κατονομάσουν τους δράστες.
Η Διεθνής Αμνηστία πιστεύει ότι η συνεχιζόμενη βία στο ανατολικό τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό πηγάζει άμεσα από την αποτυχία της κυβέρνησης και της διεθνούς κοινότητας να τερματίσουν τα συνεχιζόμενα εγκλήματα και να αποδώσουν δικαιοσύνη στα θύματα. Η Διεθνής Αμνηστία απαιτεί την προστασία των αμάχων. Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, αυτό σημαίνει ενίσχυση της διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης MONUC (η μεγαλύτερη ειρηνευτική αποστολή του ΟΗΕ στον κόσμο, με 17.000 προσωπικό) και διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του έργου της. Σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, μια βιώσιμη και ασφαλής λύση για το λαό του ανατολικού τμήματος της ΛΔΚ μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν οι ένοπλες ομάδες αφοπλιστούν, σταματήσει η εξάπλωση των όπλων και αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η ατιμωρησία. Η δικαιοσύνη και η λογοδοσία είναι ζωτικής σημασίας για να σπάσει ο κύκλος των επαναλαμβανόμενων μαζικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.




Γραφείο Τύπου και Προβολής
www.amnesty.org.gr

Γκαλερί Μαυρομιχάλη 55 (Μ55)

http://www.m55projects.gr/m55/?lang=el

Η γκαλερί Μαυρομιχάλη 55 (Μ55), λειτουργεί από το χειμώνα του 2005 ως ένας ανεξάρτητος φωτογραφικός χώρος. Έχοντας τη φωτογραφία σαν κύριο –αν όχι αποκλειστικό- τρόπο επικοινωνίας με το κοινό, φιλοδοξεί να ασχοληθεί με τη σύγχρονη κοινωνία (το άτομο και το σύνολο), τον πολιτισμό (τις άλλες τέχνες και την ίδια τη φωτογραφία), το περιβάλλον (του εσώτερου εαυτού μας και του περιβάλλοντός του χώρου), την ουσία και το περιτύλιγμα.

www.m55.gr

The Athens House of Photography

Ένας καινούριος χώρος τέχνης στο κέντρο της Αθήνας, με αποκλειστικό αντικείμενο την φωτογραφία.Στη γωνία Κεραμέων και Ελευσινίων, δίπλα στη πλατεία Καραισκάκη δημιουργήθηκε το «The Athens House of Photography”, ένας πολυχώρος φωτογραφίας ο οποίος θα περιλαμβάνει εκθεσιακό χώρο, βιβλιοπωλείο, βιβλιοθήκη και print sales, και στον οποίο θα διοργανώνονται σεμινάρια, παρουσιάσεις και προβολές. Στα εγκαίνια του “The Athens House of Photography” εγινε μια σημαντική εκδήλωση. Τρεις από τους πιο γνωστούς Έλληνες φωτογράφους, ο Νίκος Οικονομόπουλος, ο Κωνσταντίνος Μάνος και ο Γιάννης Δήμου, διαθέτουν τα έργα τους προς πώληση και μέρος των εσόδων θα διατεθεί για τους σκοπούς της ActionAid. Η έκθεση παρουσιάζεται σε συνεργασία με την Apeiron Photos και χορηγός επικοινωνίας είναι το περιοδικό Έψιλον.

The Athens House of Photography προσφέρει:
Εκθεσιακό χώρο
Print Sales
Βιβλιοπωλείο / βιβλιοθήκη (λευκώματα, σπάνιες εκδόσεις, αφίσες και ημερολόγια)
Σεμινάρια/Workshops
Φωτογραφικές εκδηλώσεις

Γκαλερί The Athens House of Photography, Apeiron Photos
Επικοινωνία: info@phototheatron.com
http://www.phototheatron.com/

Οταν οι λεξεις γραφουν...

