"Υπαρχει ζυγαρια που να μετραει τα εγκληματα;"
Ποιος εχει δικιο ο ΟΗΕ η ηΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ;
ΟΗΕ: Εγκλήματα πολέμου κι από τις δύο πλευρές στη Λιβύη
Πέμ 02/06/2011
Οι τρεις ερευνητές του ΟΗΕ που ταξίδεψαν στη Λιβύη κατέγραψαν περιπτώσεις βασανισμού και δολοφονιών, όπως και ενδείξεις ότι οι εντολές προέρχονταν από τον ηγέτη Λίβυο ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι.
Παραταύτα, η έκθεση διαπιστώνει ότι και οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις προέβησαν σε πράξεις που συνιστούν έγκλημα πολέμου, αν και αυτές δεν είναι τόσο πολλές όσες καταλογίζονται στην κυβερνητική πλευρά.
Η έκθεση συντάχτηκε με πληροφορίες από 350 μάρτυρες, και από τις δύο πλευρές της εμφύλιας διαμάχης, και με βάση χιλιάδες σελίδες εγγράφων, βίντεο και φωτογραφιών. Οι καταγγελίες που έγιναν στους ερευνητές αφορούσαν υπερβολική χρήση βίας, εκτελέσεις χωρίς δίκη, βασανιστήρια, βιασμούς, παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης και χρήση παιδιών στρατιωτών.
Η Επιτροπή από το Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα καλεί και τις δύο πλευρές να συμμορφωθούν πλήρως με τους κανόνες τους διεθνούς δικαίου και να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Λιβύη: Εγκλήματα πολέμου καταγγέλλει η Διεθνης Αμνηστια 06/05/11
Η δράση ελεύθερων σκοπευτών και η χρήση βομβών διασποράς και πυρών πυροβολικού σε κατοικημένες περιοχές, ισοδυναμούν με εγκλήματα πολέμου, ανέφερε την Παρασκευή η Διεθνής Αμνηστία, μεταδίδει το πρακτορείο Reuters.
Σε έκθεση της η Διεθνής Αμνηστία, καταγγέλλει τις δυνάμεις του Καντάφι για “ανελέητες και τυφλές επιθέσεις” σε κατοικημένες περιοχές της Μισράτα και για τη χρήση απαγορευμένων όπλων, όπως πυραύλους Grad 122 mm και βλήματα όλμων και οβίδες πυροβολικού 155 mm.
“Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, κανένα από αυτά τα όπλα δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθούν σε κατοικημένες περιοχές” αναφέρει η έκθεση και αποκαλύπτει ότι υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν την χρήση βομβών διασποράς.
Η έκθεση επικαλείται ακόμα τον θάνατο εκατοντάδων κατοίκων της Μισράτα από ρουκέτες που χτύπησαν την γειτονιά Κασρ Αχμάντ και αναφέρει ότι οι περισσότεροι από αυτούς σκοτώθηκαν την ώρα που είχαν σχηματίσει ουρά έξω από τοπικό φούρνο.
Η Διεθνής Αμνηστία ανέφερε ότι η έκθεση βασίζεται σε επίσκεψη στη Μισράτα από τις 14 εως τις 20 Απριλίου και σε συνεντεύξεις με κατοίκους.
“Η έκταση των ανελέητων επιθέσεων που εξαπέλυσαν δυνάμεις του Καντάφι για να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους της Μισράτα για περισσότερο από δύο μήνες, προκαλεί τον τρόμο” ανέφερε η Ντονατέλα Ροβέρα, σύμβουλος της Διεθνής Αμνηστίας στη Λιβύη.
περι φωτογραφιας... περι φωτογραφων.... περι φωτογραφικης αληθειας.... περι φωτογραφικης προπαγανδας..... περι φωτογραφικης λεζαντας...περι κωδικα δεοντολογιας φωτογραφου...περι ηθους φωτογραφου;... περι φωτογραφικης διδασκαλιας...περι φωτογραφικης ιστοριας... περι των απανταχου λησμονημενων φωτογραφων... περι μμε...και οχι μονο
16/8/11
15/8/11
ΑΡΣΗ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ ΣΤΑ BLOGS
αναδημοσιευση
Προς νεα εποχη με...ονοματεπωνυμο οδευουν τα περιπου 55.000 blogs που βρισκονται σε λειτουργια, καθως το υπουργειο Δικαιοσυνης μελετα ηδη την καταρτιση νομοθετικης ρυθμισης προκειμενου να τεθει -για πρωτη φορα- το πλαισιο για την αποτελεσματικη αντιμετωπιση αξιοποινων πραξεων που τελουνται μεσω Διαδικτυου.
Ο υπουργος Δικαιοσυνης κ. Μιλτιαδης Παπαιωαννου γνωστοποιησε τη συγκροτηση νομοπαρασκευαστικης επιτροπης προκειμενου να θεσπιστει σειρα ρυθμισεων για την ταυτοποιηση των διαχειριστων των blogs αλλα και τη διευρυνση καταλογου των αδικηματων για τα οποια θα επιτρεπεται η αρση του απορρητου των επικοινωνιων.
Τα τελευταια χρονια οι κυβερνησεις εξεταζουν την καταρτιση νομοσχεδιου που να αιρει, οταν τελουνται αξιοποινες πραξεις, την ανωνυμια των blogs. Αυτο δεν εχει συμβει μεχρι στιγμης και για την αντιμετωπιση αδικηματων εφαρμοζεται -διασταλτικα- η νομοθεσια που υφισταται για τον Τυπο και το απορρητο των επικοινωνιων. Η ελλειψη νομικου πλαισιου, καλυπτει επι της ουσιας την ανωνυμια των blogs, και στις περιπτωσεις που τα καταγγελομενα αδικηματα ειναι πλημμεληματα η Αρχη Διασφαλισης του Απορρητου των Επικοινωνιων δεν προχωρει στην αρση απορρητου.
Επι της ουσιας η αρση του απορρητου δεν πραγματοποιειται παρα μονο σε εξαιρετικες περιπτωσεις μεσω αιτηματων που απευθυνει η Διωξη Ηλεκτρονικου Εγκληματος στην Google και την Hotmail. Βασικη προυποθεση, προκειμενου να γινει δεκτο το αιτημα απο τις εταιρειες αυτες και να αποκαλυφθει ο διαχειριστης του blog ειναι να εχει τελεστει το αδικημα της ''απειλης της ζωης".
Οπως ειναι ευκολα αντιληπτο, η ικανοποιηση αιτηματος δικαστικης συνδρομης για αρση της ανωνυμιας τoυ διαχειριστη ενος blog ειναι εξαιρετικα σπανια -οχι ομως και αδυνατη- οπως αποδεικνυεται απο την περιπτωση, κατα την οποια η Google, μετα σχετικο αιτημα της Διωξης, κληθηκε να αποκαλυψει το ποιος ειναι ο διαχειριστης του blog Fimotro.
(Εφημεριδα "Η Καθημερινη" 7 Αυγουστου 2011)
http://womensolidarity.blogspot.com
Woman's Voice
Ο υπουργος Δικαιοσυνης κ. Μιλτιαδης Παπαιωαννου γνωστοποιησε τη συγκροτηση νομοπαρασκευαστικης επιτροπης προκειμενου να θεσπιστει σειρα ρυθμισεων για την ταυτοποιηση των διαχειριστων των blogs αλλα και τη διευρυνση καταλογου των αδικηματων για τα οποια θα επιτρεπεται η αρση του απορρητου των επικοινωνιων.
Τα τελευταια χρονια οι κυβερνησεις εξεταζουν την καταρτιση νομοσχεδιου που να αιρει, οταν τελουνται αξιοποινες πραξεις, την ανωνυμια των blogs. Αυτο δεν εχει συμβει μεχρι στιγμης και για την αντιμετωπιση αδικηματων εφαρμοζεται -διασταλτικα- η νομοθεσια που υφισταται για τον Τυπο και το απορρητο των επικοινωνιων. Η ελλειψη νομικου πλαισιου, καλυπτει επι της ουσιας την ανωνυμια των blogs, και στις περιπτωσεις που τα καταγγελομενα αδικηματα ειναι πλημμεληματα η Αρχη Διασφαλισης του Απορρητου των Επικοινωνιων δεν προχωρει στην αρση απορρητου.
Επι της ουσιας η αρση του απορρητου δεν πραγματοποιειται παρα μονο σε εξαιρετικες περιπτωσεις μεσω αιτηματων που απευθυνει η Διωξη Ηλεκτρονικου Εγκληματος στην Google και την Hotmail. Βασικη προυποθεση, προκειμενου να γινει δεκτο το αιτημα απο τις εταιρειες αυτες και να αποκαλυφθει ο διαχειριστης του blog ειναι να εχει τελεστει το αδικημα της ''απειλης της ζωης".
Οπως ειναι ευκολα αντιληπτο, η ικανοποιηση αιτηματος δικαστικης συνδρομης για αρση της ανωνυμιας τoυ διαχειριστη ενος blog ειναι εξαιρετικα σπανια -οχι ομως και αδυνατη- οπως αποδεικνυεται απο την περιπτωση, κατα την οποια η Google, μετα σχετικο αιτημα της Διωξης, κληθηκε να αποκαλυψει το ποιος ειναι ο διαχειριστης του blog Fimotro.
(Εφημεριδα "Η Καθημερινη" 7 Αυγουστου 2011)
http://womensolidarity.blogspot.com
Woman's Voice
22/6/11
"Ένα αφιέρωμα στον φωτογράφο Τάκη Ζιώγα"
"Ένα αφιέρωμα στον φωτογράφο Τάκη Ζιώγα" / ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010
Γιώργος Βλάχου
Αναδημοσιευση απο το http://www.geov.gr
Ένας από τους παλιούς ερασιτέχνες φωτογράφους αυτής της πόλης, ο Τάκης Ζιώγας, πρόσφατα (12/11/2010), έφυγε από τη ζωή. Γεννημένος στην Καστοριά το 1934, πρωτοσυνάντησε την τέχνη της φωτογραφίας παιδί ακόμα, το 1947. Ήταν μερικές γυάλινες πλάκες και φωτογραφικά χαρτιά από τον παππού του, που θα τον οδηγήσουν σ' ένα δρόμο μακρύ. Σ' ένα δρόμο δημιουργίας έως και τα τελευταία του χρόνια σε τούτο τον κόσμο.
Την εποχή εκείνη, έχει τον πατέρα του στην εξορία, στην Μακρόνησο. Είναι η ίδια η μοίρα που έχει στείλει εκεί και έναν άλλο συμπολίτη του, τον φωτογράφο Θ. Καραμπατσακίδη. Στο διάστημα που έμειναν εκεί, και βιώνοντας κοινές κακουχίες, θα γνωριστούν οι δυο τους καλά. Ο Εμφύλιος θα τελειώσει κάποια χρονική στιγμή. Θα επιστρέψουν στην πόλη, και από εκεί η μοίρα θα τους ξανά συνδέσει για άλλη μια φορά, όταν ο Καραμπατσακίδης θα πάρει στο φωτογραφείο που έχει ανοίξει τον νεαρό τότε Τάκη και θα τον μυήσει σε όσα ο ίδιος γνωρίζει πάνω στη φωτογραφία.
Ο χειρισμός και η τεχνική σταδιακά θα γίνουν κτήμα του, και κάπου εκεί -σαν ερασιτέχνης φωτογράφος- θα πειραματιστεί με μια ιταλική Pronto (6x9). Αυτή είναι η πρώτη του φωτογραφική μηχανή. Το μαγικό κουτί, με το οποίο θα προσπαθήσει να συλλάβει το φως, ώστε να το μεταστοιχειώσει σε σταθερή εικόνα πάνω στο χαρτί.
Αργότερα, πολύ πιο έμπειρος αλλά ακόμα ανήσυχος, θα αγοράσει μια διοπτική Rolleyflex (50mm f/4 Schneider Super-Angulon), θα οργανώσει έναν σκοτεινό θάλαμο και παράλληλα θα αρχίσει να παρακολουθεί μαθήματα φωτογραφίας στην σχολή ABC.
Καρπός των παραπάνω προσπαθειών θα είναι και η πρώτη παρουσίαση φωτογραφιών από τον ίδιο, το 1977, στο κοινό της Καστοριάς. Μέσω μιας ομαδικής έκθεση φωτογραφίας, που θα διοργανώσουν ο ίδιος και άλλοι πέντε ερασιτέχνες φωτογράφοι, οι Καστοριανοί θα έρθουν σε επαφή με την ομορφιά που τους περιβάλει, αλλά με μια διαφορετική προσέγγιση, αυτήν της εκτυπωμένης φωτογραφίας.
Η πορεία του θα συνεχιστεί στα επόμενα χρόνια το ίδιο ανοδικά. Έργα του θα παρουσιαστούν και σε άλλες εκθέσεις -ομαδικές και ατομικές- τόσο στην πόλη της Καστοριάς, όσο και σε άλλες πόλης, όπως την Αθήνα (Leica Academy), την Θεσσαλονίκη (Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης), την Μυτιλήνη, το Τορόντο, την Σόφια και το Βερολίνο.
Παράλληλα και για πολλά χρόνια, θα διδάσκει εθελοντικά και αφιλόκερδος τεχνική της φωτογραφίας, στα μαθήματα του φωτογραφικού τμήματος του Μουσικο-Φιλολογικού Συλλόγου "ΑΡΜΟΝΙΑ" της Καστοριάς, μαζί με τον φωτογράφο και φίλο του Δημήτρη Τσουρτσούλα. Αφιερώνει στους μαθητές του πολλές ώρες από τον ελεύθερο χρόνο του, τους κάνει πρακτική στον σκοτεινό θάλαμο, βοηθά στην οργάνωση φωτογραφικών εκθέσεων και συμβουλεύει για κάθε τεχνικό θέμα που προκύπτει.
Από αυτό το τμήμα πέρασα και 'γώ και έμεινα για πολλά χρόνια ως ενεργό μέλος. Εκεί, γνώρισα τον Τάκη ως έναν πράο και καλοσυνάτο άνθρωπο, διδάχτηκα από την πολύχρονη εμπειρία του, και μπορώ τώρα πια να λέω ότι με αυτόν τον χαρισματικό άνθρωπο υπήρξα φίλος.
Ως φωτογράφος άφησε πίσω του μια μεγάλη συλλογή φωτογραφιών, που ύμνησαν το φως και την ομορφιά αυτής της πόλης, την ζωή των απλών ανθρώπων της, και ανέδειξαν την παράδοση που κουβαλάει μέσα από μια ιστορία αιώνων. Οι φωτογραφίες του εκτέθηκαν δίπλα-δίπλα με έργα άλλων μεγάλων Ελλήνων φωτογράφων, όπως των Χρήστου Αλειφέρη, Πέτρου Μπρούσαλη, Κυριάκου Ντελόπουλου, Θανάση Τσαγκρή (έκθεση φωτογραφίας "'Αδολη Ματιά : Ελλάδα 1940 - 1980").info
Όσο ζούσε ακόμα, εξέδωσε δυο λευκώματα.
Το πρώτο, με τίτλο "ΚΑΣΤΟΡΙΑ - 'Ανθρωποι-Λίμνη-Τοπίο", εκδόθηκε με την βοήθεια και συμπαράσταση του ΠΑΠΑΛΑΖΑΡΙΟΥ Κ.Ε.Κ. ΔΗΜΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ, της Leica Academy, αλλά και αρκετών ανθρώπων που πίστεψαν σ' αυτόν. Το λεύκωμα αυτό αποτελεί μια καταγραφή -σε ασπρόμαυρο- της γενέτειράς του αλλά και των ανθρώπων της, από το 1967 έως και σήμερα.
Το δεύτερο, με τίτλο "Νομός Καστοριάς - Ο τόπος και ο χρόνος" είναι μια έκδοση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καστοριάς. Σ' αυτό, με την βοήθεια του φωτογραφικού φακού κάνει μια απόπειρα να περιγράψει -με έγχρωμες φωτογραφίες αυτή τη φορά- αξιοσημείωτες όψης του νομού και της πόλης, των δρωμένων και της αρχιτεκτονικής παράδοσης. Και σε αυτή την έκδοση, η βοήθεια της Leica Academy, αλλά και πλήθους ανθρώπων υπήρξε απλόχερη, ώστε να πραγματοποιηθεί το εκδοτικό εγχείρημα.