Ανεξάρτητη βουλετής Σοφία Σακοράφα

" Μετατρέψατε τη Βουλή σε σωματείο σφραγίδα.
Αρνούμαι να σφραγίζω φιρμάνια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Δεν είμαι υπάλληλος, βουλευτής είμαι.
Αρνούμαι να δεχτω πρακτικές κατοχικού κοινοβουλίου,
όπου μιλούν οι εντολείς του ΔΝΤ και φιμώνονται οι εντολοδόχοι του ελληνικού λαού.
Αρνούμαι να παρεβρεθώ σε αυτή την παρωδία.
Τούτες τις ώρες γράφεται ιστορία.
Ιστορία ενδοτισμού απο την μία αλλά και αντίστασης απο την άλλη"

«WHICH SIDE ARE YOU ON FEST» - Για μια τέχνη αντίστασης στο πλευρό των εργαζομένων.

3o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ- "WHICH SIDE ARE YOU ON FEST"-Για μια τέχνη αντίστασης στο πλευρό των εργαζομένων.
11-12 Δεκέμβρη ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ (Α.Σ.Κ.Τ.), Πειραιώς 256, Αγ.Ι. Ρέντης,
«WHICH SIDE ARE YOU ON FEST» - Για μια τέχνη αντίστασης στο πλευρό των εργαζομένων.
http://techni-en-kinisei.blogspot.com/
Η Τέχνη Εν Κινήσει (ΤΕΚ) είναι μια συλλογικότητα εργαζόμενων καλλιτεχνών που προσπαθεί να συσπειρώσει μουσικούς, εικαστικούς και άλλους καλλιτέχνες και να αναπτύξει καλλιτεχνική-κινηματική δράση στο πλευρό των εργαζομένων.Κατά τη διάρκεια του 3^ου Φεστιβάλ Εν Κινήσει θα πραγματοποιηθούν 2 κεντρικές συζητήσεις, μία κάθε μέρα, προσεγγίζοντας ζητήματα ως προς τη σχέση των μουσικών με το κίνημα των εργαζομένων και τη θέση των καλλιτεχνών στην παραγωγική διαδικασία.Στο μουσικό μέρος του Φεστιβάλ συμμετέχουν σημαντικοί καλλιτέχνες/συγκροτήματα της σύγχρονης αθηναϊκής σκηνής. Πολλοί από τους καλλιτέχνες έχουν «γράψει» υλικό με άξονα το περιεχόμενο του συγκεκριμένου φεστιβάλ. Θα εμφανιστούν (κατά σειρά εμφάνισης):

Σάββατο 11/12: Echo Tattoo, Lady Vanishes, Three way plane, Common I και theBliss.

Κυριακή 12/12: Υπεραστικοί, Παράξενος, MC Yinka, EleKtroBalKana, Σπύρος Γραμμένος και Xatzifrageta.

Οι συναυλίες ξεκινούν το Σάββατο στις 9.30 μ.μ., ενώ την Κυριακή στις 8.30 μ.μ. Κατά τη διάρκειά τους θα γίνουν σύντομες παρεμβάσεις-χαιρετισμοί από εκπροσώπους σωματείων, επιτροπών αλληλεγγύης, οργανώσεων μεταναστών κ.α.

Στο 3^ο Φεστιβάλ της ΤΕΚ θα συμμετάσχουν, επίσης, με έργα τους 13 εικαστικοί και φωτογράφοι. Οι δουλειές και τα έργα των καλλιτεχνών εντάσσονται στο γενικό κοινωνικοπολιτικό σκεπτικό του Φεστιβάλ και κάποια από αυτά έχουν δημιουργηθεί ειδικά γι' αυτό. Η Έκθεση περιλαμβάνει φωτογραφία, γλυπτική και ζωγραφική. Με αλφαβητική σειρά, συμμετέχουν :

Αγγελάκης Γιώργος, Ακύλα Έλενα, Αλεξάκης Γιάννης, Βολανάκης Αντώνης, Ευθυμίου Τζίμης, Ζώντας Φώτης, Θεοδόσης Δημήτρης, Λαγουδιανάκης Γιώργος, Μάγδα Ταμάμ, Τσακίρης Σπύρος, Τσουλούφη Άννα, Χαλάτσης Δημήτρης, Χανδέλης Στέφανος, Χριστόπουλος Κώστας.

Ως εργαζόμενοι καλλιτέχνες, οι συμμετέχοντες/ουσες στην ΤΕΚ αποφασίζουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να στρέψουμε τη ματιά μας προς τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα και να πάρουμε θέση στο πλευρό του κόσμου της εργασίας, ενάντια στο κεφάλαιο και την επίθεση που αυτό εξαπολύει.

Στη συνειδητοποίηση, ακριβώς, της ταξικής μας θέσης μπορεί να αποδοθεί η επιλογή της διοργάνωσης ενός τέτοιου θεματικού φεστιβάλ για μια τέχνη αντίστασης στο πλευρό των εργαζομένων.

http://www.youtube.com/watch?v=lTdgk03MGJ4

24γραμματα. Ηλεκτρονικο περιοδικο για τη Γλωσσα, την Ιστορια και τον Πολιτισμο.Ειδικο αφιερωμα στη Φωτογραφια.

24γραμματα.
Ηλεκτρονικο περιοδικο για τη Γλωσσα, την Ιστορια και τον Πολιτισμο.

Η λεξη της εβδομαδας απο τα 24γραμματα:
Ειναι ελληνικο επωνυμο ο Παπαρατσι(< Παπασαρατσης); Παρουσιαση με λιγα λογια: Η ιστορια της παγκοσμιας, πλεον, λεξης παπαρατσι (ιταλ. paparazzi) ξεκινησε, το 1959, απο τον Ιταλο σκηνοθετη Federico Fellini, κατα τη διαρκεια των γυρισματων της ταινιας "Γλυκια Ζωη" (La Dolce Vita). O Fellini απεδωσε αυτο το παρατσουκλι σε εναν απο τους φωτορεπορτερ της ταινιας του, με αποτελεσμα να διαδοθει παγκοσμιως και να προσδιοριζει τον "αδιακριτο φωτορεπορτερ"
Τι σημαινει, ομως, το ονομα παπαρατσι και ποια ειναι η σχεση του με την Ελλαδα;Ο καθηγητης Μπρουνο Μιλιορινι αναφερει οτι ο Φελινι δανειστηκε αυτο το ονομα απο το μυθιστορημα του Αγγλου George Gissing (1857-1903) "by the Ionian sea", το οποιο ειχε γραφτει το 1901, αλλα μεταφραστηκε στα Ιταλικα το 1957. Στο εργο αυτο ο Gissing αναφερει για καποιον ξενοδοχο στο Καταντζαρο με το ελληνικο ονομα Papasaratsis (: prete sellaio, παπας-σελοποιος). Αυτο το ονομα αρεσε στο Φελινι και το εδωσε σε ενα απο τους φωτογραφους της ταινιας του. O Παπασαρατσης (στα ελληνικα γνωστο και το επωνυμο Παπασαμαρας), λοιπον, κατεληξε να γινει ο γνωστος μας παπαρατσι. Στα 24grammata.com υπαρχουν περισσοτερες λεπτομερειες καθως και η αγγλικη, γερμανικη, ιταλικη βιβλιογραφια. (Γιωργος Δαμιανος).

Για περισσοτερα στο: www.24grammata.com.

Ειδικο αφιερωμα στη Φωτογραφια.

26 αρθρα στις 2 πρωτες σελιδες

1. Η γλωσσα της εικονας (Γ. Μπαμπινιωτης)
2. Λογος και Φωτογραφια (Πλατων Ριβελλης)

3. Φωτογραφια και Λογοτεχνια (Ριτσος – Επιταφιος).
4. O Φωτογραφος Aνδρεας Eμπειρικος.
5. Nelly’s, η φωτογραφικη ιστορια ενος αιωνα
6. Βουλα Παπαιωανου: Μπρος και πισω απο το Φακο, ο ανθρωπος
7. Περι οπτικης και φακων στην αρχαιοτητα
8. Φωτογραφια και Διαφημιση/δυσφημιση.
9. Οι φωτογραφιες, οι συνωμοσιες και η Σεληνη
10. Ελληνας ο φανταρος της διασημοτερης φωτογραφιας του Β' παγκοσμιου πολεμου
11. Παραποιημενες φωτογραφιες που αφησαν εποχη
12. Ο φακος, η φακη και η φακιδα
13. Ηταν Ελληνας ο Παπαρατσι (Paparazziwww.24grammata.com.