Θα κλείσω τούτο το αφιέρωμα στον φίλο και δάσκαλο, στον Τάκη Ζιώγα, παραθέτοντας λίγες αράδες από τον πρόλογο του πρώτου λευκώματος, που έγραψε ο φίλος του και φωτογράφος, Κώστας Μπαλάφας. "... Ο Τάκης Ζιώγας είναι ο ωραιολάτρης φωτογράφος που σέβεται την παράδοση και του εύχομαι από την καρδιά μου να συνεχίσει με το ίδιο πάθος την πραγμάτωση του ωραίου, αλλά και εθνικά χρήσιμου έργου του, προτού χαθούν και τα τελευταία αριστουργήματα της λαϊκής μας παράδοσης από την επιδρομή της μανίας της εμπορευματοποίησης ..."
Νομίζω, ότι όσο βρίσκονταν μαζί μας, το κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο.
Κατάφερε όμως και ένα μεγαλύτερο και σημαντικότερο -κατά την γνώμη μου- επίτευγμα. Να κάνει ανθρώπους να τον θυμούνται και να νιώθουν περήφανοι που υπήρξαν φίλοι του.
Γιώργος Βλάχου
Αναδημοσιευση απο το http://www.geov.gr
Ένας από τους παλιούς ερασιτέχνες φωτογράφους αυτής της πόλης, ο Τάκης Ζιώγας, πρόσφατα (12/11/2010), έφυγε από τη ζωή. Γεννημένος στην Καστοριά το 1934, πρωτοσυνάντησε την τέχνη της φωτογραφίας παιδί ακόμα, το 1947. Ήταν μερικές γυάλινες πλάκες και φωτογραφικά χαρτιά από τον παππού του, που θα τον οδηγήσουν σ' ένα δρόμο μακρύ. Σ' ένα δρόμο δημιουργίας έως και τα τελευταία του χρόνια σε τούτο τον κόσμο.
Την εποχή εκείνη, έχει τον πατέρα του στην εξορία, στην Μακρόνησο. Είναι η ίδια η μοίρα που έχει στείλει εκεί και έναν άλλο συμπολίτη του, τον φωτογράφο Θ. Καραμπατσακίδη. Στο διάστημα που έμειναν εκεί, και βιώνοντας κοινές κακουχίες, θα γνωριστούν οι δυο τους καλά. Ο Εμφύλιος θα τελειώσει κάποια χρονική στιγμή. Θα επιστρέψουν στην πόλη, και από εκεί η μοίρα θα τους ξανά συνδέσει για άλλη μια φορά, όταν ο Καραμπατσακίδης θα πάρει στο φωτογραφείο που έχει ανοίξει τον νεαρό τότε Τάκη και θα τον μυήσει σε όσα ο ίδιος γνωρίζει πάνω στη φωτογραφία.
Ο χειρισμός και η τεχνική σταδιακά θα γίνουν κτήμα του, και κάπου εκεί -σαν ερασιτέχνης φωτογράφος- θα πειραματιστεί με μια ιταλική Pronto (6x9). Αυτή είναι η πρώτη του φωτογραφική μηχανή. Το μαγικό κουτί, με το οποίο θα προσπαθήσει να συλλάβει το φως, ώστε να το μεταστοιχειώσει σε σταθερή εικόνα πάνω στο χαρτί.
Αργότερα, πολύ πιο έμπειρος αλλά ακόμα ανήσυχος, θα αγοράσει μια διοπτική Rolleyflex (50mm f/4 Schneider Super-Angulon), θα οργανώσει έναν σκοτεινό θάλαμο και παράλληλα θα αρχίσει να παρακολουθεί μαθήματα φωτογραφίας στην σχολή ABC.
Καρπός των παραπάνω προσπαθειών θα είναι και η πρώτη παρουσίαση φωτογραφιών από τον ίδιο, το 1977, στο κοινό της Καστοριάς. Μέσω μιας ομαδικής έκθεση φωτογραφίας, που θα διοργανώσουν ο ίδιος και άλλοι πέντε ερασιτέχνες φωτογράφοι, οι Καστοριανοί θα έρθουν σε επαφή με την ομορφιά που τους περιβάλει, αλλά με μια διαφορετική προσέγγιση, αυτήν της εκτυπωμένης φωτογραφίας.
Η πορεία του θα συνεχιστεί στα επόμενα χρόνια το ίδιο ανοδικά. Έργα του θα παρουσιαστούν και σε άλλες εκθέσεις -ομαδικές και ατομικές- τόσο στην πόλη της Καστοριάς, όσο και σε άλλες πόλης, όπως την Αθήνα (Leica Academy), την Θεσσαλονίκη (Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης), την Μυτιλήνη, το Τορόντο, την Σόφια και το Βερολίνο.
Παράλληλα και για πολλά χρόνια, θα διδάσκει εθελοντικά και αφιλόκερδος τεχνική της φωτογραφίας, στα μαθήματα του φωτογραφικού τμήματος του Μουσικο-Φιλολογικού Συλλόγου "ΑΡΜΟΝΙΑ" της Καστοριάς, μαζί με τον φωτογράφο και φίλο του Δημήτρη Τσουρτσούλα. Αφιερώνει στους μαθητές του πολλές ώρες από τον ελεύθερο χρόνο του, τους κάνει πρακτική στον σκοτεινό θάλαμο, βοηθά στην οργάνωση φωτογραφικών εκθέσεων και συμβουλεύει για κάθε τεχνικό θέμα που προκύπτει.
Από αυτό το τμήμα πέρασα και 'γώ και έμεινα για πολλά χρόνια ως ενεργό μέλος. Εκεί, γνώρισα τον Τάκη ως έναν πράο και καλοσυνάτο άνθρωπο, διδάχτηκα από την πολύχρονη εμπειρία του, και μπορώ τώρα πια να λέω ότι με αυτόν τον χαρισματικό άνθρωπο υπήρξα φίλος.
Ως φωτογράφος άφησε πίσω του μια μεγάλη συλλογή φωτογραφιών, που ύμνησαν το φως και την ομορφιά αυτής της πόλης, την ζωή των απλών ανθρώπων της, και ανέδειξαν την παράδοση που κουβαλάει μέσα από μια ιστορία αιώνων. Οι φωτογραφίες του εκτέθηκαν δίπλα-δίπλα με έργα άλλων μεγάλων Ελλήνων φωτογράφων, όπως των Χρήστου Αλειφέρη, Πέτρου Μπρούσαλη, Κυριάκου Ντελόπουλου, Θανάση Τσαγκρή (έκθεση φωτογραφίας "'Αδολη Ματιά : Ελλάδα 1940 - 1980").info
Όσο ζούσε ακόμα, εξέδωσε δυο λευκώματα.
Το πρώτο, με τίτλο "ΚΑΣΤΟΡΙΑ - 'Ανθρωποι-Λίμνη-Τοπίο", εκδόθηκε με την βοήθεια και συμπαράσταση του ΠΑΠΑΛΑΖΑΡΙΟΥ Κ.Ε.Κ. ΔΗΜΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ, της Leica Academy, αλλά και αρκετών ανθρώπων που πίστεψαν σ' αυτόν. Το λεύκωμα αυτό αποτελεί μια καταγραφή -σε ασπρόμαυρο- της γενέτειράς του αλλά και των ανθρώπων της, από το 1967 έως και σήμερα.
Το δεύτερο, με τίτλο "Νομός Καστοριάς - Ο τόπος και ο χρόνος" είναι μια έκδοση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καστοριάς. Σ' αυτό, με την βοήθεια του φωτογραφικού φακού κάνει μια απόπειρα να περιγράψει -με έγχρωμες φωτογραφίες αυτή τη φορά- αξιοσημείωτες όψης του νομού και της πόλης, των δρωμένων και της αρχιτεκτονικής παράδοσης. Και σε αυτή την έκδοση, η βοήθεια της Leica Academy, αλλά και πλήθους ανθρώπων υπήρξε απλόχερη, ώστε να πραγματοποιηθεί το εκδοτικό εγχείρημα.
Θα κλείσω τούτο το αφιέρωμα στον φίλο και δάσκαλο, στον Τάκη Ζιώγα, παραθέτοντας λίγες αράδες από τον πρόλογο του πρώτου λευκώματος, που έγραψε ο φίλος του και φωτογράφος, Κώστας Μπαλάφας. "... Ο Τάκης Ζιώγας είναι ο ωραιολάτρης φωτογράφος που σέβεται την παράδοση και του εύχομαι από την καρδιά μου να συνεχίσει με το ίδιο πάθος την πραγμάτωση του ωραίου, αλλά και εθνικά χρήσιμου έργου του, προτού χαθούν και τα τελευταία αριστουργήματα της λαϊκής μας παράδοσης από την επιδρομή της μανίας της εμπορευματοποίησης ..."
Νομίζω, ότι όσο βρίσκονταν μαζί μας, το κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο.
Κατάφερε όμως και ένα μεγαλύτερο και σημαντικότερο -κατά την γνώμη μου- επίτευγμα. Να κάνει ανθρώπους να τον θυμούνται και να νιώθουν περήφανοι που υπήρξαν φίλοι του.
21/6/11
ΚΟΙΝΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Όλοι στον αγώνα για την κοινωνική λειτουργία της τέχνης και τον κοινωνικό ρόλο του καλλιτέχνη.Όλοι στον αγώνα για να μην περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα.
Αγώνας τώρα για την προστασία της ζωής μας από την ανεργία, από την μείωση του εισοδήματος, από τη βαριά φορολογία και την ακρίβεια.
Η ζωή μας επιδεινώνεται:
Οι καλλιτέχνες ζούμε την κάθετη πτώση του βιοτικού μας επιπέδου όπως άλλωστε οι εργαζόμενοι όλων των κλάδων. Χάνουμε κάθε εργασιακό και συνταξιοδοτικό δικαίωμα, επιδόματα, περίθαλψη. Δηλαδή οδηγούμαστε στην εξαθλίωση. Οι εξαιρέσεις ελάχιστες. Η ανεργία είναι τεράστια σε όλους τους κλάδους μας. Ολοένα περισσότεροι από εμάς οδηγούμαστε στην ετεροαπασχόληση.
Για τους ηθοποιούς και τους μουσικούς μείωσαν τους μισθούς και τα επιδόματα στα κρατικά θέατρα και ορχήστρες, τα ΔΗΠΕΘΕ και τα δημοτικά μουσικά σύνολα και ωδεία ενώ μείωσαν κατά πολύ τις αμοιβές στον οπτικοακουστικό τομέα.
Από τους δήμους έχουμε καθημερινά δεκάδες απολύσεις μουσικών, εικαστικών, ηθοποιών, ενώ πολλοί καλλιτέχνες που δουλεύουν συμβασιούχοι στην δημόσια εκπαίδευση έχουν προσληφθεί μέσω ΕΣΠΑ με όρους εργασιακής σκλαβιάς.
Η Αισθητική Αγωγή και η Καλλιτεχνική Παιδεία εκτοπίζονται από τον κορμό της εκπαίδευσης και μένουν προνόμιο των λίγων μαθητών στο ταξικό σχολείο .
Αύξησαν τα απαιτούμενα ένσημα από 50 σε 100 αφαιρώντας απ’ τους περισσότερους το δικαίωμα στην περίθαλψη.
Για τους εικαστικούς, τους λογοτέχνες και τους μουσουργούς ακόμα και αυτό το βιβλιάριο απορρίας δίνεται περιορισμένα «μετ’ εμποδίων , ενώ το ασφαλιστικό τους παραμένει άλυτο για χρόνια . Την ίδια ώρα οι λεγόμενες «τιμητικές συντάξεις» του ΥΠΠΟΤ, μοναδικός πόρος ζωής για τους ηλικωμένους ανασφάλιστους δημιουργούς, έχουν απελπιστικά συρρικνωθεί.
Τα δημόσια καλλιτεχνικά έργα και οι κρατικές διοργανώσεις έχουν σχεδόν καταργηθεί ενώ τον χώρο λυμαίνονται οι εργολάβοι επιχειρηματίες του χώρου της τέχνης και του θεάματος.
Αγώνας τώρα για να εμποδιστεί η πολιτική που αντιμετωπίζει τον Πολιτισμό ως εμπόρευμα και τους εργαζόμενους σε αυτόν σαν μέσα παραγωγής κέρδους.
Το καλλιτεχνικό έργο αντιμετωπίζεται ως εμπορικό «προϊόν» και η πολιτιστική κληρονομιά ως τουριστική «ατραξιόν»:
Μειώνεται συνεχώς ο προϋπολογισμός για τον πολιτισμό, προσφέροντας μάλιστα το μεγάλο μερίδιο στους ιδιώτες (Μέγαρα Μουσικής, Ιδρύματα κ.λ.π.) των οποίων αναλαμβάνει να πληρώνει ακόμα και τα χρέη.
Κρατικές δομές (θέατρα-ορχήστρες –μουσεία, ΝΠΔΔ) μέσω της υποχρηματοδότησης οδηγούνται στην ιδιωτικοποίηση ή το κλείσιμο
Η Λυρική έχει ήδη αποφασιστεί να παραχωρηθεί στο Ίδρυμα « Σταύρος Νιάρχος», ενώ την οπερέτα που στεγαζόταν στο «Ακροπόλ» την έκλεισαν.
Πολλά ΔΗΠΕΘΕ θυσιάζονται μέσω Καλλικράτη σε κλείσιμο, κι όσα γλιτώσουν θα γίνουν βορά στην κερδοσκοπία των μεγαλοεπιχειρηματιών. (το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης ήδη έγινε Α.Ε. με βασικό μέτοχο την ΑΝΕΚ)
Σημαντικά καλλιτεχνικά αρχεία έχουν παραχωρηθεί στους επιχειρηματίες (του Μεγάρου Μουσικής, Μουσείου Μπενάκη κ. α.) προς εμπορική εκμετάλλευση, την ίδια στιγμή που απαξιώνονται οι κρατικές δομές όπως το θεατρικό μουσείο
Οι κρατικές επιχορηγήσεις αντί να σημαίνουν δυνατότητα δημιουργίας, δίνονται για προώθηση επιχειρηματικών συμφερόντων και ελέγχου της καλλιτεχνικής παραγωγής.
Ο νόμος για τον κινηματογράφο παραδίδει πλήρως την εγχώρια κινηματογραφία στους επιχειρηματίες, αφαιρώντας απ` τους δημιουργούς στοιχειώδη δικαιώματα καλλιτεχνικής επιλογής.
Η ορχήστρα των χρωμάτων, δημιούργημα του Μάνου Χατζηδάκη αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα, έχοντας απλήρωτους επί μήνες τους μουσικούς. Ανάλογη η μοίρα και της ΚΟΕΜ και του ΕΕΤΕ .
Η ΕΕ και τα οπτικοακουστικά μονοπώλια αποφάσισαν να μετατρέψουν σε αντικείμενο αγοραπωλησίας τα πνευματικά δικαιώματα - τα οποία η ΕΕ στα επίσημα κείμενά της τα εκλαμβάνει ως «πνευματική ιδιοκτησία» - αφού ως «ιδιοκτησία» μπορεί να «αλλάξει χέρια» στο πλαίσιο της «ελεύθερης αγοράς».
Οι Αρχαιολογικοί χώροι καταρρέουν από έλλειψη προσωπικού και πόρων, ενώ οι αρχαιότητες μετατρέπονται κι αυτές σε πολιτιστικό εμπόρευμα.
Η κατάσταση αυτή έχει αιτία.