Φωτογραφιζοντας την νεα ταυτοτητα...

ΟΜΙΛΙΑ ANTOINE D’AGATA Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010 ΑΣΚΤ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΟΜΙΛΙΑ ANTOINE D’AGATA
H αστική μη κερδοσκοπική εταιρία ART/IF/ACT (www.art-if-act.com) στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών δράσεών της παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον γάλλο φωτογράφο και μέλος του φωτογραφικού πρακτορείου Magnum Photos Antoine D'Agata.
Ο Antoine D'Agata θα πραγματοποιήσει ανοιχτή ομιλία στο κοινό με ψηφιακή προβολή, η οποία θα φιλοξενηθεί στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (4 Νοεμβρίου 2010) .
Θα παρουσιαστεί μέσω ψηφιακής προβολής ένα μεγάλο μέρος του έργου του καλλιτέχνη και στη συνέχεια θα δοθεί η ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει τον καλλιτέχνη από κοντά.
Όλη η διεξαγωγή της ομιλίας θα γίνει στην αγγλική γλώσσα.
Ημερομηνία διεξαγωγής ομιλίας: Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010, ώρα 20:30
Τόπος διεξαγωγής: ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ (Πειραιώς 256, Ταύρος)
(αίθουσα Giorgio de Chiricο)
Είσοδος Ελεύθερη
Οργάνωση παραγωγής: ART/IF/ACT

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ANTOINE D’AGATA
Ο Antoine D'Agata είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους της εποχής μας. Οι εικόνες του χαρακτηρίζονται από μια έντονη και άκρως υποκειμενική εμπειρία που διευρύνει τα όρια της καταγραφικής φωτογραφίας. Το έργο του αποτελεί μία ενδοσκοπική, ενστικτώδη φωτογραφική προσέγγιση του υποσυνείδητου κόσμου του."Προσπαθώ να δημιουργήσω μια κατάσταση νομαδικών κόσμων, ατελή και προσωπική, συστηματική και ενστικτώδη, ένα σκηνικό φυσικών χώρων και συναισθημάτων εντός του οποίου είμαι ηθοποιός. Αποφεύγω να διευκρινίσω εκ των προτέρων αυτό που πρόκειται να φωτογραφίσω. Οι λήψεις γίνονται τυχαία, βάση απρόβλεπτων συναντήσεων και περιστάσεων. Οι επιλογές, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις δυνατότητες, είναι υποσυνείδητες. Οι εμμονές, όμως, παραμένουν σταθερές: ο δρόμος, ο φόβος, η ασάφεια και η σεξουαλική πράξη...Για να μην αναφέρω ίσως, στο τέλος, την απλή επιθυμία του να υπάρχεις..."

Antoine D'Agata
Γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1961. Έφυγε απο την Γαλλία το 1983 και παρέμεινε στην Αμερική για τα επόμενα 10 χρόνια. Το 1990 άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία και παρακολούθησε σεμινάρια στο International Center of Photography με καθηγητές τους Larry Clark και Νan Goldin.
Kατα τη διάρκεια της παραμονής του στη Νέα Υόρκη το 1991-92 ο D’Agata εργάστηκε στο εκδοτικό τμήμα του φωτογραφικού πρακτορείου Magnum. Ωστόσο, παρ’ όλες τις εμπειρίες του απο την εκπαίδευσή του στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά την επιστροφή του στην Γαλλία το 1993 και για 4 χρόνια δεν ασχολήθηκε με την φωτογραφία.
Το πρώτο του βιβλίο με τις φωτογραφίες του De Mala Muerte και Mala Noche εκδόθηκε το 1998 και τον επόμενο χρόνο η Galerie Vu άρχισε να δημοσιεύει τη δουλειά του.
Το 2001 εκδόθηκε το Hometown και κέρδισε το βραβείο Niepce Prize για νέους φωτογράφους. Συνέχισε να εκδίδει τακτικά: τα Vortex και Isomnia εκδόθηκαν το 2003, συνοδεύοντας την έκθεσή του «1001 Νύχτες», που εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο στο Παρίσι, το Stigma εκδόθηκε το 2004 και το Manifeste το 2005.
Το 2004 ο D’Agata έγινε δεκτός στο Magnum Photos και την ίδια χρονιά γύρισε το πρώτο του φιλμ Le Ventre du Monde (Τhe World’s Belly). Αυτό το πείραμα τον οδήγησε στη μεγάλου μήκους ταινία Aka Ana που γυρίστηκε το 2008 στο Τόκυο, ένα ταξίδι στη σκοτεινή και περιθωρική Ιαπωνία με πρωταγωνιστές πόρνες, πορνοστάρ και τοξικομανείς, όπως αποκαλύπτονται μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες.
Απο το 2005 ο Antoine D’Agata δεν έχει μόνιμη κατοικία, αλλά δουλεύει ανά τον κόσμο.



ΟΜΑΔΑ ART/IF/ACT
Η ομάδα ART/IF/ACT ιδρύθηκε το 2009 και λειτουργεί ως μια ανοιχτή επικοινωνιακή πλατφόρμα για την ενημέρωση, την προώθηση και την εκπαίδευση στο χώρο της φωτογραφίας και των οπτικών τεχνών.
Διαδικτυακή ενημέρωση
Μέσα από το web portal της (www.art-if-act.com) παρέχει online παρουσίαση του έργου ελλήνων και ξένων φωτογράφων, όπως και όλων των σημαντικών δρώμενων στο χώρο της φωτογραφίας διεθνώς.
Εκπαίδευση
Μέσα από συντονισμένες εκπαιδευτικές δράσεις διοργανώνει ανα διαστήματα ειδικά σεμινάρια, εργαστήρια, διαλέξεις και παρουσιάσεις φωτογράφων, διακεκριμένων καλλιτεχνών και προσωπικοτήτων από τον ευρύτερο χώρο της φωτογραφίας και των οπτικών τεχνών (φωτογράφοι, επιμελητές εκθέσεων, εκδότες, διευθυντές φεστιβάλ, κτλ).
Παράλληλες Δράσεις - Συνεργασίες
Η ομάδα ART/IF/ACT εστιάζει στην παραγωγή ευέλικτων, ανεξάρτητων καλλιτεχνικών δράσεων με παράλληλη ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών, όπως ψηφιακών προβολών σε κλειστούς αλλά και ανοιχτούς δημόσιους χώρους, φωτογραφικών παρεμβάσεων στην πόλη (διαδραστικές εκθέσεις - εγκαταστάσεις κ.λ.π.).Παράλληλα στοχεύει στη διαμόρφωση ενός δικτύου συνεργασιών τόσο με ελληνικούς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, ιδρύματα και φεστιβάλ όσο και με θεσμούς ή ομάδες από το εξωτερικό.
Η ομάδα ART/IF/ACT αποτελείται από τους
Μαριλένα Σταφυλίδου (φωτογράφο), Νικάνδρη Κουκουλιώτη (photo editor), Γιώργο Πρίνο (φωτογράφο), Λάμπρο Παπανικολάτο (project manager/φωτογράφο) και Γιώργο Καραηλία (photo editor/φωτογράφο).

Ο καλλιτέχνης, η ανωνυμία και η πέτρα.απο την εφημεριδα ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