Είναι η πολιτική που ασκείται εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις στη χώρα μας, ακολουθώντας και συμπράττοντας στις επιλογές της Ε.Ε. Το αστικό κράτος «αποσύρεται» - συνειδητά και εσχάτως όχι και τόσο «διακριτικά» - από την οικονομική ενίσχυση του πολιτισμού, αξιοποιώντας φυσικά και την καπιταλιστική κρίση, ώστε το τεχνητά δημιουργημένο κενό να καλυφθεί από τις δυνάμεις της «αγοράς». Η πολιτική αυτή προϋποθέτει βέβαια και την απαξίωση, στα μάτια των δημιουργών και του λαού, των κρατικών δομών και θεσμών στήριξης του πολιτισμού, όπως συμβαίνει με κάθε κλάδο και τομέα που ετοιμάζεται για ξεπούλημα (Υγεία, Παιδεία κ.λπ).δεν τηρεί κανένα «πολιτιστικό» πρόσχημα στο στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για πλήρη υποταγή της πολιτιστικής κληρονομιάς και της σύγχρονης δημιουργίας στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας του ευρω-ενωσιακού κεφαλαίου. Απρόσκοπτα ομολογούν ότι η καλλιτεχνική παραγωγή πρέπει να συγκεντρωθεί σε μεγάλα μονοπώλια πανευρωπαϊκής και παγκόσμιας κλίμακας και σε αυτά τα πλαίσια προωθείται και η κινητικότητα των καλλιτεχνών.
Οι άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού, οι εργαζόμενοι στο χώρο του θεάματος ακροάματος συσπειρωνόμαστε, συντονίζουμε τη δράση μας και μπαίνουμε μπροστά για να εμποδίσουμε την υλοποίηση αυτής της πολιτικής, να ανατρέψουμε τα σχέδια ολοσχερούς παράδοσης του πολιτισμού και των εργαζόμενων σ` αυτόν στις απαιτήσεις και τα συμφέροντα της ολιγαρχίας. Μην ξεχνάμε ότι ο πολιτισμός δεν αφορά μόνο εμάς αλλά πάνω απ όλα τον ίδιο τον λαό.
Διακηρύσσουμε: ο Πολιτισμός δεν είναι εμπόρευμα, είναι δικαίωμα κοινωνικό. Ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Ο κοινωνικός ρόλος της Τέχνης είναι λαικό δικαίωμα που θα το υπερασπιστούμε. Είμαστε ενάντια στον εμπορικό ευτελισμό της Τέχνης και στην αλλοτρίωση των συνειδήσεων
Διακηρύσσουμε: ο Πολιτισμός δεν είναι εμπόρευμα, είναι δικαίωμα κοινωνικό. Ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Ο κοινωνικός ρόλος της Τέχνης είναι λαικό δικαίωμα που θα το υπερασπιστούμε. Είμαστε ενάντια στον εμπορικό ευτελισμό της Τέχνης και στην αλλοτρίωση των συνειδήσεων
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
- Αύξηση του κρατικού προϋπολογισμού για τον πολιτισμό τουλάχιστον στο 2%.
- Να σταματήσει η επιχειρηματική λειτουργία στα κρατικά θέατρα, τα ΔΗΠΕΘΕ, τη Λυρική, τις κρατικές ορχήστρες, μουσικά σύνολα και γενικά στις κρατικές πολιτιστικές δομές και δράσεις και να τους δίνεται επαρκής χρηματοδότηση.
- Να ακυρωθεί η συμφωνία παραχώρησης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο ίδρυμα Νιάρχος
- Αύξηση των κρατικών επιχορηγήσεων για το θέατρο, το χορό, τον κινηματογράφο και τη μουσική, στα εικαστικά. Καμία χρηματοδότηση στα μονοπώλια του χώρου. Οι επιχορηγήσεις στο θέατρο και το χορό να δίνονται σε περισσότερα σχήματα τα οποία θα λειτουργούν με αυστηρά καλλιτεχνικά και μη κερδοσκοπικά κριτήρια, και να παίρνονται οι αποφάσεις με συμμετοχή γνωμοδοτικής επιτροπής που θα ορίσουν οι φορείς του θεάτρου και του χορού.
- Καμία απόλυση καλλιτεχνών που δουλεύουν στους δήμους (μουσικούς, ηθοποιούς, εικαστικούς) οι οποίοι θα πρέπει να δουλεύουν με μόνιμη σχέση εργασίας και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.
- Να σταματήσει κάθε προσπάθεια κατάργησης ή συγχώνευσης κρατικών θεάτρων και ορχηστρών, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ,δημοτικών μουσικών συνόλων και ωδείων.
- Πρόσληψη Θεατρολόγων στα κρατικά θέατρα.
- Πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τις κενές οργανικές θέσεις στα ΝΠ του Πολιτισμού. Κατάργηση της αναλογίας 1 προς 5, που θα νεκρώσει κάθε δραστηριότητα.
- Κατάργηση του περιορισμού του 24μηνου που επιβάλλει ο ν. Παυλόπουλου για αρχαιολόγους, καλλιτέχνες και τεχνικούς των κρατικών θεάτρων.
- Κατάργηση των 100 ενσήμων ως προϋπόθεση στην περίθαλψη, και ασφαλιστικά βιβλιάρια στους εικαστικούς και λογοτέχνες. Ασφάλιση για όλους τους καλλιτέχνες χωρίς όρους και προϋποθέσεις
- Κατάργηση του Φ.Π.Α. στο καλλιτεχνικό έργο και την καλλιτεχνική δημιουργία που βάζει κι άλλα εμπόδια στη σχέση των εργαζόμενων με την τέχνη.
- Καθολική λύση του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού των καλλιτεχνικών κλάδων χωρίς εργοδότη (των δημιουργών). Μέχρι τότε αναμόρφωση του νόμου για τις «τιμητικές» συντάξεις του ΥΠΠΟΤ και αύξηση του αριθμού τους, καθώς και χορήγηση βιβλιαρίων δωρεάν νοσοκομειακής kαι φαρμακευτικής περίθαλψης στους ανασφάλιστους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως εισοδήματος , εθνικότητας και ηλικίας.
- Καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς και εφαρμογή του νόμου για το 1% για την τοποθέτηση έργων εικαστικών τεχνών σε δημοσιους χώρους και κτίρια, για την αναβάθμιση της δημόσιας αισθητικής και την ενίσχυση της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
- Καμιά κατάργηση αλλά επέκταση (αυξημένο ασφάλιστρο)στα βαρέα και ανθυγιεινά.
- Επιδόματα ανεργίας στο 80% του μισθού χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
- Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν αισθητική αγωγή και καλλιτεχνική παιδεία μέσα στον κορμό της εκπαίδευσης, για όλα τα παιδιά ανεξάρτητα από κατευθύνσεις.
- Ίδρυση Ανώτατων Καλλιτεχνικών Σχολών δημόσιων και δωρεάν στο πλαίσιο της Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης για την επιστημονική μόρφωση των καλλιτεχνών της κάθε ειδικότητας.
- Ίδρυση δημόσιων κέντρων καλλιτεχνικής εκπαίδευσης για τη δωρεάν εκπαίδευση στις διάφορες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης (μουσικά όργανα, θέατρο ,χορός ,εικαστικά κλπ.) των μαθητών μετά το σχολείο.
Ο πολιτισμός είναι συλλογική δημιουργία, πρέπει να είναι και συλλογική ιδιοκτησία. Τη στιγμή που ο πλούτος των Μεγάρων της πολιτιστικής βιομηχανίας υψώνεται γύρω μας, η εξαθλίωση των συντελεστών της Τέχνης μεγαλώνει. Αυτή τη στιγμή είναι που η λέξη ανατροπή έρχεται στο στόμα όλων μας.
Καλούμε σε:
· μάζεμα υπογραφών από ανθρώπους της τέχνης για την υπεράσπιση του πολιτισμού ως κοινωνικό αγαθό.
· Κινητοποίηση των καλλιτεχνών και δημιουργών καθώς και των εργαζόμενων στο χώρο της πολιτιστικής κληρονομιάς στις 22 Ιουνίου 2011, που θα ξεκινάει από το Μουσείο της Ακρόπολης και θα καταλήγει στο ΥΠΠΟ−Τ.
Απεργούμε τη μέρα που θα έρθουν για συζήτηση στη Βουλή τα νέα μέτρα- λαιμητόμος
1) ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ
2) ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
3) ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ
4) ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ (ΣΕΧΩΧΟ)
5) ΕΝΩΣΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
6) «ΜΙΚΡΟ» ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
7) ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ ΤΗΣ ΕΡΤ
8) ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΩΔΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
9) ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΩΝ
10) ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
11) ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΩΝ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ
12) ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΩΔΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
13) ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
14) ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΤΑΚΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ
18/5/11
Βασιλης Μποζικης (1944-2011) φωτογραφος-φωτορεπορτερ
13/5/11
Φωτογραφικα ...αποσπασματα απο τις ανακοινωσεις του ΟΗΕ και των περιξ για τον ανθρωπιστικο πολεμο του στην Λιβυη
..................Εκκληση για άμεση παύση των εχθροπραξιών απηύθηνε, χθες, η υπεύθυνη Ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ Βάλερι Εϊμος, τονίζοντας ότι πλέον ελλείψεις τροφίμων και φαρμάκων υπάρχουν και στην πρωτεύουσα και ότι ολόκληρη η χώρα βρίσκεται στο χείλος της ανθρωπιστικής κρίσης.....................
Ν' αποποιηθούν την ευθύνη για το φρικτό και αργό θάνατο στον οποίο υπέβαλαν 61 μετανάστες αφήνοντάς τους να πεθάνουν από πείνα και δίψα σε ένα πλοιάριο με μηχανική βλάβη που παράδερνε επί 16 ημέρες στη Μεσόγειο πριν ξεβραστεί πάλι στις λιβυκές ακτές από όπου απέπλευσε, προσπάθησαν, χθες, επισταμένα οι εκπρόσωποι του ΝΑΤΟ, διαψεύδοντας τις καταγγελίες των 11 επιζώντων. Η απάνθρωπη αυτή πραγματικότητα, που δεν έρχεται σε αντίθεση με την ίδια τη φύση του ΝΑΤΟ, δεν κατέστη δυνατόν, πλέον, να κρατηθεί κρυφή. Ετσι, σε μια προσπάθεια να τηρηθούν ορισμένα προσχήματα το Συμβούλιο της Ευρώπης ζήτησε να διεξαχθεί έρευνα για το περιστατικό, ασχέτως αν βέβαια δεν έχει αντιταχθεί στις δολοφονικές επιθέσεις κατά του λιβυκού λαού........Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες πάντως περιέγραψε την τραγωδία. Με βάση τους υπολογισμούς της, στα νερά της Μεσογείου, από τα μέσα Φεβρουαρίου τουλάχιστον, έχουν χαθεί το λίγότερο 800 άνθρωποι ενώ στην παρούσα φάση αγνοούνται τρία πλοιάρια με άγνωστο αριθμό προσφύγων. Η Αρμοστεία του ΟΗΕ κάλεσε όλα τα πλοία, και κυρίως τα στρατιωτικά, να παρέχουν βοήθεια σε οποιοδήποτε πλοιάριο μεταναστών χωρίς, όπως είπε ειρωνικά, «να περιμένουν σχετικές εντολές άνωθεν»............
.............................Σε απομάκρυνση του προσωπικού του από την Τρίπολη προχωρά ο ΟΗΕ, καθώς οργισμένοι Λίβυοι προκάλεσαν ζημιές στο κτίριο στο οποίο στεγαζόταν, αντιδρώντας στην είδηση για το θάνατο του Σαΐφ. Την ίδια ώρα το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών κατηγορεί την Τρίπολη ότι δεν λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για τις επιθέσεις που δέχονται δυτικές πρεσβείες και δίνει προθεσμία 24 ωρών στο λίβυο πρέσβη να εγκαταλείψει τη Βρετανία.Ο βρετανός υπουργός ΥΠΕΞ Γουίλιαμ Χέιγκ ανέφερε πως το καθεστώς του Καντάφι παραβίασε τη συμφωνία της Βιέννης, καθώς δεν προστατεύτηκαν τα κτίρια των διπλωματικών αποστολών. Σημειώνεται πως οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις απομάκρυναν το διπλωματικό προσωπικό από τη χώρα πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών...........................................................................Σύμφωνα με την τελευταία αναφορά της οργάνωσης για την κρίση στη Λιβύη που μόλις εκδόθηκε, την τελευταία εβδομάδα συνεχίστηκαν οι σφοδρές μάχες στην Αζνταμπίγια και τη Μισράτα, ενώ μέχρι και τα τρία τέταρτα του συνολικού πληθυσμού στα δυτικά όρη Ναφούζα αναφέρεται ότι πλήττονται από τις έντονες μάχες. Τα Ηνωμένα Έθνη εγκατέστησαν την ανθρωπιστική τους παρουσία στην Τρίπολη μέσα στο περασμένο Σαββατοκύριακο και η UNICEF συνεχίζει να εδραιώνει την παρουσία της στην Λιβύη με την ανάπτυξη διεθνούς προσωπικού της στη Βεγγάζη. Μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν, η ομάδα της UNICEF Λιβύης που εργάζεται σήμερα από το Κάιρο θα αναπτυχθεί στη Λιβύη. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι-Μουν, σε παρατήρησή του κατά τη διάρκεια συνάντησης Τύπου στη Νέα Υόρκη στις 26 Απριλίου, επανέλαβε ότι επιτακτική ανάγκη για τα Ηνωμένα Έθνη είναι να η συνεχίσουν να προστατεύουν τις ζωές των αμάχων. Ως μέρος της προσπάθειας του ΟΗΕ να εξασφαλίσουν την κατάπαυση του πυρός στη Λιβύη, ο Γενικός Γραμματέας ανέφερε ότι ο Ειδικός Απεσταλμένος του ΟΗΕ, ο κ. Al-Khatib, θα μεταβεί στη Βεγγάζη την Παρασκευή για να συναντηθεί με τις αρχές της Λιβύης και τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης εκεί. Επείγουσα βοήθεια της UNICEF με εφόδια για 15.000 έως 25.000 άτομα έφθασε στο λιμάνι της Μισράτα στη Δυτική Λιβύη στις 21 Απριλίου και διανέμεται ήδη σε εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Τα είδη πρώτης ανάγκης περιλαμβάνουν σετ πρώτων βοηθειών, πόσιμο νερό, ταμπλέτες καθαρισμού του νερού, είδη προσωπικής υγιεινής και είδη αναψυχής και παιχνίδια για τα παιδιά. Τα 3.000 σετ προσωπικής υγιεινής της UNICEF για 6.000 άτομα παραδόθηκαν μέσω ενός σκάφους του Παγκόσμιου Ταμείου Τροφίμων και έφτασαν στη Μισράτα στις 23 Απριλίου και επί του παρόντος διανέμονται από συνεργάτες της οργάνωσης επί τόπου. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης και το Γραφείο του ΟΗΕ για το συντονισμό των ανθρωπιστικών δράσεων, μέχρι τις 27 Απριλίου, συνολικά 625.805 άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη Λιβύη από την αρχή της κρίσης, 239.691 έχουν καταφύγει στην Αίγυπτο, 290.481 στην Τυνησία, 56.139 στο Νίγηρα, 14.126 στην Αλγερία, 17.386 στο Τσαντ, 4.076 στην Ιταλία με πλοίο, 1.106 στη Μάλτα με πλοίο και 2.800 στο Σουδάν... Σε συνεργασία με τους προσκόπους της Λιβύης μοιράζει ειδικά σετ παιχνιδιών για την ψυχολογική ανάνηψη των παιδιών σε 30 τοποθεσίες μεταξύ Βεγγάζης και Αζνταμπίγια.
Σε συνεργασία με τη Διεθνή Οργάνωση Αναπηρίας ετοιμάζει ειδικό πρόγραμμα για την αποφυγή των ναρκών ενώ με την οργάνωση Σώστε τα Παιδιά ετοιμάζει ειδική έκθεση για σημαντικά ζητήματα παιδικής προστασίας στην Ανατολική Λιβύη (στρατολόγηση, δολοφονίες, τραυματισμοί, απαγωγές). Μέχρι στιγμής η UNICEF έχει εξασφαλίσει το 35% από την επείγουσα έκκληση ύψους 13 εκατομμυρίων δολαρίων που απηύθυνε πρόσφατα για τα παιδιά στη Λιβύη................
Ν' αποποιηθούν την ευθύνη για το φρικτό και αργό θάνατο στον οποίο υπέβαλαν 61 μετανάστες αφήνοντάς τους να πεθάνουν από πείνα και δίψα σε ένα πλοιάριο με μηχανική βλάβη που παράδερνε επί 16 ημέρες στη Μεσόγειο πριν ξεβραστεί πάλι στις λιβυκές ακτές από όπου απέπλευσε, προσπάθησαν, χθες, επισταμένα οι εκπρόσωποι του ΝΑΤΟ, διαψεύδοντας τις καταγγελίες των 11 επιζώντων. Η απάνθρωπη αυτή πραγματικότητα, που δεν έρχεται σε αντίθεση με την ίδια τη φύση του ΝΑΤΟ, δεν κατέστη δυνατόν, πλέον, να κρατηθεί κρυφή. Ετσι, σε μια προσπάθεια να τηρηθούν ορισμένα προσχήματα το Συμβούλιο της Ευρώπης ζήτησε να διεξαχθεί έρευνα για το περιστατικό, ασχέτως αν βέβαια δεν έχει αντιταχθεί στις δολοφονικές επιθέσεις κατά του λιβυκού λαού........Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες πάντως περιέγραψε την τραγωδία. Με βάση τους υπολογισμούς της, στα νερά της Μεσογείου, από τα μέσα Φεβρουαρίου τουλάχιστον, έχουν χαθεί το λίγότερο 800 άνθρωποι ενώ στην παρούσα φάση αγνοούνται τρία πλοιάρια με άγνωστο αριθμό προσφύγων. Η Αρμοστεία του ΟΗΕ κάλεσε όλα τα πλοία, και κυρίως τα στρατιωτικά, να παρέχουν βοήθεια σε οποιοδήποτε πλοιάριο μεταναστών χωρίς, όπως είπε ειρωνικά, «να περιμένουν σχετικές εντολές άνωθεν»............
.............................Σε απομάκρυνση του προσωπικού του από την Τρίπολη προχωρά ο ΟΗΕ, καθώς οργισμένοι Λίβυοι προκάλεσαν ζημιές στο κτίριο στο οποίο στεγαζόταν, αντιδρώντας στην είδηση για το θάνατο του Σαΐφ. Την ίδια ώρα το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών κατηγορεί την Τρίπολη ότι δεν λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για τις επιθέσεις που δέχονται δυτικές πρεσβείες και δίνει προθεσμία 24 ωρών στο λίβυο πρέσβη να εγκαταλείψει τη Βρετανία.Ο βρετανός υπουργός ΥΠΕΞ Γουίλιαμ Χέιγκ ανέφερε πως το καθεστώς του Καντάφι παραβίασε τη συμφωνία της Βιέννης, καθώς δεν προστατεύτηκαν τα κτίρια των διπλωματικών αποστολών. Σημειώνεται πως οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις απομάκρυναν το διπλωματικό προσωπικό από τη χώρα πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών...........................................................................Σύμφωνα με την τελευταία αναφορά της οργάνωσης για την κρίση στη Λιβύη που μόλις εκδόθηκε, την τελευταία εβδομάδα συνεχίστηκαν οι σφοδρές μάχες στην Αζνταμπίγια και τη Μισράτα, ενώ μέχρι και τα τρία τέταρτα του συνολικού πληθυσμού στα δυτικά όρη Ναφούζα αναφέρεται ότι πλήττονται από τις έντονες μάχες. Τα Ηνωμένα Έθνη εγκατέστησαν την ανθρωπιστική τους παρουσία στην Τρίπολη μέσα στο περασμένο Σαββατοκύριακο και η UNICEF συνεχίζει να εδραιώνει την παρουσία της στην Λιβύη με την ανάπτυξη διεθνούς προσωπικού της στη Βεγγάζη. Μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν, η ομάδα της UNICEF Λιβύης που εργάζεται σήμερα από το Κάιρο θα αναπτυχθεί στη Λιβύη. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι-Μουν, σε παρατήρησή του κατά τη διάρκεια συνάντησης Τύπου στη Νέα Υόρκη στις 26 Απριλίου, επανέλαβε ότι επιτακτική ανάγκη για τα Ηνωμένα Έθνη είναι να η συνεχίσουν να προστατεύουν τις ζωές των αμάχων. Ως μέρος της προσπάθειας του ΟΗΕ να εξασφαλίσουν την κατάπαυση του πυρός στη Λιβύη, ο Γενικός Γραμματέας ανέφερε ότι ο Ειδικός Απεσταλμένος του ΟΗΕ, ο κ. Al-Khatib, θα μεταβεί στη Βεγγάζη την Παρασκευή για να συναντηθεί με τις αρχές της Λιβύης και τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης εκεί. Επείγουσα βοήθεια της UNICEF με εφόδια για 15.000 έως 25.000 άτομα έφθασε στο λιμάνι της Μισράτα στη Δυτική Λιβύη στις 21 Απριλίου και διανέμεται ήδη σε εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Τα είδη πρώτης ανάγκης περιλαμβάνουν σετ πρώτων βοηθειών, πόσιμο νερό, ταμπλέτες καθαρισμού του νερού, είδη προσωπικής υγιεινής και είδη αναψυχής και παιχνίδια για τα παιδιά. Τα 3.000 σετ προσωπικής υγιεινής της UNICEF για 6.000 άτομα παραδόθηκαν μέσω ενός σκάφους του Παγκόσμιου Ταμείου Τροφίμων και έφτασαν στη Μισράτα στις 23 Απριλίου και επί του παρόντος διανέμονται από συνεργάτες της οργάνωσης επί τόπου. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης και το Γραφείο του ΟΗΕ για το συντονισμό των ανθρωπιστικών δράσεων, μέχρι τις 27 Απριλίου, συνολικά 625.805 άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη Λιβύη από την αρχή της κρίσης, 239.691 έχουν καταφύγει στην Αίγυπτο, 290.481 στην Τυνησία, 56.139 στο Νίγηρα, 14.126 στην Αλγερία, 17.386 στο Τσαντ, 4.076 στην Ιταλία με πλοίο, 1.106 στη Μάλτα με πλοίο και 2.800 στο Σουδάν... Σε συνεργασία με τους προσκόπους της Λιβύης μοιράζει ειδικά σετ παιχνιδιών για την ψυχολογική ανάνηψη των παιδιών σε 30 τοποθεσίες μεταξύ Βεγγάζης και Αζνταμπίγια.
Σε συνεργασία με τη Διεθνή Οργάνωση Αναπηρίας ετοιμάζει ειδικό πρόγραμμα για την αποφυγή των ναρκών ενώ με την οργάνωση Σώστε τα Παιδιά ετοιμάζει ειδική έκθεση για σημαντικά ζητήματα παιδικής προστασίας στην Ανατολική Λιβύη (στρατολόγηση, δολοφονίες, τραυματισμοί, απαγωγές). Μέχρι στιγμής η UNICEF έχει εξασφαλίσει το 35% από την επείγουσα έκκληση ύψους 13 εκατομμυρίων δολαρίων που απηύθυνε πρόσφατα για τα παιδιά στη Λιβύη................
28/4/11
Στάθης «Τα ντόπερμαν της ενημέρωσης» απο την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Σάλος έχει ξεσπάσει στη δημοσιογραφική πιάτσα για τον άγριο διασυρμό των ειδήσεων του MEGΑ, από τον αρθρογράφο Στάθη της Ελευθεροτυπίας, ο οποίος ξεσπάθωσε κατά Τρέμη και Πρετεντέρη και του δελτίου ειδήσεων του καναλιού, με τίτλο "Τα ντόπερμαν της ενημέρωσης"...
Αναλυτικά το άρθρο του Στάθη
«Τα ντόπερμαν της ενημέρωσης»
Η «πόλις» έχει αρχίσει να κόβεται στα δύο. Μας μιλούν πλέον σαν να είμαστε δούλοι -θέλουν «συμβάσεις μιας ημέρας», «απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις», θέλουν τις κόρες μας στο χαρέμι τους, τους γιους μας στη δούλεψή τους, γιουσουφάκια. Αυτοί που λήστεψαν τη χώρα, αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, θέλουν τώρα με εργαλείο την ακροδεξιά κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου να έχουν να διαθέτουν και να κατέχουν ανθρώπους των 500 ευρώ.Μας μιλούν με φερέφωνα (όπως άλλοτε με τα κατοχικά μεγάφωνα) τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους.Η «πόλις» κόβεται στα δύο, το παρακάτω κείμενο δεν είναι επί προσωπικού. Είναι περί του επερχόμενου εκφασισμού...
Τι Τρόμος είναι αυτός;! Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα! Τι οργουελικός εφιάλτης!
Σαν τα κοράκια παραμονεύουν οι δύο απ' τους παρουσιαστές, η κυρία Τρέμη και ο κ. Πρετεντέρης
να αρπάξουν απ' το στόμα του καλεσμένου τους, όταν δεν είναι φιλοκυβερνητικός, την κουβέντα του, να τη δαγκώσουν, να τη διαστρέψουν, να την ανασκολοπίσουν και να του τη δώσουν πίσω να τη φάει, να τού κάτσει στον λαιμό, να πνιγεί, να σκάσει - και αυτό το λένε διάλογο, ενημέρωση, ειδήσεις.
Τι οργουελικός τρόμος είναι αυτός! Αυτό το φρικτό δίδυμο δεν επιτίθεται με μένος Ταλιμπάν εναντίον των στόχων του μόνον με το (απύλωτο, ιταμό και υπερφίαλο) στόμα του, αλλά με όλη τη γλώσσα του σώματός του να κορυβαντιά, να ωρύεται, να σκούζει, να προσβάλλει, να ειρωνεύεται - είναι αυτό ειδήσεις; έστω σχόλιο μέσα στις ειδήσεις; είναι άποψη;
Όχι, είναι τρομοκρατία! Είναι προπαγάνδα! Είναι κουστουμάτος ταλιμπανισμός, είναι φασισμός,
είναι, ακόμα χειρότερα, εθισμός των θεατών στον φασισμό.
Τίποτα απ' όσα γίνονται σε αυτό το δελτίο δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφική δεοντολογία, ρωτάνε και απαντάνε οι ίδιοι, διακόπτουν όποιον γουστάρουν και το στόμα τους στάζει μέλι μόνον μπροστά στους κυβερνητικούς και τους φίλους τους. Αλλά, το πιο θλιβερό είναι όταν για «ξεκάρφωμα» οι δύο αυτοί παρουσιαστές (των οποίων, τουλάχιστον η ταπεινότης μου δεν είναι συνάδελφος) κάνουν τάχα ζόρικες ερωτήσεις στους υπουργούς, ανάλογες με εκείνες που θα έκαναν δουλικά στους αφεντάδες τους σε άλλες εποχές. Δεν ξέρω αν λέει αλήθεια η AGB ή η Πωστηλέν τώρα, για τη θεαματικότητα αυτού του δελτίου, ούτε με νοιάζει αν είναι πρώτο ή έσχατο. Με νοιάζει ότι είναι όνειδος για τη δημοσιογραφία, πληγή για τη δημοκρατία, ντροπή για την πολιτική.
Ούτε απορώ με τους πολιτικούς που πάνε και προσκυνάνε τα ξόανα της τηλεοπτικής τυραννίδας στην πιο απεχθή τους μορφή, αμφισβητώ όμως ότι οι πολίτες δεν αισθάνονται έστω κι απ' τον καναπέ τους τον κίνδυνο που πηγάζει απ' αυτήν την τηλεοπτική χούντα -αυτό το διαρκές εξουσιαστικό ξεσάλωμα του πρασινοφρουρισμού. Αυτής της ανωφελούς γλίτσας που σπαράζει τη χώρα παραπάνω από δυο δεκαετίες τώρα. Αυτός ο συνδυασμός γκαιμπελισμού και σταλινισμού παντός καιρού, όστις υποστήριξε υπό τη δορά του εκσυγχρονισμού με τον πιο καθωσπρεπίστικο τρόπο ό,τι πιο αισχρό μάς έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, απ' το άγος του Χρηματιστηρίου έως την αποκοπή των μισθών και τις επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις, αυτός ο συνδυασμός, καλά οχυρωμένος από αφεντικά, χορηγούς, διαφημιστές, τραπεζίτες και συν-ένοχους δημοσιογράφους, έχει βλάψει τον λαό και το πολίτευμα περισσότερο απ' όσον έβλαψε η μαύρη πανώλη το Λονδίνο και τις τρεις φορές που το επισκέφθηκε.
Η ενημέρωση είναι δικαίωμα του λαού.
Το δελτίο του Μέγκα και τα άλλα δελτία όπως αυτό δεν ενημερώνουν τον λαό, τον στραβώνουν, τον αιχμαλωτίζουν, τον χειραγωγούν. Βγαίνουν στον αέρα, που είναι περιουσία του λαού, μόνο και μόνο για να τον τρομοκρατήσουν, για να τον κάνουν να κάθεται σούζα, οι σταθμοί αυτοί είναι η μαύρη χειρ και η σιδερένια φτέρνα των διαπλεκόμενων - είναι εχθροί του λαού με περικεφαλαία. Την περικεφαλαία της οίησης, του (ραγιάδικου) θράσους, του κυνισμού, του αμοραλισμού, της αναισχυντίας, της αγένειας - με έναν λόγο: μιλάνε στον λαό σαν να μιλούν σε κατσαρίδες...
Ντροπή!
αναδημοσιευση απο την Ελευθεροτυπία
Αναλυτικά το άρθρο του Στάθη
«Τα ντόπερμαν της ενημέρωσης»
Η «πόλις» έχει αρχίσει να κόβεται στα δύο. Μας μιλούν πλέον σαν να είμαστε δούλοι -θέλουν «συμβάσεις μιας ημέρας», «απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις», θέλουν τις κόρες μας στο χαρέμι τους, τους γιους μας στη δούλεψή τους, γιουσουφάκια. Αυτοί που λήστεψαν τη χώρα, αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, θέλουν τώρα με εργαλείο την ακροδεξιά κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου να έχουν να διαθέτουν και να κατέχουν ανθρώπους των 500 ευρώ.Μας μιλούν με φερέφωνα (όπως άλλοτε με τα κατοχικά μεγάφωνα) τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους.Η «πόλις» κόβεται στα δύο, το παρακάτω κείμενο δεν είναι επί προσωπικού. Είναι περί του επερχόμενου εκφασισμού...
Τι Τρόμος είναι αυτός;! Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα! Τι οργουελικός εφιάλτης!
Σαν τα κοράκια παραμονεύουν οι δύο απ' τους παρουσιαστές, η κυρία Τρέμη και ο κ. Πρετεντέρης
να αρπάξουν απ' το στόμα του καλεσμένου τους, όταν δεν είναι φιλοκυβερνητικός, την κουβέντα του, να τη δαγκώσουν, να τη διαστρέψουν, να την ανασκολοπίσουν και να του τη δώσουν πίσω να τη φάει, να τού κάτσει στον λαιμό, να πνιγεί, να σκάσει - και αυτό το λένε διάλογο, ενημέρωση, ειδήσεις.
Τι οργουελικός τρόμος είναι αυτός! Αυτό το φρικτό δίδυμο δεν επιτίθεται με μένος Ταλιμπάν εναντίον των στόχων του μόνον με το (απύλωτο, ιταμό και υπερφίαλο) στόμα του, αλλά με όλη τη γλώσσα του σώματός του να κορυβαντιά, να ωρύεται, να σκούζει, να προσβάλλει, να ειρωνεύεται - είναι αυτό ειδήσεις; έστω σχόλιο μέσα στις ειδήσεις; είναι άποψη;
Όχι, είναι τρομοκρατία! Είναι προπαγάνδα! Είναι κουστουμάτος ταλιμπανισμός, είναι φασισμός,
είναι, ακόμα χειρότερα, εθισμός των θεατών στον φασισμό.