απο την εφημεριδα ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
http://edromos.gr/ Δευτέρα, 25 Οκτώβριος 2010
Ο καλλιτέχνης, η ανωνυμία και η πέτρα
Της Νάντιας Βαλαβάνη.
Σε κείμενα ποικίλης ύλης κατονομάζεται η ασπρόμαυρη φωτογραφία που «έδωσε» το βασικό εικαστικό σήμα της προεκλογικής καμπάνιας της «Ελεύθερης Αττικής»: Το παιδί, η θάλασσα και η πέτρα. Αντίθετα, όμως, με ό,τι συμβαίνει με τα έργα τέχνης, σχεδόν σε κανένα απ’ αυτά δεν κατονομάζεται ο δημιουργός της: Σαν να είναι έργο αγνώστου ή συλλογικό ή σαν να πρόκειται για έργο τόσο γνωστό, που ανήκει αυταπόδεικτα στην παγκόσμια κληρονομιά.
Επειδή, όμως, κανένα από τα παραπάνω ενδεχόμενα δεν είναι σωστό στην περίπτωσή μας και οι καλλιτέχνες, ιδιαίτερα όταν αφιερώνουν δωρεάν τα έργα και τις δραστηριότητες τους σε μια συλλογική προσπάθεια, το μόνο που περιμένουν είναι αυτή η αναγνώριση, αισθάνομαι την ανάγκη να κατονομάσω το δημιουργό της φωτογραφίας: Είναι ο οικονομολόγος Περικλής Αντωνίου, που ασχολείται εδώ και δεκαετίες με την καλλιτεχνική φωτογραφία, αφιερώνοντας, σχεδόν καθ’ ολοκληρία, δωρεάν τους καρπούς της φωτογραφικής του τέχνης σε συλλογικές προσπάθειες. Είτε πρόκειται για τη μονογραφία του Βλέμματα μοναξιάς με φωτογραφίες από τους πολέμους στα Βαλκάνια (κυκλοφόρησε από το «Καραβάνι Αλληλεγγύης») είτε για την περυσινή έκθεση φωτογραφίας από κοινού με τον φωτορεπόρτερ της Ελευθεροτυπίας Σπύρο Τσακίρη για την καθημερινή ζωή στα ερείπια της Γάζας, μετά απ’ την επιδρομή του Ισραήλ (συνόδευαν την πρώτη αποστολή, και πάλι του «Καραβανιού», που μπόρεσε να σπάσει τον αποκλεισμό μέσω Αιγύπτου).
Επίσης, ελάχιστα συνειδητοποιήθηκε από τα «λιτά» δημοσιεύματα του Τύπου ότι ο Αντωνίου, πέρυσι το Πάσχα, παραλίγο να γίνει «μάρτυρας» της τέχνης του πηγαίνοντας φυλακή. Όχι στα ματωμένα Βαλκάνια ή τη Γάζα, αλλά στο σύγχρονο Λονδίνο με τον πλέον σύγχρονο τρόπο. Φωτογραφίζοντας σκηνές πλήθους μέσα στο μετρό της βρετανικής μητρόπολης, βρέθηκε (μετά από καταγγελία «αγανακτισμένου» πολίτη, που θεώρησε ότι προσβάλλεται η ιδιωτικότητά του) κρατούμενος της Μητροπολιτικής Αστυνομίας: Mετά από πολύωρη ανάκριση, διανυκτέρευσε σε κελί και οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στο Αυτόφωρο. Ακόμα λιγότερο γνωστό είναι ότι ο Περικλής αθωώθηκε σε ρητή δικάσιμη, μετά και από κινητοποίηση Βρετανών καλλιτεχνών και θεωρητικών της φωτογραφίας, που μπορεί να μην ήξεραν τη δουλειά του, είχαν όμως διαγνώσει σωστά τον κίνδυνο με μια δικαστική απόφαση (στο αγγλοσαξωνικό Δίκαιο η απόφαση δημιουργεί Δίκαιο!) να μπει τέρμα στη «φωτογραφία του δρόμου»: Την πιο σημαντική, ίσως, κληρονομιά μιας ανατρεπτικής φωτογραφικής τέχνης του 20ου αιώνα. Και, ω! η ειρωνεία της ιστορίας, αυτά στο Λονδίνο, όπου ο «Μεγάλος Αδερφός» φωτογραφίζει κάθε πολίτη χωρίς την άδειά του, καθημερινά, κατά μ.ο. 300 φορές… Ακόμα λιγότερο γνωστό είναι ότι την παραμονή της δίκης του στο Λονδίνο, έξω απ’ τη Βρετανική Πρεσβεία στην Αθήνα βρέθηκαν 100 (άγνωστοι του) διαμαρτυρόμενοι Έλληνες φωτογράφοι. Η φωτογραφία Το παιδί, η θάλασσα και η πέτρα πρωτοεκτέθηκε σε ατομική έκθεση του Αντωνίου με τίτλο Τ’ ασήμαντα, τον Μάιο 2010. Όταν ένα αντίγραφό της βρέθηκε κρεμασμένο σπίτι μου, η κόρη μου, 22χρονη φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών, προφανώς θεωρώντας την κάθε άλλο παρά ασήμαντη, μου είπε ότι θα πρέπει να κατεβάσουμε οτιδήποτε άλλο από τους τοίχους, καθώς αυτή η φωτογραφία τα λέει όλα..........
συνεχεια
http://edromos.gr/