Τίποτα απ' όσα γίνονται σε αυτό το δελτίο δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφική δεοντολογία, ρωτάνε και απαντάνε οι ίδιοι, διακόπτουν όποιον γουστάρουν και το στόμα τους στάζει μέλι μόνον μπροστά στους κυβερνητικούς και τους φίλους τους. Αλλά, το πιο θλιβερό είναι όταν για «ξεκάρφωμα» οι δύο αυτοί παρουσιαστές (των οποίων, τουλάχιστον η ταπεινότης μου δεν είναι συνάδελφος) κάνουν τάχα ζόρικες ερωτήσεις στους υπουργούς, ανάλογες με εκείνες που θα έκαναν δουλικά στους αφεντάδες τους σε άλλες εποχές. Δεν ξέρω αν λέει αλήθεια η AGB ή η Πωστηλέν τώρα, για τη θεαματικότητα αυτού του δελτίου, ούτε με νοιάζει αν είναι πρώτο ή έσχατο. Με νοιάζει ότι είναι όνειδος για τη δημοσιογραφία, πληγή για τη δημοκρατία, ντροπή για την πολιτική.
Ούτε απορώ με τους πολιτικούς που πάνε και προσκυνάνε τα ξόανα της τηλεοπτικής τυραννίδας στην πιο απεχθή τους μορφή, αμφισβητώ όμως ότι οι πολίτες δεν αισθάνονται έστω κι απ' τον καναπέ τους τον κίνδυνο που πηγάζει απ' αυτήν την τηλεοπτική χούντα -αυτό το διαρκές εξουσιαστικό ξεσάλωμα του πρασινοφρουρισμού. Αυτής της ανωφελούς γλίτσας που σπαράζει τη χώρα παραπάνω από δυο δεκαετίες τώρα. Αυτός ο συνδυασμός γκαιμπελισμού και σταλινισμού παντός καιρού, όστις υποστήριξε υπό τη δορά του εκσυγχρονισμού με τον πιο καθωσπρεπίστικο τρόπο ό,τι πιο αισχρό μάς έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, απ' το άγος του Χρηματιστηρίου έως την αποκοπή των μισθών και τις επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις, αυτός ο συνδυασμός, καλά οχυρωμένος από αφεντικά, χορηγούς, διαφημιστές, τραπεζίτες και συν-ένοχους δημοσιογράφους, έχει βλάψει τον λαό και το πολίτευμα περισσότερο απ' όσον έβλαψε η μαύρη πανώλη το Λονδίνο και τις τρεις φορές που το επισκέφθηκε.
Η ενημέρωση είναι δικαίωμα του λαού.
Το δελτίο του Μέγκα και τα άλλα δελτία όπως αυτό δεν ενημερώνουν τον λαό, τον στραβώνουν, τον αιχμαλωτίζουν, τον χειραγωγούν. Βγαίνουν στον αέρα, που είναι περιουσία του λαού, μόνο και μόνο για να τον τρομοκρατήσουν, για να τον κάνουν να κάθεται σούζα, οι σταθμοί αυτοί είναι η μαύρη χειρ και η σιδερένια φτέρνα των διαπλεκόμενων - είναι εχθροί του λαού με περικεφαλαία. Την περικεφαλαία της οίησης, του (ραγιάδικου) θράσους, του κυνισμού, του αμοραλισμού, της αναισχυντίας, της αγένειας - με έναν λόγο: μιλάνε στον λαό σαν να μιλούν σε κατσαρίδες...
Ντροπή!
αναδημοσιευση απο την Ελευθεροτυπία
16/4/11
περι του πολεμου...
Δεν υπάρχει δίκαιος πόλεμος.
Πρέπει να θέσουμε ένα τέλος στην ανθρώπινη φυλή ή η ανθρωπότητα πρέπει να αποκηρύξει τον πόλεμο; " Έτσι έγραψε ο Albert Einstein και ο Μπέρτραντ Ράσελ το περίφημο μανιφέστο τους.
Οι καιροί έχουν αλλάξει, αλλά έχουν πολλαπλασιαστεί οι πολέμοι.
Κοσσυφοπέδιο, Αφγανιστάν, Ιράκ
και τώρα τη Λιβύη.
Διάφοροι οι λόγοι, διαφορετικά ιστορικά πλαίσια αλλά όλα ειναι ενωμένα με εικόνες θανάτου και του πόνου.
Ως συνήθως, το πρώτο θύμα της οποιασδήποτε στρατιωτικής επέμβασης είναι η αλήθεια.
Δεν υπάρχει ανθρωπιστικος πόλεμος.
Ο πόλεμος ειναι πάντα μια καταστροφή τμημάτων της ανθρωπότητας, μια δολοφονία συνανθρώπων μας. Κάθε ανθρωπιστικός πόλεμος είναι στην πραγματικότητα ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. 7/4/11
Art and propaganda in Soviet photography in the 1920-1940s ROSPHOTO State Museum and Exhibition Centre
επειδη υπηρχαν και αρκετοι αλλοι αξιολογοτατοι Σοβιετικοι φωτογραφοι την εποχη 1920-1940 εκτος του ενος...
e-Announcement www.photography-now.com
ROSPHOTO State Museum and Exhibition Centre
7 April - 31 May 2011 Opening reception: Wednesday 6 April 2011 6pm
ROSPHOTO State Museum and Exhibition Centre
Ministry for Culture of the Russian Federation, 35 Bolshaya Morskaya , 191186 Saint-Petersburg
+7 (0)812 314 1214 office@rosphoto.org www.rosphoto.org
Boris Ignatovich. Shower, Moscow, 1932
Epoch of Optimism
Art and propaganda in Soviet photography in the 1920-1940s
Exhibition is provided by the Russian Union of Art Photographers and FotoSoyuz Agency
1920-40s were, undoubtedly, most dramatic years in the history of Russian photography of XX century. The change of social system caused by the October take-over in 1917 brought about the ideology of social equality and justice.
The authorities assigned high priority to propaganda of these ideas and of their soonest possible realization. Their call for the building of the new world won the sympathies of young Russian intelligentzia for the Bolsheviks. Inspired by the «Art for the Masses» motto, young writers, painters, architects, film makers, stage directors and musicians started creating works that conformed, as they thought, with the ideas of the construction of Socialist society.
Photography, too, did not stand aside of this process. Already by the late 1920s - early 1930s, three main movements in Soviet photography established and found their leaders.
Art (or «salon») photography propagated by the Russian Photographic Society founded before the Revolution, continued within the tradition of European Pictorialist school and was considered by the critics as distinctly «bourgeois». The most known figures of the movement were Alexander Grinberg, Nikolay Andreyev, Vasiliy Ulitin, Nikolay Svishov-Paola, Petr Klepikov, Sergey Lobovikov, Yury Yeremin.
New Soviet press photographers who usually worked in political newspapers and magazines, called on to regard photo reportage as a weapon of class struggle and to propagate the achievements of industry, agriculture, new Soviet way of life. Most consistent advocates of «proletarian» photography were Arkadiy Shaykhet and Semyon Friedland.
The third, «left-wing» photographic movement was formed by the «Left Art Front» and the «October» artists group. Its most outstanding members were Alexander Rodchenko and Boris Ignatovich. They searched for new methods of dynamic vision on the base of constructive composition. Although extremely important for the development of photography's pictural language, this search did not save the artists from the attacks of Soviet critics. Accused of formalism, «October» group dissolved in late 1932.
Arkadiy Shaykhet. Express train, 1939
The miserable result of the time was the eventual extinction of all three movements already by the mid-1930s. The Communist Party headed by Stalin conducted serious «purification» of ideological front and lay end to both «left-wing» and «right-wing» movements in Russian art. Russian Photographic Society was dissolved in 1930 (before the close down of «October»), its leading members A.Grinberg and V.Ulitin were arrested as «socially dangerous elements». Arkadiy Shaykhet, too, could not evade unpleasant contact with NKVD (secret police), and the idea of «proletarian photography», as well as proletarian art in general, lost its topicality already by 1932.
By the late 1930s, the Russia art was completely overtaken by the idea of Socialist Realism. The short but very productive «epoch of optimism» that had emerged along the lines of post-revolution enthusiasm and sincere faith in the ideals of the bright future, was replaced by time of the Party's totalitarian control over all processes in the art life of the society.
The finale of the «epoch of optimism» in Soviet photography could be the victory over Fascist Germany in 1945. Photographers who went through the Patriotic War, saw and captured its victims and losses, received and showed Victory as a truly national triumph and a reason to hope for a better future. However, harsh postwar censorship, persecutions for the «fifth point» (nationality), country's isolation during the Cold War times did not help to bring this dream to life. Unfortunately, very few photographers from the first Soviet generation gained «second breath» in the postwar time.
Our exhibition presents three main movements in Soviet photography between the October Revolution and the end of the Second World War.
Russian Pictorialist photography is represented by the works of Alexander Grinberg;
Constructivist photography by the works of Alexander Rodchenko, Boris Ignatovich, Mikhail Prekhner; Soviet press photography by the works of Arkadiy Shaykhet, Emmanuil Yevzerikhin, Mark Markov-Grinberg, Georgy Petrusov, Yevgeniy Khaldey, Ivan Shagin.
Andrey Baskakov
Head of the Russian Union of Art Photographers
Director of FotoSoyuz Agency
Ivan Shagin. Pioneer leader, 1934
photography-now.com
Torstr. 218 | 10115 Berlin | Editor: Claudia Stein
contact@photography-now.com | T +49.30.24 34 27 80
e-Announcement www.photography-now.com
ROSPHOTO State Museum and Exhibition Centre
Arkadiy Shaykhet. Young Communist at the wheel of papermaking machine. Balakhna, 1929
Epoch of Optimism - Art and propaganda in Soviet photography in the 1920-1940s
Alexander Grinberg | Boris Ignatovich | Georgy Lipskerov | Yevgeniy Khaldey | Mark Markov-Grinberg | Mikhail Prekhner | Georgy Petrusov | Alexander Rodchenko | Mikhail Savin | Ivan Shagin | Arkadiy Shaykhet | Mikhail Trakhman | Yevgeny Umnov | Alexander Ustinov | Anatoliy Yegorov | Emmanuil Yevzerikhin
7 April - 31 May 2011 Opening reception: Wednesday 6 April 2011 6pm
ROSPHOTO State Museum and Exhibition Centre
Ministry for Culture of the Russian Federation, 35 Bolshaya Morskaya , 191186 Saint-Petersburg
+7 (0)812 314 1214 office@rosphoto.org www.rosphoto.org
Boris Ignatovich. Shower, Moscow, 1932
Epoch of Optimism
Art and propaganda in Soviet photography in the 1920-1940s
Exhibition is provided by the Russian Union of Art Photographers and FotoSoyuz Agency
1920-40s were, undoubtedly, most dramatic years in the history of Russian photography of XX century. The change of social system caused by the October take-over in 1917 brought about the ideology of social equality and justice.
The authorities assigned high priority to propaganda of these ideas and of their soonest possible realization. Their call for the building of the new world won the sympathies of young Russian intelligentzia for the Bolsheviks. Inspired by the «Art for the Masses» motto, young writers, painters, architects, film makers, stage directors and musicians started creating works that conformed, as they thought, with the ideas of the construction of Socialist society.
Photography, too, did not stand aside of this process. Already by the late 1920s - early 1930s, three main movements in Soviet photography established and found their leaders.
Art (or «salon») photography propagated by the Russian Photographic Society founded before the Revolution, continued within the tradition of European Pictorialist school and was considered by the critics as distinctly «bourgeois». The most known figures of the movement were Alexander Grinberg, Nikolay Andreyev, Vasiliy Ulitin, Nikolay Svishov-Paola, Petr Klepikov, Sergey Lobovikov, Yury Yeremin.
New Soviet press photographers who usually worked in political newspapers and magazines, called on to regard photo reportage as a weapon of class struggle and to propagate the achievements of industry, agriculture, new Soviet way of life. Most consistent advocates of «proletarian» photography were Arkadiy Shaykhet and Semyon Friedland.
The third, «left-wing» photographic movement was formed by the «Left Art Front» and the «October» artists group. Its most outstanding members were Alexander Rodchenko and Boris Ignatovich. They searched for new methods of dynamic vision on the base of constructive composition. Although extremely important for the development of photography's pictural language, this search did not save the artists from the attacks of Soviet critics. Accused of formalism, «October» group dissolved in late 1932.
Arkadiy Shaykhet. Express train, 1939
The miserable result of the time was the eventual extinction of all three movements already by the mid-1930s. The Communist Party headed by Stalin conducted serious «purification» of ideological front and lay end to both «left-wing» and «right-wing» movements in Russian art. Russian Photographic Society was dissolved in 1930 (before the close down of «October»), its leading members A.Grinberg and V.Ulitin were arrested as «socially dangerous elements». Arkadiy Shaykhet, too, could not evade unpleasant contact with NKVD (secret police), and the idea of «proletarian photography», as well as proletarian art in general, lost its topicality already by 1932.
By the late 1930s, the Russia art was completely overtaken by the idea of Socialist Realism. The short but very productive «epoch of optimism» that had emerged along the lines of post-revolution enthusiasm and sincere faith in the ideals of the bright future, was replaced by time of the Party's totalitarian control over all processes in the art life of the society.
The finale of the «epoch of optimism» in Soviet photography could be the victory over Fascist Germany in 1945. Photographers who went through the Patriotic War, saw and captured its victims and losses, received and showed Victory as a truly national triumph and a reason to hope for a better future. However, harsh postwar censorship, persecutions for the «fifth point» (nationality), country's isolation during the Cold War times did not help to bring this dream to life. Unfortunately, very few photographers from the first Soviet generation gained «second breath» in the postwar time.
Our exhibition presents three main movements in Soviet photography between the October Revolution and the end of the Second World War.
Russian Pictorialist photography is represented by the works of Alexander Grinberg;
Constructivist photography by the works of Alexander Rodchenko, Boris Ignatovich, Mikhail Prekhner; Soviet press photography by the works of Arkadiy Shaykhet, Emmanuil Yevzerikhin, Mark Markov-Grinberg, Georgy Petrusov, Yevgeniy Khaldey, Ivan Shagin.
Andrey Baskakov
Head of the Russian Union of Art Photographers
Director of FotoSoyuz Agency
Ivan Shagin. Pioneer leader, 1934
photography-now.com
Torstr. 218 | 10115 Berlin | Editor: Claudia Stein
contact@photography-now.com | T +49.30.24 34 27 80
25/3/11
24/3/11
Γιατι διαλυεται η Λιβυη...αναλυση του David Rothscum
...οταν "τα κειμενα" χρειαζονται απαραιτητως,
για να μπορεσουμε να καταλαβουμε περα απο τις φωτογραφιες...
απο το μπλοκ http://davidrothscum.blogspot.com/2011/02/world-cheers-as-cia-plunges-libya-into.html
David Rothscum Reports
If Infowars is the tip of the spear, David Rothscum Reports is the series of weird engravings on the bottom that will puzzle archaeologists 2000 years from now.
World cheers as the CIA plunges Libya into chaos Wednesday, February 23, 2011
How was Libya doing under the rule of Gadaffi? How bad did the people have it?
Were they oppressed as we now commonly accept as fact? Let us look at the facts for a moment.
Before the chaos erupted, Libya had a lower incarceration rate than the Czech republic. It ranked 61st. Libya had the lowest infant mortality rate of all of Africa. Libya had the highest life expectancy of all of Africa. Less than 5% of the population was undernourished. In response to the rising food prices around the world, the government of Libya abolished ALL taxes on food.....................συνεχεια του αγγλικου κειμενου στο ανωτερω μπλοκ
Γιατί διαλύεται η Λιβύη;
Μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης
Πώς περνούσε η Λιβύη επι Γκαντάφι; Πως περνούσε ο κόσμος; Ήταν καταπιεσμένος, όπως γενικά μαθαίνουμε;
Ας ρίξουμε μια ματιά στα γεγονότα.
Πριν ξεσπάσει το χάος, η Λιβύη είχε ένα χαμηλότερο ποσοστό κρατουμένων από την Τσεχική Δημοκρατία. Βρισκόταν στην 61η θέση. Η Λιβύη είχε το χαμηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στην Αφρική. Λιγότερο από το 5% των κατοίκων της πεινούσαν. Ενω στον υπόλοιπο κόσμο οι τιμές των τροφίμων συνεχώς αυξάνονταν, η κυβέρνηση της Λιβύης είχε καταργήσει όλους τους φόρους επί των τροφίμων.
Οι Λίβυοι ήσαν πλούσιοι. Η Λιβύη είχε το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα στην Αφρική. Η κυβέρνηση φρόντιζε, ώστε ο καθένας να μπορεί να συμμετάσχει στην ευημερία. Ο πλούτος ήταν μοιρασμένος δίκαια. Στη Λιβύη ζούσαν λιγότεροι άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας από ότι στην Ολλανδία.
---Πως έγινε η Λιβύη τόσο πλούσια;
Γιατί έχει πετρέλαιο και δεν επέτρεπε σε ξένες εταιρείες να της το κλέβουν, όπως συμβαίνει στη Νιγηρία, μια χώρα, που σε μεγάλο βαθμό ελέγχεται από την Shell.
Όπως κάθε χώρα, έτσι και η Λιβύη υποφέρει από μια κυβέρνηση διεφθαρμένων γραφειοκρατών, που προσπαθούν να κόψουν ένα ολο και μεγαλύτερο κομμάτι απο την πίτα. Ως απάντηση, ο Γκαντάφι θέσπισε νόμους, με τους οποίους τα έσοδα από το πετρέλαιο να διανέμονται απευθείας στον πληθυσμό της χώρας, γιατί ήταν της γνώμης, ότι η κυβέρνηση δεν ήταν δίκαιη στο λαό, αν και ο Γκαντάφι δεν κατείχε μια επίσημη θέση στην κυβέρνηση. Δεν είναι ο πρόεδρος της Λιβύης, όπως γραφουν οι εφημερίδες. Η θέση του μοιάζει περισσότερο με εκείνη των ιδρυτών των ΗΠΑ και έχει περισσότερο έναν εθιμοτυπικό χαρακτήρα.
Ο σωστός αρχηγός του κράτους στη Λιβύη είναι ο σημερινός πρωθυπουργός της Baghdadi Mahmudi. Όποιος αναφέρει τον Γκαντάφι σαν ηγέτη της Λιβύης, είναι σαν να αποκαλεί τον Χιροχίτο ηγέτη της Ιαπωνίας. Σε αντίθεση με την εικόνα που εμφανίζουν για την Λιβύη τα Μαζικά Μέσα Επιρροής (ΜΜΕ), στην κυβέρνηση της υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Μερικοί είναι οπαδοί του Γκαντάφι και θέλουν να απαλλαγούν από τον πρωθυπουργό. Άλλοι θέλουν να απαλλαγούν και από τους δύο. Και άλλοι θέλουν μόνο ειρήνη. Γίνονται όμως προσπάθειες, να εμφανισθεί η εικόνα μιας λαϊκής εξέγερσης κατά του δήθεν ηγέτη, του Γκαντάφι, παρα το ότι ο Γκαντάφι τελικά είναι μόνο ο αρχιτέκτονας του σημερινου πολιτικού συστήματος της Λιβύης, που είναι ένα μείγμα απο παναραβισμό, σοσιαλισμό και κάποιων ισλαμικών στοιχείων.
Τα βίντεο με διαμαρτυρίες υπερ του Γκαντάφι εξαφανίζονται αμέσως από το Internet. Το "Pro Gaddafi Anti Baghdadi Mahmudi demonstrations in" στο www.youtube.com/watch?v=Ce5fLGNg0sk εξαφανίσθηκε...Το "Pro Gaddafi protests in front of Libyan embassy London", επίσης στο www.youtube.com/watch?v=pRwv0Ac8qbc
εξαφανίστηκε κι' αυτό...
----Μπορούμε να παρομοιάσουμε τους διαδηλωτές στη Λιβύη με εκείνους στην Αίγυπτο ή την Τυνησία;
Οχι, καθόλου. Η αντίδραση της κυβέρνησης είναι βίαια και προφανώς ασκείται υπερβολική βία.
Ας εξετάσουμε όμως εν συντομία τις δράσεις των διαδηλωτών. Το κτίριο του Λαικού Συνεδρίου πυρπολήθηκε από εξαγριωμένους διαδηλωτές. Αυτό θα έμοιαζε με την πυρπόληση του Καπιτωλίου απο αμερικανούς διαδηλωτές. Πιστεύει κανείς, ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα επέτρεπε κατι τέτοιο;
-----Οι ταραχές στη Λιβύη δεν ξέσπασαν εξ αιτίας μερικών νεαρών, που ζητούσαν Αλλαγή, όπως έγινε στην Αίγυπτο ή την Τυνησία. Ξεκίνησε, όταν μια ομάδα με το όνομα "Ισλαμικό Εμιράτο του Μπάρκα" (το όνομα της πρώην βορειοδυτικής περιοχής της Λιβύης) έπιασε μερικούς ομήρους και σκότωσε δύο αστυνομικούς. Η εξέλιξη αυτή έχει την ιστορία της. Στις 18. Φεβρουαρίου 2011 μια ομάδα έκλεψε 70 στρατιωτικά οχήματα, αφού προηγουμένως είχε κάνει επίθεση στο λιμάνι και σκότωσε τέσσερις στρατιώτες. Η εξέγερση ξεκίνησε στην πόλη της Βεγγάζης στην ανατολική Λιβύη, κοντα στην Αίγυπτο που βρισκόταν σε αναβρασμό και τα σύνορα δεν ελέγχονταν πλέον. Ο ιταλός υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε την ανησυχία του για την δημιουργία ενός "Ισλαμικού Εμιράτου της Βεγγάζης", το οποίο θα μπορούσε να κηρύξει την ανεξαρτησία του.
---Απο που λοιπόν προέρχονται οι ξαφνικές διαμαρτυρίες;
Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός, ότι οι ομάδες αυτές, που χρηματοδοτούνται εδώ και δεκαετίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, βρήκαν μετα την Τυνησία και την Αίγυπτο την ευκαιρία, να θέσουν ολόκληρη τη Λιβύη υπό τον έλεγχό τους. Μια τέτοια ομάδα, που συνελήφθη πρόσφατα, αποτελούνταν από δεκάδες άτομα αλλοδαπής υπηκοότητας, που είχαν λάβει μέρος σε λεηλασίες και δολιοφθορές. Η λιβυκή κυβέρνηση δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο, να έχουν σχέση με το Ισραήλ.
Η Μεγάλη Βρετανία χρηματοδοτούσε έναν πυρήνα της Αλ Κάιντα στη Λιβύη για να δολοφονήσει τον Γκαντάφι.
Η κύρια ομάδα της αντιπολίτευσης είναι σήμερα το «Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Λιβύης» που χρηματοδοτείται από τη Σαουδική Αραβία, τη CIA και μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας, και συμπορεύτηκε μαζί με άλλες αντιπολιτευτικές ομάδες που τελικά απετέλεσαν το «Εθνικό Συνέδριο της λιβυκής Αντιπολίτευσης».
Το Συνέδριο αυτό ανακήρυξε την «Ημέρα της οργής», η οποία βούτηξε στις 17. Φεβρουαρίου την Λιβύη στο χάος. Ξεκίνησε στη Βεγγάζη, μια συντηρητική πόλη, που παραδοσιακά ήταν κατά του Γκαντάφι. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι το «Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Λιβύης" διαθέτει εναν αξιόλογο οπλισμό. Ήδη κατα το 1996 είχαν προσπαθήσει να υποδαυλίσουν στην ανατολική Λιβύη μια επανάσταση.
----Γιατί είναι οι ΗΠΑ τόσο εναντίον του Γκαντάφι; Γιατί ο Γκαντάφι είναι η κύρια απειλή για την ηγεμονία των ΗΠΑ στην Αφρική, επειδή προσπαθεί να ενώσει την ήπειρο και να την φέρει σε αντίθεση με τις ΗΠΑ.
Πράγματι, ο Γκαντάφι έχει πολλές, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κατηγορεί τις ΗΠΑ, ότι δημιούργησαν τον ιό HIV. Ισχυρίζεται, ότι το Ισραήλ βρίσκεται πίσω από την δολοφονία του Matin Luther King και του John F. Kennedy. Λέει ότι απαγωγείς των αεροπλάνων της 9/11 είχαν εκπαιδευτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάλεσε τους Λίβυους να δώσουν αίμα για τα θύματα του 9/11. Ο Γκαντάφι είναι επίσης ο τελευταίος ηγέτης μιας γενιάς μετρίων σοσιαλιστικών και παναραβικών επαναστατών που παραμένουν στην εξουσία μετά απο την εξάλειψη του Nasser και του Χουσεΐν και η Συρία τάχθηκε στο πλευρό του Ιράν.
Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν έχουν κανένα συμφέρον για την δημιουργία ενός ισχυρού αραβικού κόσμου. Εξ αντιθέτου, φαίνεται στα σχέδιά τους να έχουν ενα θεμελιώδες συμφέρον, να εξαναγκάσουν την Λιβύη με την αναρχία και το χάος να γονατίσει.
Προς το τέλος του 2010 η Μεγάλη Βρετανία εξόπλιζε την Λιβύη με προσοδοφόρες πωλήσεις όπλων. Ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος είναι η καλύτερη εγγύηση για την καταστροφή της Λιβύης. Η φυλετική δομή της λιβυκής κοινωνίας εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρή και πολύ χρήσιμη για την πυροδότηση και αξιοποίηση ενός τέτοιου πολέμου, και η αξιοποίηση, διότι η Λιβύη χωρίζεται ιστορικά σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες........................
Στο αγγλικο κειμενο υπαρχει συνεχεια αλλα δεν εχει γινει ακομα μεταφραση στα ελληνικα
θα ηταν μεγαλη βοηθεια αν καποιος το ολοκληρωσει.......
αλλο ενα κειμενο του Johann Hari The Independent
Most of us have a low feeling that we are not being told the real reasons for the war in Libya.
David Cameron's instinctive response to the Arab revolutions was to jump on a plane and tour the palaces of the region's dictators selling them the most hi-tech weapons of repression available.
Nicolas Sarkozy's instinctive response to the Arab revolutions was to offer urgent aid to the Tunisian tyrant in crushing his people. Barack Obama's instinctive response to the Arab revolutions was to refuse to trim the billions in aid going to Hosni Mubarak and his murderous secret police, and for his Vice-President to declare: "I would not refer to him as a dictator." Yet now we are told that these people have turned into the armed wing of Amnesty International. They are bombing Libya because they can't bear for innocent people to be tyrannised, by the tyrants they were arming and funding for years. As Obama put it: "Some nations may be able to turn a blind eye to atrocities in other countries. The United States of America is different".
There was a time, a decade ago, when I took this rhetoric at face value. But I can't now. The best guide through this confusion is to look at two other wars our government is currently deeply involved in – because they show that the claims made for this bombing campaign can't be true.Imagine a distant leader killed more than 2,000 innocent people, and his military commanders responded to evidence that they were civilians by joking that the victims "were not the local men's glee club".Imagine one of the innocent survivors appeared on television, amid the body parts of his son and brother, and pleaded: "Please. We are human beings. Help us. Don't let them do this."Imagine that polling from the attacked country showed that 90 per cent of the people there said civilians were the main victims and they desperately wanted it to stop.Imagine there was then a huge natural flood, and the leader responded by ramping up the attacks.Imagine the country's most respected democratic and liberal voices were warning that these attacks seriously risked causing the transfer of nuclear material to jihadi groups.Surely, if we meant what we say about Libya, we would be doing anything to stop such behaviour? Wouldn't we be imposing a no-fly zone, or even invading?Yet, in this instance, we would have to be imposing a no-fly zone on our own governments. Since 2004, the US – with European support – has been sending unmanned robot-planes into Pakistan to illegally bomb its territory in precisely this way. Barack Obama has massively intensified this policy. His administration claims they are killing al-Qa'ida. But there are several flaws in this argument. The intelligence guiding their bombs about who is actually a jihadi is so poor that, for six months, Nato held top-level negotiations with a man who claimed to be the head of the Taliban – only for him to later admit he was a random Pakistani grocer who knew nothing about the organisation. He just wanted some baksheesh. The US's own former senior military advisers admit that even when the intel is accurate, for every one jihadi they kill, as many as 50 innocent people die. And almost everyone in Pakistan believes these attacks are actually increasing the number of jihadis, by making young men so angry at the killing of their families they queue to sign up. The country's leading nuclear scientist, Professor Pervez Hoodbhoy, warns me it is even more dangerous still. He says there is a significant danger that these attacks are spreading so much rage and hatred through the country that it materially increases the chances of the people guarding the country’s nuclear weapons smuggling fissile material out to jihadi groups.
So one of the country's best writers, Fatima Bhutto, tells me: "In Pakistan, when we hear Obama's rhetoric on Libya, we can only laugh. If he was worried about the pointless massacre of innocent civilians, there would be an easy first step for him: stop doing it yourself, in my country." The war in the Congo is the deadliest war since Adolf Hitler marched across Europe. When I reported on it, I saw the worst things I could have ever conceived of: armies of drugged and mutilated children, women who had been gang-raped and shot in the vagina. Over five million people have been killed so far – and the trail of blood runs directly to your mobile phone and mine. The major UN investigation into the war explained how it happened. They said bluntly and factually that "armies of business" had invaded Congo to pillage its resources and sell them to the knowing West. The most valuable loot is coltan, which is used to make the metal in our mobile phones and games consoles and laptops. The "armies of business" fought and killed to control the mines and send it to us. The UN listed some of the major Western corporations fuelling this trade, and said if they were stopped, it would largely end the war. Last year, after a decade, the US finally passed legislation that was – in theory, at least – supposed to deal with this. As I explain in the forthcoming BBC Radio 4 programme 4Thought, it outlined an entirely voluntary system to trace who was buying coltan and other conflict minerals from the mass murderers, and so driving the war. (There are plenty of other places we can get coltan from, although it's slightly more expensive.) The State Department was asked to draw up some kind of punishment for transgressors, and given 140 days to do it. Now the deadline has passed. What's the punishment? It turns out the State Department didn't have the time or inclination to draft anything. Maybe it was too busy preparing to bomb Libya, because – obviously – it can't tolerate the killing of innocent people. (Britain and other European countries have been exactly the same.) Here was a chance to stop the worst violence against civilians in the world that didn't require any bombs, or violence of our own. If the rhetoric about Libya was sincere, this was a no-brainer. It would only cost a few corporations some money – and they refuse to do it. So the worst war since 1945 goes on. This all went unreported. By contrast, when the Congolese government recently nationalized a mine belonging to US and British corporations, there was a fire-burst of fury in the press. You can kill five million people and we'll politely look away; but take away the property of rich people, and we get really angry. Doesn't this cast a different light on the Libya debate? We are pushed every day by the media to look at the (usually very real) abuses by our country's enemies and ask: "What can we do?" We are almost never prompted to look at the equally real and equally huge abuses by our own country, its allies and its corporations – which we have much more control over – and ask the same question.
So the good and decent impulse of ordinary people - to protect their fellow human beings - is manipulated. If you are interested in human rights only when it tells you a comforting story about your nation's power, then you are not really interested in human rights at all. David Cameron says "just because we can't intervene everywhere, doesn't mean we shouldn't intervene somewhere." But this misses the point. While "we" are intervening to cause horrific harm to civilians in much of the world, it's plainly false to claim to be driven by a desire to prevent other people behaving very like us. You could argue that our governments are clearly not driven by humanitarian concerns, but their intervention in Libya did stop a massacre in Ben Gazhi, so we should support it anyway. I understand this argument, which some people I admire have made, and I wrestled with it. It is an argument that you should, in effect, ride the beast of NATO power if it slays other beasts that were about to eat innocent people. This was the argument I made in 2003 about Iraq – that the Bush administration had malign motives, but it would have the positive effect of toppling a horrific dictator, so we should support it. I think almost everyone can see now why this was a disastrous - and, in the end, shameful - argument. Why? Because any coincidental humanitarian gain in the short term will be eclipsed as soon as the local population clash with the real reason for the war. Then our governments will back their renewed vicious repression - just as the US and Britain did in Iraq, with a policy of effectively sanctioning the resumption of torture when the population became uppity and objected to the occupation. So why are our governments really bombing Libya? We won't know for sure until the declassified documents come out many years from now. But Bill Richardson, the former US energy secretary who served as US ambassador to the UN, is probably right when he says: "There's another interest, and that's energy... Libya is among the 10 top oil producers in the world. You can almost say that the gas prices in the US going up have probably happened because of a stoppage of Libyan oil production... So this is not an insignificant country, and I think our involvement is justified." For the first time in more than 60 years, Western control over the world's biggest pots of oil was being rocked by a series of revolutions our governments couldn't control. The most plausible explanation is that this is a way of asserting raw Western power, and trying to arrange the fallout in our favour. But if you are still convinced our governments are acting for humanitarian reasons, I've got a round-trip plane ticket for you to some rubble in Pakistan and Congo. The people there would love to hear your argument.
j.hari@independent.co.uk; www.twitter.com/johannhari101
για να μπορεσουμε να καταλαβουμε περα απο τις φωτογραφιες...