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΜΜΕ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Η συμμετοχή της Ενωσης Φωτορεπορτερ Ελλαδας στη διαβούλευση στη Βουλή με θέμα:
«ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΜΜΕ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ»
Την Πέμπτη 14 Οκτωβρίου στην αίθουσα 150 της Βουλής μετά από κάλεσμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, συναντήθηκαν όλοι οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ, προκειμένου να συμμετάσχουν σε διαβούλευση με θέμα τις εξελίξεις στο χώρο των ΜΜΕ και το ρόλο τους στις σύγχρονες κοινωνίες.
Η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας (Ε.Φ.Ε.) εκπροσωπήθηκε από τον Πρόεδρό της κ. Μάριο Λώλο και παρουσίασε τα ιδιαίτερα προβλήματα που ταλανίζουν τον χώρο του Φωτορεπορτάζ. Στην αρχή της εισήγησής του ο κ. Λώλος και με αφορμή τα χθεσινά γεγονότα στην Ακρόπολη, κατήγγειλε τον συνεχή προπηλακισμό από αστυνομικές αρχές των φωτορεπόρτερ καθώς και γενικότερα των ανθρώπων του τύπου που καλύπτουν διάφορα γεγονότα. Υπήρξαν μάλιστα καταγγελίες συναδέλφων ότι έγιναν δέκτες απειλών από αστυνομικούς, όπως: «σας ξέρουμε ποιοι είσαστε και θα σας ξαναδούμε στις πορείες». Τονίζουμε προς όλες τις κατευθύνσεις σε όλους πως η φωτοειδησεογραφική κάλυψη των γεγονότων και η Ελευθερία του Τύπου είναι αδιαπραγμάτευτη, τέτοια συμβάντα κάθε άλλο παρά περήφανους σα χώρα μας κάνουν, και ζητάμε από το ΣΥΡΙΖΑ καθώς και από όλα τα πολιτικά κόμματα να καταγγέλλουν τέτοιου είδους πρακτικές.
Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της ΕΦΕ αναφέρθηκε στην απροκάλυπτη στάση των εκδοτών να απολύουν προσωπικό εξαντλώντας το 4% που τους δίνει ο αντίστοιχος Νόμος περί απολύσεων και εφ` όσον αυτό συμβαίνει σε βάρος μισθωτών, μπορεί εύκολα κανείς να φανταστεί τι συμβαίνει με τη μεγάλη πλειοψηφία των φωτορεπόρτερ, οι οποίοι δουλεύουν ως freelancers. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το περιοδικό ΕΨΙΛΟΝ της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, το οποίο πριν λίγες μέρες εξέδωσε δικό του τιμοκατάλογο για φωτογραφίες με τιμές αφανισμού του επαγγέλματος.
(Να ενημερώσουμε, για τους μη γνωρίζοντες, πως για να εισπράξει κάποιος φωτορεπόρτερ το αντίτιμο της αμοιβής του για κάποια δημοσιευμένη φωτογραφία του σε πολλές περιπτώσεις απαιτούνται πάνω από δέκα μήνες, για να μην αναφερθούμε σε έντυπα που αρνούνται να πληρώσουν παντελώς οποιαδήποτε δημοσιευμένη φωτογραφία!).
Ένα ακόμη πρόβλημα που ταλανίζει τον κλάδο των ΜΜΕ και ακόμη πιο έντονα των φωτορεπόρτερ, είναι εκείνο του διαδικτύου και τον τρόπο με τον οποίο τον χειρίζονται οι διαχειριστές του: Σήμερα οι περισσότεροι στην Ελλάδα θεωρούν δεδομένο πως ότι υπάρχει στο διαδίκτυο προσφέρεται δωρεάν, με συνέπεια οι φωτορεπόρτερ να ΜΗΝ πληρώνονται από τα Portal, ούτε να γνωρίζουν την τύχη των φωτογραφιών τους από τη στιγμή που θα τις αναρτήσουν για συγκεκριμένη χρήση. Η διαδικτυακή κλοπή είναι κάτι που θα έπρεπε να είχε παταχθεί ήδη από ΧΘΕΣ!! Η Ε.Φ.Ε., πρότεινε σε όλους τους παρόντες τη διοργάνωση επειγόντως ημερίδας για να καθοριστούν κανόνες σε ότι αφορά το internet.
Ήδη διαπιστώνεται σαν παγκόσμιο φαινόμενο, η τάση να προσπαθούν οι πολιτικοί να ελέγξουν άμεσα τις ειδήσεις που τους αφορούν, με συνέπεια την συρρίκνωση της Ελεύθερης Δημοσιογραφίας και Φωτοδημοσιογραφίας. Στο πλαίσιο αυτό εμφανίζονται συνεχώς «δημοσιογραφικές αποστολές» υπό τη μορφή «one man show»! Έτσι ένας εργαζόμενος υποκαθιστά το δημοσιογράφο, τον εικονολήπτη αλλά και το φωτορεπόρτερ, γεγονός που υπηρετεί ταυτόχρονα και την προσπάθεια των ιδιοκτητών των ΜΜΕ για περιορισμό των εξόδων σε ανθρώπινο δυναμικό, με συνέπεια να διογκώνεται η ανεργία και η υποαπασχόληση...............
συνεχεια του αρθρου στο ιστολογιο
http://photounion.gr/?p=262