απο το μπλοκ http://davidrothscum.blogspot.com/2011/02/world-cheers-as-cia-plunges-libya-into.html
David Rothscum Reports
If Infowars is the tip of the spear, David Rothscum Reports is the series of weird engravings on the bottom that will puzzle archaeologists 2000 years from now.
World cheers as the CIA plunges Libya into chaos Wednesday, February 23, 2011
How was Libya doing under the rule of Gadaffi? How bad did the people have it?
Were they oppressed as we now commonly accept as fact? Let us look at the facts for a moment.
Before the chaos erupted, Libya had a lower incarceration rate than the Czech republic. It ranked 61st. Libya had the lowest infant mortality rate of all of Africa. Libya had the highest life expectancy of all of Africa. Less than 5% of the population was undernourished. In response to the rising food prices around the world, the government of Libya abolished ALL taxes on food.....................συνεχεια του αγγλικου κειμενου στο ανωτερω μπλοκ
Γιατί διαλύεται η Λιβύη;
Μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης
Πώς περνούσε η Λιβύη επι Γκαντάφι; Πως περνούσε ο κόσμος; Ήταν καταπιεσμένος, όπως γενικά μαθαίνουμε;
Ας ρίξουμε μια ματιά στα γεγονότα.
Πριν ξεσπάσει το χάος, η Λιβύη είχε ένα χαμηλότερο ποσοστό κρατουμένων από την Τσεχική Δημοκρατία. Βρισκόταν στην 61η θέση. Η Λιβύη είχε το χαμηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στην Αφρική. Λιγότερο από το 5% των κατοίκων της πεινούσαν. Ενω στον υπόλοιπο κόσμο οι τιμές των τροφίμων συνεχώς αυξάνονταν, η κυβέρνηση της Λιβύης είχε καταργήσει όλους τους φόρους επί των τροφίμων.
Οι Λίβυοι ήσαν πλούσιοι. Η Λιβύη είχε το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα στην Αφρική. Η κυβέρνηση φρόντιζε, ώστε ο καθένας να μπορεί να συμμετάσχει στην ευημερία. Ο πλούτος ήταν μοιρασμένος δίκαια. Στη Λιβύη ζούσαν λιγότεροι άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας από ότι στην Ολλανδία.
---Πως έγινε η Λιβύη τόσο πλούσια;
Γιατί έχει πετρέλαιο και δεν επέτρεπε σε ξένες εταιρείες να της το κλέβουν, όπως συμβαίνει στη Νιγηρία, μια χώρα, που σε μεγάλο βαθμό ελέγχεται από την Shell.
Όπως κάθε χώρα, έτσι και η Λιβύη υποφέρει από μια κυβέρνηση διεφθαρμένων γραφειοκρατών, που προσπαθούν να κόψουν ένα ολο και μεγαλύτερο κομμάτι απο την πίτα. Ως απάντηση, ο Γκαντάφι θέσπισε νόμους, με τους οποίους τα έσοδα από το πετρέλαιο να διανέμονται απευθείας στον πληθυσμό της χώρας, γιατί ήταν της γνώμης, ότι η κυβέρνηση δεν ήταν δίκαιη στο λαό, αν και ο Γκαντάφι δεν κατείχε μια επίσημη θέση στην κυβέρνηση. Δεν είναι ο πρόεδρος της Λιβύης, όπως γραφουν οι εφημερίδες. Η θέση του μοιάζει περισσότερο με εκείνη των ιδρυτών των ΗΠΑ και έχει περισσότερο έναν εθιμοτυπικό χαρακτήρα.
Ο σωστός αρχηγός του κράτους στη Λιβύη είναι ο σημερινός πρωθυπουργός της Baghdadi Mahmudi. Όποιος αναφέρει τον Γκαντάφι σαν ηγέτη της Λιβύης, είναι σαν να αποκαλεί τον Χιροχίτο ηγέτη της Ιαπωνίας. Σε αντίθεση με την εικόνα που εμφανίζουν για την Λιβύη τα Μαζικά Μέσα Επιρροής (ΜΜΕ), στην κυβέρνηση της υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Μερικοί είναι οπαδοί του Γκαντάφι και θέλουν να απαλλαγούν από τον πρωθυπουργό. Άλλοι θέλουν να απαλλαγούν και από τους δύο. Και άλλοι θέλουν μόνο ειρήνη. Γίνονται όμως προσπάθειες, να εμφανισθεί η εικόνα μιας λαϊκής εξέγερσης κατά του δήθεν ηγέτη, του Γκαντάφι, παρα το ότι ο Γκαντάφι τελικά είναι μόνο ο αρχιτέκτονας του σημερινου πολιτικού συστήματος της Λιβύης, που είναι ένα μείγμα απο παναραβισμό, σοσιαλισμό και κάποιων ισλαμικών στοιχείων.
Τα βίντεο με διαμαρτυρίες υπερ του Γκαντάφι εξαφανίζονται αμέσως από το Internet. Το "Pro Gaddafi Anti Baghdadi Mahmudi demonstrations in" στο www.youtube.com/watch?v=Ce5fLGNg0sk εξαφανίσθηκε...Το "Pro Gaddafi protests in front of Libyan embassy London", επίσης στο www.youtube.com/watch?v=pRwv0Ac8qbc
εξαφανίστηκε κι' αυτό...
----Μπορούμε να παρομοιάσουμε τους διαδηλωτές στη Λιβύη με εκείνους στην Αίγυπτο ή την Τυνησία;
Οχι, καθόλου. Η αντίδραση της κυβέρνησης είναι βίαια και προφανώς ασκείται υπερβολική βία.
Ας εξετάσουμε όμως εν συντομία τις δράσεις των διαδηλωτών. Το κτίριο του Λαικού Συνεδρίου πυρπολήθηκε από εξαγριωμένους διαδηλωτές. Αυτό θα έμοιαζε με την πυρπόληση του Καπιτωλίου απο αμερικανούς διαδηλωτές. Πιστεύει κανείς, ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα επέτρεπε κατι τέτοιο;
-----Οι ταραχές στη Λιβύη δεν ξέσπασαν εξ αιτίας μερικών νεαρών, που ζητούσαν Αλλαγή, όπως έγινε στην Αίγυπτο ή την Τυνησία. Ξεκίνησε, όταν μια ομάδα με το όνομα "Ισλαμικό Εμιράτο του Μπάρκα" (το όνομα της πρώην βορειοδυτικής περιοχής της Λιβύης) έπιασε μερικούς ομήρους και σκότωσε δύο αστυνομικούς. Η εξέλιξη αυτή έχει την ιστορία της. Στις 18. Φεβρουαρίου 2011 μια ομάδα έκλεψε 70 στρατιωτικά οχήματα, αφού προηγουμένως είχε κάνει επίθεση στο λιμάνι και σκότωσε τέσσερις στρατιώτες. Η εξέγερση ξεκίνησε στην πόλη της Βεγγάζης στην ανατολική Λιβύη, κοντα στην Αίγυπτο που βρισκόταν σε αναβρασμό και τα σύνορα δεν ελέγχονταν πλέον. Ο ιταλός υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε την ανησυχία του για την δημιουργία ενός "Ισλαμικού Εμιράτου της Βεγγάζης", το οποίο θα μπορούσε να κηρύξει την ανεξαρτησία του.
---Απο που λοιπόν προέρχονται οι ξαφνικές διαμαρτυρίες;
Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός, ότι οι ομάδες αυτές, που χρηματοδοτούνται εδώ και δεκαετίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, βρήκαν μετα την Τυνησία και την Αίγυπτο την ευκαιρία, να θέσουν ολόκληρη τη Λιβύη υπό τον έλεγχό τους. Μια τέτοια ομάδα, που συνελήφθη πρόσφατα, αποτελούνταν από δεκάδες άτομα αλλοδαπής υπηκοότητας, που είχαν λάβει μέρος σε λεηλασίες και δολιοφθορές. Η λιβυκή κυβέρνηση δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο, να έχουν σχέση με το Ισραήλ.
Η Μεγάλη Βρετανία χρηματοδοτούσε έναν πυρήνα της Αλ Κάιντα στη Λιβύη για να δολοφονήσει τον Γκαντάφι.
Η κύρια ομάδα της αντιπολίτευσης είναι σήμερα το «Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Λιβύης» που χρηματοδοτείται από τη Σαουδική Αραβία, τη CIA και μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας, και συμπορεύτηκε μαζί με άλλες αντιπολιτευτικές ομάδες που τελικά απετέλεσαν το «Εθνικό Συνέδριο της λιβυκής Αντιπολίτευσης».
Το Συνέδριο αυτό ανακήρυξε την «Ημέρα της οργής», η οποία βούτηξε στις 17. Φεβρουαρίου την Λιβύη στο χάος. Ξεκίνησε στη Βεγγάζη, μια συντηρητική πόλη, που παραδοσιακά ήταν κατά του Γκαντάφι. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι το «Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Λιβύης" διαθέτει εναν αξιόλογο οπλισμό. Ήδη κατα το 1996 είχαν προσπαθήσει να υποδαυλίσουν στην ανατολική Λιβύη μια επανάσταση.
----Γιατί είναι οι ΗΠΑ τόσο εναντίον του Γκαντάφι; Γιατί ο Γκαντάφι είναι η κύρια απειλή για την ηγεμονία των ΗΠΑ στην Αφρική, επειδή προσπαθεί να ενώσει την ήπειρο και να την φέρει σε αντίθεση με τις ΗΠΑ.
Πράγματι, ο Γκαντάφι έχει πολλές, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κατηγορεί τις ΗΠΑ, ότι δημιούργησαν τον ιό HIV. Ισχυρίζεται, ότι το Ισραήλ βρίσκεται πίσω από την δολοφονία του Matin Luther King και του John F. Kennedy. Λέει ότι απαγωγείς των αεροπλάνων της 9/11 είχαν εκπαιδευτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάλεσε τους Λίβυους να δώσουν αίμα για τα θύματα του 9/11. Ο Γκαντάφι είναι επίσης ο τελευταίος ηγέτης μιας γενιάς μετρίων σοσιαλιστικών και παναραβικών επαναστατών που παραμένουν στην εξουσία μετά απο την εξάλειψη του Nasser και του Χουσεΐν και η Συρία τάχθηκε στο πλευρό του Ιράν.
Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν έχουν κανένα συμφέρον για την δημιουργία ενός ισχυρού αραβικού κόσμου. Εξ αντιθέτου, φαίνεται στα σχέδιά τους να έχουν ενα θεμελιώδες συμφέρον, να εξαναγκάσουν την Λιβύη με την αναρχία και το χάος να γονατίσει.
Προς το τέλος του 2010 η Μεγάλη Βρετανία εξόπλιζε την Λιβύη με προσοδοφόρες πωλήσεις όπλων. Ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος είναι η καλύτερη εγγύηση για την καταστροφή της Λιβύης. Η φυλετική δομή της λιβυκής κοινωνίας εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρή και πολύ χρήσιμη για την πυροδότηση και αξιοποίηση ενός τέτοιου πολέμου, και η αξιοποίηση, διότι η Λιβύη χωρίζεται ιστορικά σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες........................
Στο αγγλικο κειμενο υπαρχει συνεχεια αλλα δεν εχει γινει ακομα μεταφραση στα ελληνικα
θα ηταν μεγαλη βοηθεια αν καποιος το ολοκληρωσει.......
αλλο ενα κειμενο του Johann Hari The Independent
Most of us have a low feeling that we are not being told the real reasons for the war in Libya.
David Cameron's instinctive response to the Arab revolutions was to jump on a plane and tour the palaces of the region's dictators selling them the most hi-tech weapons of repression available.
Nicolas Sarkozy's instinctive response to the Arab revolutions was to offer urgent aid to the Tunisian tyrant in crushing his people. Barack Obama's instinctive response to the Arab revolutions was to refuse to trim the billions in aid going to Hosni Mubarak and his murderous secret police, and for his Vice-President to declare: "I would not refer to him as a dictator." Yet now we are told that these people have turned into the armed wing of Amnesty International. They are bombing Libya because they can't bear for innocent people to be tyrannised, by the tyrants they were arming and funding for years. As Obama put it: "Some nations may be able to turn a blind eye to atrocities in other countries. The United States of America is different".
There was a time, a decade ago, when I took this rhetoric at face value. But I can't now. The best guide through this confusion is to look at two other wars our government is currently deeply involved in – because they show that the claims made for this bombing campaign can't be true.Imagine a distant leader killed more than 2,000 innocent people, and his military commanders responded to evidence that they were civilians by joking that the victims "were not the local men's glee club".Imagine one of the innocent survivors appeared on television, amid the body parts of his son and brother, and pleaded: "Please. We are human beings. Help us. Don't let them do this."Imagine that polling from the attacked country showed that 90 per cent of the people there said civilians were the main victims and they desperately wanted it to stop.Imagine there was then a huge natural flood, and the leader responded by ramping up the attacks.Imagine the country's most respected democratic and liberal voices were warning that these attacks seriously risked causing the transfer of nuclear material to jihadi groups.Surely, if we meant what we say about Libya, we would be doing anything to stop such behaviour? Wouldn't we be imposing a no-fly zone, or even invading?Yet, in this instance, we would have to be imposing a no-fly zone on our own governments. Since 2004, the US – with European support – has been sending unmanned robot-planes into Pakistan to illegally bomb its territory in precisely this way. Barack Obama has massively intensified this policy. His administration claims they are killing al-Qa'ida. But there are several flaws in this argument. The intelligence guiding their bombs about who is actually a jihadi is so poor that, for six months, Nato held top-level negotiations with a man who claimed to be the head of the Taliban – only for him to later admit he was a random Pakistani grocer who knew nothing about the organisation. He just wanted some baksheesh. The US's own former senior military advisers admit that even when the intel is accurate, for every one jihadi they kill, as many as 50 innocent people die. And almost everyone in Pakistan believes these attacks are actually increasing the number of jihadis, by making young men so angry at the killing of their families they queue to sign up. The country's leading nuclear scientist, Professor Pervez Hoodbhoy, warns me it is even more dangerous still. He says there is a significant danger that these attacks are spreading so much rage and hatred through the country that it materially increases the chances of the people guarding the country’s nuclear weapons smuggling fissile material out to jihadi groups.