Αμφισβητησεις.Ο νομος, η ηθικη και η φωτογραφια - CONTROVERSIES. THE LAW, ETHICS and PHOTOGRAPHY

e-Announcement photography-now.com














Oliviero Toscani, Kissing-nun, 1992
© Copyright 1991 Benetton Group S.p.A.

CONTROVERSIES. THE LAW, ETHICS and PHOTOGRAPHY
15 October 2010 - 06. February 2011
Exposition du 15 octobre 2010 au 06 février 2011.
Opening: Thursday 14 October 2010, 18:30
Centre national de l'audiovisuel (CNA)
DISPLAY01 1b, rue du Centenaire L-3475 Dudelange, Luxembourg
Fon: +352 52 24 24 1 Fax: +352 52 06 55
info@cna.etat.lu
www.cna.lu




















Marc Garanger, Portrait de Cherid Barkaoun, Algérie 1960-1961
© Photo Marc Garanger

Legal, ethical and political controversies have accompanied the entire history of photography since its invention in 1839. The rules that apply – or do not apply – to journalistic and artistic photographs today are the consequences of these conflicts and debates. Nevertheless, they are constantly being questioned and challenged anew. The exhibition CONTROVERSIES. THE LAW, ETHICS and PHOTOGRAPHY documents this tension-laden history through numerous case studies. Visitors to the exhibition will have the opportunity to form their own opinions – for the middle course between premature censorship and uncompromising freedom of expression remains a delicate matter of subjective assessment. The exhibition focuses on works that have overstepped boundaries and newly defined them, thus shedding light not only on the medium of photography but above all on the respective times, on society and on court decisions; in short, it focuses on great but often problematic moments in the history of photography.

An Exhibition produced by the Musée de l'Elysée (Lausanne).Curators of the exhibition : Daniel Girardin, Senior Curator of the Musée de l’Elysée and Christian Pirker, Attorney at Law in Geneva. Associate curator for CNA: Marguy Conzémius and Michèle Walerich.



















Provand Captain & Indre Shira, The Brown Lady, 1936




















NASA, Buzz Aldrin on the Moon, July 20, 1969 © NASA, Washington, DR




















Anonyme, Abou Ghraïb, Irak, 2004 © DR
www.photography-now.com
Torstr. 218 | 10115 Berlin | Editor: Claudia Stein
contact@photography-now.com | T +49.30.24 34 27 80

Αφισα και φωτογραφια στον Ισπανικο Εμφυλιο πολεμο 1936-1939