So one of the country's best writers, Fatima Bhutto, tells me: "In Pakistan, when we hear Obama's rhetoric on Libya, we can only laugh. If he was worried about the pointless massacre of innocent civilians, there would be an easy first step for him: stop doing it yourself, in my country." The war in the Congo is the deadliest war since Adolf Hitler marched across Europe. When I reported on it, I saw the worst things I could have ever conceived of: armies of drugged and mutilated children, women who had been gang-raped and shot in the vagina. Over five million people have been killed so far – and the trail of blood runs directly to your mobile phone and mine. The major UN investigation into the war explained how it happened. They said bluntly and factually that "armies of business" had invaded Congo to pillage its resources and sell them to the knowing West. The most valuable loot is coltan, which is used to make the metal in our mobile phones and games consoles and laptops. The "armies of business" fought and killed to control the mines and send it to us. The UN listed some of the major Western corporations fuelling this trade, and said if they were stopped, it would largely end the war. Last year, after a decade, the US finally passed legislation that was – in theory, at least – supposed to deal with this. As I explain in the forthcoming BBC Radio 4 programme 4Thought, it outlined an entirely voluntary system to trace who was buying coltan and other conflict minerals from the mass murderers, and so driving the war. (There are plenty of other places we can get coltan from, although it's slightly more expensive.) The State Department was asked to draw up some kind of punishment for transgressors, and given 140 days to do it. Now the deadline has passed. What's the punishment? It turns out the State Department didn't have the time or inclination to draft anything. Maybe it was too busy preparing to bomb Libya, because – obviously – it can't tolerate the killing of innocent people. (Britain and other European countries have been exactly the same.) Here was a chance to stop the worst violence against civilians in the world that didn't require any bombs, or violence of our own. If the rhetoric about Libya was sincere, this was a no-brainer. It would only cost a few corporations some money – and they refuse to do it. So the worst war since 1945 goes on. This all went unreported. By contrast, when the Congolese government recently nationalized a mine belonging to US and British corporations, there was a fire-burst of fury in the press. You can kill five million people and we'll politely look away; but take away the property of rich people, and we get really angry. Doesn't this cast a different light on the Libya debate? We are pushed every day by the media to look at the (usually very real) abuses by our country's enemies and ask: "What can we do?" We are almost never prompted to look at the equally real and equally huge abuses by our own country, its allies and its corporations – which we have much more control over – and ask the same question.
So the good and decent impulse of ordinary people - to protect their fellow human beings - is manipulated. If you are interested in human rights only when it tells you a comforting story about your nation's power, then you are not really interested in human rights at all. David Cameron says "just because we can't intervene everywhere, doesn't mean we shouldn't intervene somewhere." But this misses the point. While "we" are intervening to cause horrific harm to civilians in much of the world, it's plainly false to claim to be driven by a desire to prevent other people behaving very like us. You could argue that our governments are clearly not driven by humanitarian concerns, but their intervention in Libya did stop a massacre in Ben Gazhi, so we should support it anyway. I understand this argument, which some people I admire have made, and I wrestled with it. It is an argument that you should, in effect, ride the beast of NATO power if it slays other beasts that were about to eat innocent people. This was the argument I made in 2003 about Iraq – that the Bush administration had malign motives, but it would have the positive effect of toppling a horrific dictator, so we should support it. I think almost everyone can see now why this was a disastrous - and, in the end, shameful - argument. Why? Because any coincidental humanitarian gain in the short term will be eclipsed as soon as the local population clash with the real reason for the war. Then our governments will back their renewed vicious repression - just as the US and Britain did in Iraq, with a policy of effectively sanctioning the resumption of torture when the population became uppity and objected to the occupation. So why are our governments really bombing Libya? We won't know for sure until the declassified documents come out many years from now. But Bill Richardson, the former US energy secretary who served as US ambassador to the UN, is probably right when he says: "There's another interest, and that's energy... Libya is among the 10 top oil producers in the world. You can almost say that the gas prices in the US going up have probably happened because of a stoppage of Libyan oil production... So this is not an insignificant country, and I think our involvement is justified." For the first time in more than 60 years, Western control over the world's biggest pots of oil was being rocked by a series of revolutions our governments couldn't control. The most plausible explanation is that this is a way of asserting raw Western power, and trying to arrange the fallout in our favour. But if you are still convinced our governments are acting for humanitarian reasons, I've got a round-trip plane ticket for you to some rubble in Pakistan and Congo. The people there would love to hear your argument.
j.hari@independent.co.uk; www.twitter.com/johannhari101
21/3/11
Σταματηστε...
Ποσο γρηγορα μπορεσαμε να ξεχασουμε τις βομβες στην Γιουγκοσλαβια και τους στρατιωτες που πεθαναν απο το ουρανιο.
Ποσο γρηγορα μπορεσαμε να ξεχασουμε τον πονο του θανατου.
Αυτο ειναι το εξωφυλλο του φωτογραφικου περιοδικου μου ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ.
Το ειχα εκτυπωσει πριν 11 χρονια με αφορμη τις βομβες εναντιον της Γιουγκοσλαβιας.
Δεν μπορω να το πιστεψω ποσο γρηγορα εγινε ξανα επικαιρο.
Σταματηστε τον πολεμο.
Ποσο γρηγορα μπορεσαμε να ξεχασουμε τον πονο του θανατου.
Αυτο ειναι το εξωφυλλο του φωτογραφικου περιοδικου μου ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ.
Το ειχα εκτυπωσει πριν 11 χρονια με αφορμη τις βομβες εναντιον της Γιουγκοσλαβιας.
Δεν μπορω να το πιστεψω ποσο γρηγορα εγινε ξανα επικαιρο.
Σταματηστε τον πολεμο.
18/3/11
"Οι αποφάσεις" του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και "οι εκτελεστές" των αποφάσεων βλεπε ΝΑΤΟ
Αποφάσεις και αποφάσεις....
όταν οι Γάλλοι, οι Βρεττανοί, οι Αμερικανοί και οι Λιβανέζοι!!! ενδιαφέρονται για την ανθρωπότητα και το καλό της....
φωτο http://www.newsit.gr
Tα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ψήφισαν υπέρ της επιβολής Ζώνης Απαγόρευσης Πτήσεων στη Λιβύη, επιτρέποντας παράλληλα τη λήψη «κάθε απαραίτητου μέτρου» προκειμένου να προστατευτούν οι πολίτες και οι κατοικημένες περιοχές. Η αναφορά αυτή ερμηνεύεται ως πράσινο φως για την ανάληψη ακόμη και στρατιωτικής δράσης κατά της Τρίπολης.
Η πρόταση, που έφεραν προς ψήφιση οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Βρετανία και ο Λίβανος έγινε δεκτή με 10 ψήφους σε σύνολο 15 ενώ τα υπόλοιπα μέλη απείχαν.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Γουίλιαμ Χεγκ δήλωσε στους Βρετανούς βουλευτές ότι το ψήφισμα καλεί «σε άμεση εκεχερία, στον πλήρη τερματισμό της βίας και στην επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» πάνω από τη χώρα -εξαιρουμένων των αποστολών ανθρωπιστικής βοήθειας.
Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους υποστηρίζουν ότι η επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων δεν αρκεί και πως απαιτούνται περισσότερα μέτρα. Την άποψη αυτή μετέφερε στα μέλη ειδικής επιτροπής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Γουίλιαμ Μπερνς, σημειώνοντας πως η επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων είναι ένα «σημαντικό, θετικό και πρακτικό μέτρο», αλλά πρέπει να εξεταστούν και άλλες δράσεις.
Μετά την ψηφοφορία, ο Βρετανός πρεσβευτής στον ΟΗΕ Μαρκ Λάιαλ Γκραντ υπογράμμισε ότι η Βρετανία είναι «έτοιμη να αναλάβει τις ευθύνες της για να βάλει τέλος στις βιαιότητες και να προστατεύσει τους αμάχους».
Η Αμερικανίδα πρεσβευτής στον ΟΗΕ Σούζαν Ράις δήλωσε πως οι ΗΠΑ «βρίσκονται στο πλευρό του λιβυκού λαού και υποστηρίζουν την ανάγκη του για ανθρώπινα δικαιώματα». «Το Συμβούλιο Ασφαλείας απάντησε στην έκκληση του λιβυκού λαού για βοήθεια» πρόσθεσε.
Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε δικαιολόγησε την αποχή της χώρας του, λέγοντας ότι μια στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη εμπεριέχει «σημαντικούς κινδύνους». «Οι Γερμανοί στρατιώτες δεν θα συμμετάσχουν σε μια στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη» πρόσθεσε ο αντικαγκελάριος της Άνγκελα Μέρκελ.
Η Μαρία Λουίζα Ριμπέιρο Βιότι, πρεσβευτής της Βραζιλίας, εξήγησε πως η χώρα της «δεν έχει πειστεί ότι η χρήση στρατιωτικής ισχύος θα οδηγήσει στον τερματισμό της βίας». «Θα μπορούσε να προκαλέσει περισσότερο κακό παρά καλό για το λιβυκό λαό» είπε.
Ο Ρώσος πρεσβευτής Βιτάλι Τσούρκιν έκρινε «λυπηρό» το γεγονός ότι «επικράτησε το πάθος για τη χρήση ισχύος». Υπενθύμισε πως η χώρα του είχε προτείνει μια απόφαση που καλούσε για κατάπαυση του πυρός.
Ο πρεσβευτής της Κίνας Λι Μπαοντόνγκ, ο οποίος προεδρεύει κατά το μήνα Μάρτιο του Συμβουλίου Ασφαλείας, εξήγησε πως η χώρα του «είναι πάντα εναντίον της χρήσης βίας στις διεθνείς σχέσεις».
Σε μία πρώτη αντίδραση από την Τρίπολη, ο Λίβυος υφυπουργός Εξωτερικών Χάλεντ Καάιμ δήλωσε ότι η απόφαση του ΟΗΕ αποτελεί μια «πρόσκληση προς τους Λίβυους να αλληλοσκοτωθούν».
«Η απόφαση αυτή μεταφράζει μια επιθετική στάση της διεθνούς κοινότητας, η οποία απειλεί την ενότητα της Λιβύης και τη σταθερότητά της» δήλωσε ο Καάιμ και κατήγγειλε μία «συνωμοσία» της διεθνούς κοινότητας και τη «βούληση χωρών όπως η Γαλλία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ να διαμελίσουν τη χώρα». Ο υφυπουργός δήλωσε επίσης πως η χώρα του είναι έτοιμη για μια κατάπαυση του πυρός: «Είμαστε έτοιμοι γι' αυτή την απόφαση (της κατάπαυσης του πυρός), όμως έχουμε ανάγκη έναν συνομιλητή για να συζητήσουμε την εφαρμογή της» διαβεβαίωσε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην Τρίπολη.
Η ψήφιση της Ζώνης Απαγόρευσης των Πτήσεων έγινε δεκτή με πανηγυρισμούς από τους αντικαθεστωτικούς στη Λιβύη, καθώς οι δυνάμεις του Καντάφι πραγματοποιούν επίθεση στη Βεγγάζη, το τελευταίο προπύργιο των αντικαθεστωτικών. Εντούτοις, ενδέχεται η απόφαση να είναι υπερβολικά καθυστερημένη, καθώς η τελική επίθεση στις θέσεις των ανταρτών είναι ζήτημα χρόνου.
όταν οι Γάλλοι, οι Βρεττανοί, οι Αμερικανοί και οι Λιβανέζοι!!! ενδιαφέρονται για την ανθρωπότητα και το καλό της....
φωτο http://www.newsit.gr
Tα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ψήφισαν υπέρ της επιβολής Ζώνης Απαγόρευσης Πτήσεων στη Λιβύη, επιτρέποντας παράλληλα τη λήψη «κάθε απαραίτητου μέτρου» προκειμένου να προστατευτούν οι πολίτες και οι κατοικημένες περιοχές. Η αναφορά αυτή ερμηνεύεται ως πράσινο φως για την ανάληψη ακόμη και στρατιωτικής δράσης κατά της Τρίπολης.
Η πρόταση, που έφεραν προς ψήφιση οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Βρετανία και ο Λίβανος έγινε δεκτή με 10 ψήφους σε σύνολο 15 ενώ τα υπόλοιπα μέλη απείχαν.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Γουίλιαμ Χεγκ δήλωσε στους Βρετανούς βουλευτές ότι το ψήφισμα καλεί «σε άμεση εκεχερία, στον πλήρη τερματισμό της βίας και στην επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» πάνω από τη χώρα -εξαιρουμένων των αποστολών ανθρωπιστικής βοήθειας.
Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους υποστηρίζουν ότι η επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων δεν αρκεί και πως απαιτούνται περισσότερα μέτρα. Την άποψη αυτή μετέφερε στα μέλη ειδικής επιτροπής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Γουίλιαμ Μπερνς, σημειώνοντας πως η επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων είναι ένα «σημαντικό, θετικό και πρακτικό μέτρο», αλλά πρέπει να εξεταστούν και άλλες δράσεις.
Μετά την ψηφοφορία, ο Βρετανός πρεσβευτής στον ΟΗΕ Μαρκ Λάιαλ Γκραντ υπογράμμισε ότι η Βρετανία είναι «έτοιμη να αναλάβει τις ευθύνες της για να βάλει τέλος στις βιαιότητες και να προστατεύσει τους αμάχους».
Η Αμερικανίδα πρεσβευτής στον ΟΗΕ Σούζαν Ράις δήλωσε πως οι ΗΠΑ «βρίσκονται στο πλευρό του λιβυκού λαού και υποστηρίζουν την ανάγκη του για ανθρώπινα δικαιώματα». «Το Συμβούλιο Ασφαλείας απάντησε στην έκκληση του λιβυκού λαού για βοήθεια» πρόσθεσε.
Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε δικαιολόγησε την αποχή της χώρας του, λέγοντας ότι μια στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη εμπεριέχει «σημαντικούς κινδύνους». «Οι Γερμανοί στρατιώτες δεν θα συμμετάσχουν σε μια στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη» πρόσθεσε ο αντικαγκελάριος της Άνγκελα Μέρκελ.
Η Μαρία Λουίζα Ριμπέιρο Βιότι, πρεσβευτής της Βραζιλίας, εξήγησε πως η χώρα της «δεν έχει πειστεί ότι η χρήση στρατιωτικής ισχύος θα οδηγήσει στον τερματισμό της βίας». «Θα μπορούσε να προκαλέσει περισσότερο κακό παρά καλό για το λιβυκό λαό» είπε.
Ο Ρώσος πρεσβευτής Βιτάλι Τσούρκιν έκρινε «λυπηρό» το γεγονός ότι «επικράτησε το πάθος για τη χρήση ισχύος». Υπενθύμισε πως η χώρα του είχε προτείνει μια απόφαση που καλούσε για κατάπαυση του πυρός.
Ο πρεσβευτής της Κίνας Λι Μπαοντόνγκ, ο οποίος προεδρεύει κατά το μήνα Μάρτιο του Συμβουλίου Ασφαλείας, εξήγησε πως η χώρα του «είναι πάντα εναντίον της χρήσης βίας στις διεθνείς σχέσεις».
Σε μία πρώτη αντίδραση από την Τρίπολη, ο Λίβυος υφυπουργός Εξωτερικών Χάλεντ Καάιμ δήλωσε ότι η απόφαση του ΟΗΕ αποτελεί μια «πρόσκληση προς τους Λίβυους να αλληλοσκοτωθούν».
«Η απόφαση αυτή μεταφράζει μια επιθετική στάση της διεθνούς κοινότητας, η οποία απειλεί την ενότητα της Λιβύης και τη σταθερότητά της» δήλωσε ο Καάιμ και κατήγγειλε μία «συνωμοσία» της διεθνούς κοινότητας και τη «βούληση χωρών όπως η Γαλλία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ να διαμελίσουν τη χώρα». Ο υφυπουργός δήλωσε επίσης πως η χώρα του είναι έτοιμη για μια κατάπαυση του πυρός: «Είμαστε έτοιμοι γι' αυτή την απόφαση (της κατάπαυσης του πυρός), όμως έχουμε ανάγκη έναν συνομιλητή για να συζητήσουμε την εφαρμογή της» διαβεβαίωσε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην Τρίπολη.
Η ψήφιση της Ζώνης Απαγόρευσης των Πτήσεων έγινε δεκτή με πανηγυρισμούς από τους αντικαθεστωτικούς στη Λιβύη, καθώς οι δυνάμεις του Καντάφι πραγματοποιούν επίθεση στη Βεγγάζη, το τελευταίο προπύργιο των αντικαθεστωτικών. Εντούτοις, ενδέχεται η απόφαση να είναι υπερβολικά καθυστερημένη, καθώς η τελική επίθεση στις θέσεις των ανταρτών είναι ζήτημα χρόνου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Πληροφορίες
- manolosk
- Αθηνα, Greece
- http://www.manolokasimatis.gr